Interview: Paolo Giordano: De eenzaamheid van de successchrijver
Van spirituele liefdesgeschiedenis tot romantisch horrorverhaal. Paolo Giordano’s bestseller De Eenzaamheid van de Priemgetallen krijgt op het witte doek een grondige facelift. Een gesprek met Italië’s literaire wonderboy. ‘Ik ben een wereldvreemde fysicus dus laat me gewoon met rust’
Veel producenten wilden de rechten op het boek kopen. Waarom heb je uiteindelijk gekozen voor Mario Gianini, die eerder Marco Bellocchio’s Vincere en Costanzo’s eerste twee films Private en In Memoria di Me produceerde?
Paolo Giordano: Hij was de enige met wie ik persoonlijk ben gaan praten en die dezelfde ideeën had over film als ik. We hielden van dezelfde regisseurs, plus: toen ik Costanzo’s eerste films zag, wist ik: Dit is de juiste man. Mijn kind is in goede handen.
Toch wilde je eerst een andere regisseur, of niet?
Giordano: Ja. Maar dat kwam omdat ik de rechten al in 2008 had verkocht. Toen was De Priemgetallen in Italië al een hit maar nog niet in de rest van de wereld. Aanvankelijk wilden Gianini en ik een jonge debutant die het materiaal fris en onbevangen zou benaderen. Toen het boek plots overal een hit werd, begrepen we dat we een meer ervaren man nodig hadden. Iemand die lef heeft en met druk omkan. Op dat moment is Costanzo aan boord gekomen.
Daarop heb je samen met het script geschreven. Had je ook veel te zeggen over de concrete productie?
Giordano: Niks (lacht) Maar dat was vooraf ook afgesproken. Ik kon meewerken aan het script maar over de casting of de regie had ik niks te zeggen. Of het boek gerespecteerd werd en bla bla bla; dat kon me eerlijk gezegd niet veel schelen. Ik zag het gewoon als een unieke kans om een nieuw medium te verkennen en mijn horizon te verruimen. Ik ben ook maar een filmleek. Ik weet wel wat ik goed of slecht vind maar hoe, wat en waarom: dat was allemaal nieuw voor mij. Ik heb het gedaan voor mezelf, niet voor het boek. (Dave Mestdach)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier