Hoe sterk is ’the force’ nog in ‘Star Wars: The Rise of Skywalker’?

The Rise of Skywalker

Spoiler alert: de fans mogen opgelucht ademhalen.

Nadat Disney vorig jaar zijn broek scheurde aan Ron Howards Solo: A Star Wars Story ontdekte het huis van de muis dat ook zijn iconische ruimtesaga uit a galaxy far, far away op zijn grenzen kan botsen. Star Wars-moeheid, noemde de iconische Luke Skywalker-acteur Mark Hamill het onlangs. Nogal wiedes. Vijf films in exact vier jaar tijd? Dat is misschien van het goede te veel. Disney-ceo Bob Iger besefte dat ook en riep: minder is meer!

Die ‘minder’ slaat op het beperken of afvoeren van spin-offs. Die ‘meer’ op het verder spijzen van de kassa. Tien miljard dollar prijkt er momenteel op de wereldwijde jaarteller van Disney, daarmee draait het blockbusterbedrijf achter Avengers: Endgame en The Lion King haar beste jaar ooit. En dan moet The Rise of Skywalker, J.J. Abrams’ epische sluitstuk van de sequeltrilogie die hij met The Force Awakens zélf lanceerde, dus nog in de zalen komen.

De less is more-memo van zijn baas heeft Abrams duidelijk te laat gekregen, want in zijn nieuwste intergalactische avontuur geldt toch vooral: méér bombast, méér emoties, méér reünies en méér hoop. Alles wat je van een spetterende Star Wars-finale mag verwachten, dus. Dat is allemaal ook nodig, om de bitse strijd van rebellen Rey (Daisy Ridley), Poe (Oscar Isaac) en Finn (John Boyega) tegen First Order-schurk Kylo Ren (AdamDriver) en diens dictatoriale keizer Palpatine (Ian McDiarmid) netjes af te wikkelen. De vorige episodes lieten immers veel vragen onbeantwoord.

Om daaraan tegemoet te komen, beriep J.J. Abrams zich onder meer op de schrijvende hulp van Colin Trevorrow. Maar ook die Jurassic World-alumnus rekent al te veel op de goedgelovigheid van de fans, waardoor met name de hele zoektocht naar een intergalactisch gps-toestel, dat gebruikt moet worden om een verdoken plek te vinden, met haken, ogen en toevallige vondsten van BB-8 of C3PO aan elkaar hangt. ‘Onderschat nooit droids’, verklaart prinses Leia, met dank aan ongebruikte shots uit The Last Jedi nog altijd vertolkt door de in 2016 overleden Carrie Fisher. Ze is maar een van de vele oude bekenden die de revue passeert.

Aan nostalgie ontbreekt het The Rise of Skywalker dus niet. Net als in The Force Awakens voorziet Abrams ook deze negende episode van een retro-esthetiek die sterk aansluit bij de originele Star Wars-films van George Lucas. Ruimtebakken waarvoor je geen raketgeleerde moet zijn om de olie te vervangen, sympathieke gedrochten die aan oude arcadespelen doen denken of broeierige woestijnbeelden die steeds weer vaag vertrouwd aanvoelen: J.J. Abrams wéét hoe het Star Wars-universum eruit uit moet zien. Hetzelfde voor de minder fraaie kanten, waarvoor hij nog explicieter inspiratie zocht bij WOII-drama’s en dwingende propagandafilms.

De scherpe strijd tussen goed en kwaad in het hart van de Star Wars-franchise maakt van The Rise of Skywalker een curieus cultuurproduct in een samenleving die onder invloed van populistische politici almaar gepolariseerder wordt. Het is dan ook hoopvol dat velen deze film zullen zien en zich gesteund zullen voelen in hun ‘samen sterker’-idee. Al is het tegelijkertijd ook een mistroostige gedachte. Want als popcornfilms tegenwoordig beter dan politici kunnen bepleiten waarom liefde en samenhorigheid betere bondgenoten zijn dan haat en angst, zijn we dan niet ver, ver van huis?

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content