Het Beste van 2010: Hans Van Nuffel

© Kris Dewitte

Met zijn sterke debuutfilm ‘Adem’ kaapte hij afgelopen zomer de hoofdprijs weg op het filmfestival van Montréal. Knack Focus riep hem bovendien samen met Kadir Balci uit tot ‘Man van het Jaar’. Hans van Nuffel, de lefgozer van de Vlaamse film, over zijn toppers van 2010.

BESTE FILMS: ‘The Social Network’ – David Fincher

‘Scenarist Aaron Sorkin heeft een op zich behoorlijk ‘saai’ onderwerp bewerkt tot een dijk van een film, een Griekse tragedie waarin de uitvinder van Facebook ironisch genoeg steeds verder geïsoleerd geraakt door de uitvinding waarmee hij de hele wereld met elkaar wou verbinden. Zuckerbergs collega’s en rivalen worden geportretteerd als een roedel hyperintelligente hyena’s die zelf ook niet bepaald uitblinken in sociaal gedrag. Een spannend steekspel van grootheidswaanzin, manipulaties en verraad volgt. Ik vond de afstandelijke regie van David Fincher naadloos aansluiten bij die sfeer.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Dogtooth’ – Giorgos Lanthimos

‘Ik moet bekennen dat ik dit een behoorlijk verontrustende film vond. Maar de regisseur slaagt er wél in om van zulk een geflipt experiment – de drie puberende kinderen van een jong gezin krijgen een opvoeding die hen volledig vervreemd van de realiteit – met volle overgave een film te maken die erg knap geënsceneerd en naturalistisch geloofwaardig is. Echte horror hoeft niet al te expliciet te zijn. En daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘The American’ – Anton Corbijn

‘The American is een thriller die er geen is, een uitgebalanceerde meta-oefening van iemand die zich vooral niet wil wentelen in de wetmatigheden van het genre. Bijna alle aanwezige elementen zijn herleidt tot de essentie: van de cinematografie tot de decors tot de archetypische personages die de opgeroepen wereld bevolken. Clooney speelt heel ingehouden een man die het allemaal al gezien heeft, op de loop voor zichzelf en zijn verleden. De film stelt heel summier vragen over identiteit, vrije wil en de onafwendbaarheid van het lot. Een ode aan de klassieke cinema van weleer, met knipogen naar de Italiaanse en Japanse klassiekers. Een film over film die wars van de tijdsgeest vooral zijn eigen ding doet.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Kick-Ass’ – Matthew Vaugh

“Het uitgemolken genre van de superheldenfilm compleet verdraaien, dat vind ik al een hele prestatie. En de Britse regisseur Matthew Vaughn doet dat door een ritmische en kleurrijke stijl te hanteren die de sfeer van een Japanse manga oproept. Vindingrijk én tegelijk verfrissend. Toch moet ik toegeven dat ik wat morele problemen had met de negenjarige Hit-girl, een ongelofelijk schattige Chloe Moretz, die in een vingerknip verandert van onschuldig kind tot vuilbekkende moordmachine, en er bovendien ook een heel bizarre relatie met haar vader op na houdt. In ieder geval de film van het jaar waarbij ik het meest aantal keren een &lsquoWhat the fuck?!&rsquo-moment heb gehad (grijnst).”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Scott Pilgrim vs the world’– Edgar Wright

“Een heel clevere tienerfilm, die mij verraste door zijn ver doorgedreven comic book-stijl. De dialogen zijn vlijmscherp en veel intelligenter dan het opzet zou doen vermoeden, propvol cultuurreferenties en dubbele bodems. De personages zijn uitvergrote tienerclichés die vuilgebekt vooral hun ding doen. Qua montage en flow een huzarenstukje. Je vraagt je voortdurend af of het hoofdpersonage wel écht een superheld is, of dat hij het zich maar inbeeldt. Bovendien vond ik de vechtscènes hilarisch en het geheel erg slim gecast (lacht).””

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

BESTE ALBUMS: Arcade Fire – ‘The Suburbs’

‘De moeilijke derde. Ik moet zeggen dat ik aanvankelijk niet weg was van deze plaat, ze leek na een eerste beluistering nogal hard op Neon Bible. Maar hoe meer ik er naar luister, hoe beter het wordt. Doet mij op één of andere manier heel hard denken aan Bruce Springsteen, de Americana invloeden zijn goed hoorbaar en ook qua instrumentatie hebben ze bruikleen gespeeld bij The Boss. Een heel fijne autoplaat, voor nachtelijke ritjes door uitgestrekte vlaktes. Doet mij zwaar denken aan Black Hole van Charles Burns, kampvuurmuziek voor Canadese outcasts, die in barre omstandigheden en uitgesloten door hun eigen gemeenschap, verwarming zoeken bij elkaars verhalen. Zoiets.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

The National – ‘High violet’

‘Veel van hetzelfde, maar toch kruipt het onder mijn vel. Geen verrassende, maar wel een heel solide plaat. Hun songs gaan over onze soms saaie levens en de vele dode momenten, over jou en ik en onze kleine leugens en subtiele verwijten. Destructieve gevoelens krijgen vorm in de vaak donkere songs. De soms hoopvolle momenten duren nooit lang, maar zijn wel wondermooi. Je kan bijna niet anders dan dit goed vinden.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Crystal Castles – Crystal Castles

‘Beenharde, trashy nummers met veel gebliep en gepiep, vreemd nostalgische odes aan de 8-bit computersounds van weleer gecombineerd met een feilloos aanvoelen van de sfeer van het moment.. Koude melancholie met een ongelofelijke drive. Joy Division voor pillenslikkers. Crystal Castles zijn vooral heel nu, nuchter en bezeten tegelijk, de missionarissen van de elektro-trash cultuur, neo punkers die niet noodzakelijk nog in iets geloven, en scheppen door te vernietigen. Heel trash en heel spannend, alsof ze elk moment zouden kunnen imploderen onder het gewicht van hun eigen creatie.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Vermin Twins – Exoskeleton

‘Lotte Vanhamel en Micha Volder’s debuutplaat is een knotsgekke huis-tuin-en-keukenplaat, stjokvol samples en popcultuur. Aphex Twin meets The Chemical Brothers on acid en op overdrive, het olijke duo pompt een uur lang de zotste ritmes door je schedel heen. Heel vindingrijke sample-jungle waar je zo nu en dan flink je weg in dreigt te verliezen. Bizarre soundscapes vol verdraaide vocalen en geluiden. Waanzinnig dense werelden worden hier opgeroepen, die menige luisterbeurt nodig hebben om echt te verteren.. Heel gedurfd.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

BESTE BOEK: David Van Reybrouck – Congo

‘Kon ik niet naast mij neerleggen. Fantastisch boek dat je onderdompelt in een wereld waar je al wel van gehoord had, maar nog nooit zo beleefd hebt. Dit is een must-read voor elke Belg. Het gaat niet alleen over hen maar ook over ons en de nefaste gevolgen van een opeenvolging van zware misstappen en inschattingsfouten. Het beschrijft met veel empathie de lijdensweg van een land dat gebukt ging onder de loodzware erfenis van een geïmproviseerd beleid door mensen die nog nooit in Congo geweest waren, en die vooral de verrijking van de eigen schatkist voor ogen hadden.’

BESTE TV-PROGRAMMA’S:

Modern Family – ABC‘Heel clevere satirische kijk op de drie afzonderlijke takken van een familie en hun dagdagelijkse reilen en zeilen. Vooral de grootvader Ed O Neil, zijn 20 jaar jongere Columbiaanse vrouw en haar 12 jarige zoon Manny zijn hilarisch.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

True Blood – HBO‘True Blood is mijn favoriete guilty pleasure. Zuiders en zwoel, klassiek en net nu heel relevant. De reeks is een soort van metafoor voor homo’s in Amerika, waarbij de Vampieren zich ge-out hebben en schoorvoetend worden getolereerd in een maatschapij die nog lang niet in het reine is met zichzelf, laat staan met de ander. Het verhaal is heel trashy, maar de personages zijn heerlijk complex en vaak behoorlijk tegenstrijdig. Ultra geweldadig en voortdurend seksueel getint, en blijkbaar echt iets waar puriteins Amerika zat op te wachten.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

REVELATIE VAN 2010:Tame Impala – Innerspeaker

‘Wat een album! Beste debuut van het jaar. Een heel organisch aanvoelend album, bijna ambient rockmuziek. Heel jaren &rsquo70 qua klanksfeer, een beetje psychedelisch qua sound en maar nooit zo complex of geforceerd als sommige van hun voorbeelden. De energie van deze Aussie’s maakt dat het geheel niet louter als hommage aan de muziek van weleer kan gezien worden maar wel degelijk een eigen smoel heeft.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Andreas Ilegems

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content