Herlees de recensie van Ken Loach’ Gouden Palm-film ‘I, Daniel Blake’
Twee jaar geleden liet zijn producente nog uitschijnen dat Ken Loach zijn camera aan de haak zou hangen, maar dat was buiten de inmiddels 78-jarige Britse veritéveteraan gerekend. En gelukkig maar.
Ook in zijn nieuwste film druipt het sociale engagement namelijk van het natuurlijk belichte scherm af, en volgt hij de muizenissen van Daniel Blake, een zestigjarige klusjesman uit Newcastle die een hartaanval heeft gehad maar van de sociale inspectie toch opnieuw aan het werk moet wil hij zijn uitkering niet verliezen. De alleenstaande Daniel zit dan ook gevangen tussen twee vuren, en als alleenstaande arbeider, die nooit in zijn leven heeft gesolliciteerd of met een computer gewerkt, blijkt het bovendien geen sinecure om zich door de bureaucratische welzijnsjungle te murwen.
Dat Red Ken en diens vaste scenarist Paul Laverty ondubbelzinnig met hun trotse working class hero sympathiseren en de neoliberale arbeidsmarkt willen fileren, is duidelijk. Te duidelijk soms. En ook het einde had beslist iets minder sentimenteel gekund. Maar wat evenzeer duidelijk is, is dat Loach zelfs op zijn oude dag zijn agit prop nog altijd rauw en onversneden maar beheerst en fris kan presenteren, met een onbekende cast waar het aandoenlijke naturel van afspat. Welcome back, Ken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier