Grace Kelly in 5 films

Het Filmfestival van Cannes wordt afgetrapt met ‘Grace of Monaco’, een biopic over de Amerikaanse actrice Grace Kelly, die het van fiftiesschoonheidsicoon tot prinses van Monaco schopte. Een terugblik op haar vijf beste rollen.

High Noon (1952)

De westernfilm ‘High Noon’ uit 1952 geldt als regelrechte klassieker. Niet alleen omdat hij zo goed is, maar ook omdat Grace Kelly voor het eerst een hoofdrol op het witte doek landde. Steevast in het wit gekleed en zo pacifistisch als maar kan, speelt ze Amy, het vrouwtje van sheriff Will Kane (Gary Cooper). Die krijgt op hun trouwdag te horen dat zijn aartsvijand Frank Miller en diens bende outlaws onderweg zijn om wraak te nemen voor een eerdere veroordeling. Amy smeekt haar man samen met haar te vluchten. Dat doet hij aanvankelijk, maar gaat daarna terug om zijn mannelijk ego te bewijzen. Daar kan Grace Kelly’s personage allerminst om lachen. Ze stelt hem voor een ultimatum: ofwel kiest Will voor haar en vluchten ze samen weg met de middagtrein, ofwel gaat ze alleen. Haar man is koppig en wacht moederziel alleen de confrontatie af. Tot hij hulp uit onverwachte hoek krijgt. Do not forsake me, oh my darling. Although you’re grieving, don’t think of leaving.

Dial M for Murder (1954)

In haar korte filmcarrière had Grace Kelly driemaal de eer om met Alfred Hitchcock samen te werken. ‘Dial M for Murder’ uit 1954 is daar het eerste resultaat van. Het is gebaseerd op een toneelstuk van Frederick Knott, die u misschien kent van het eveneens verfilmde ‘Wait until Dark’ uit 1967. In ‘Dial M for Murder’ speelt Kelly de veeleisende luxevrouw van ex-tennisster Tony Wendice (Ray Milland). Door het drukke speelschema van haar man voelde Kelly zich ondergewaardeerd en begon ze een affaire met misdaadromancier Mark Halliday (Robert Cummings), terwijl ze Tony smeekte zijn carrière te beëindigen. Hij luisterde naar haar, ook al had hij ondertussen de affaire ontdekt. Wanneer Mark dan uit Amerika afzakt om het Londense stel te bezoeken, bedenkt Tony een plan om zijn vrouw en haar ex-minnaar te vermoorden. Via afpersing beroept hij zich daarvoor op de criminele talenten van ex-schoolgenoot C.A. Swann (Anthony Dawson). Maar Grace Kelly’s personage blijkt geen Siamees luxekatje om zonder handschoenen aan te pakken. Voor haar rol ontving ze drie prijzen, waaronder een BAFTA voor beste buitenlandse actrice.

Rear Window (1954)

Dit is Grace Kelly’s tweede samenwerking met suspensekoning Hitchcock. Het is gebaseerd op ‘It Had to be Murder’, een kortverhaal van de legendarische film noir-auteur Cornell Woolrich uit 1942. Nog steeds geldt het als een van de beste films ooit. Cinemaprinses Grace Kelly vertolkt hierin Lisa Freemont, een modestyliste voor de New Yorkse high society. Haar ruige boyfriend Jeff Jeffries (James Stewart) kan zijn job en passie als krantenfotograaf/avonturier niet uitoefenen. Hij heeft zijn been gebroken en zit zich te vervelen in zijn appartement. Het enige wat hij kan doen, is vanuit zijn venstertje de buren bespieden. Maar plots gebeuren er rare dingen in een van de New Yorkse appartementen. Hij verdenkt zijn overbuur ervan zijn vrouw te hebben vermoord, pakt verrekijker en zoomlens erbij en start een statisch onderzoek. Omdat hij zich niet kan verplaatsen, moeten zijn verpleegster Stella (Thelma Ritter) en zijn vriendin Lisa meehelpen. Maar niets is wat het lijkt. Nothing has caused the human race so much trouble as intelligence.

To Catch a Thief (1955)

‘To Catch A Thief’ was de laatste samenwerking tussen Hitchcock en Grace Kelly. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van David Dodge, die u misschien kent van ‘Plunder of the Sun’. In dit verhaal speelt Kelly de rotverwende Francis Stevens, de dochter van de rijke weduwe Jessie Stevens (Jessie Royce Landis). Die had haar meegenomen naar Europa om een geschikte huwelijkskandidaat te vinden. Daar komen ze in contact met hoofdpersonage John ‘The Cat’ Robie (Cary Grant). In een vorig leven was hij een notoir inbreker, maar hij heeft zich op tijd weten te bekeren. Wanneer er op een dag een copy cat opduikt en de rijkste mensen ter wereld wat lichter maakt, staat John uiteraard bovenaan het lijstje van hoofdverdachten. Om zijn onschuld te bewijzen, begint hij aan een onderzoek dat hem letterlijk en figuurlijk bij de familie Stevens brengt. It takes a thief to catch one.

The Country Girl (1954)

Met ‘The Country Girl’ bewijst Grace Kelly opnieuw een sterke vrouw te zijn, die van alle markten thuis is. Dat mag u letterlijk nemen. In deze film, waarvoor ze terecht een Oscar voor beste actrice in ontvangst mocht nemen, speelt ze immers de vrouw/manager van drinkebroer en afgedankte acteur Frank Elgin (Bing Crosby). Na een auditie voor een musical van Bernie Dodd (William Holden), kan Frank de hoofdrol krijgen. Hij staat er echter op dat zijn vrouw Georgie meekomt naar Boston, waar de laatste hand aan de musical gelegd zal worden. Hij schrijft dit toe aan het feit dat ze niet alleen gelaten zou kunnen worden, omdat ze alcoholverslaafd en suïcidaal zou zijn. Maar niets is minder waar, in realiteit zijn de rollen omgekeerd. Dodd geeft – conform met de tijd – de man gelijk en beschuldigt Georgie ervan Franks carrière tegen te werken. Wanneer de waarheid uiteindelijk aan het licht komt, lijkt alles behalve het huwelijk van Frank en Georgie goed te komen. Die laatste kan het inderdaad wel erg goed vinden met regisseur Bernie Dodd. It’s a pity that Leonardo da Vinci never had a wife to guide him, he might have really gotten somewhere. (SR)