Filmrecensie ‘Le meraviglie’: Aandoenlijk en verrassend

Alba Rohrwachers levendige familieportret (met pater familias Sam Louwyck en Monica Belluci) brengt het verhaal over een alternatief gezin dat besluit mee te doen aan een bizar lokaal tv-concours.

Gelsomina heet de oudste van vier dochtertjes in Alba Rohrwachers levendige familieportret, en dat is niet de enige knipoog naar Federico Fellini’s hartverscheurende klassieker La strada (1954). Rohrwacher deelt ook diens liefde voor outsiders, het circus en het groteske, terwijl de organisch ogende fotografie, met haar zachte kleurenpalet, eveneens doet dromen van vergeelde tijden, toen hol materialisme nog moest worden uitgevonden.

Dat aardse sfeertje sluit trouwens perfect aan bij de back-to-nature-filosofie van Gelsomina’s alternatieve gezin (met pater familias Sam Louwyck die alle registers opentrekt), dat honing produceert op het Toscaanse platteland en besluit mee te doen aan een bizar lokaal tv-concours.

Evenwichtig of coherent is het allemaal niet, en de slotakte – waarin Monica Bellucci opdraaft als tv-fee – heeft iets van een veredeld amateuruurtje. Maar de oprechtheid en het vitalisme druipen er in dikke geuten van af, het naturel van de kids is om van te smullen en Rohrwacher danst als een behendige bij om alle voorgekauwde coming-of-age-clichés heen. Een curieus, soms wat onbeholpen maar tegelijk aandoenlijk en verrassend staaltje neo-neorealisme dat in Cannes al even verrassend werd bekroond met de Grote Prijs van de Jury.