De tiendelige verzamelbox Actes Belges neemt u mee over de taalgrens, met een bonte maar kleurrijke trip tot gevolg.
ACTES BELGES ***
Diverse regisseurs
Bel, 2014
Imagine / dvd
We vergeven het u graag als u van de films in de verzamelbox Actes Belges nog nooit gehoord hebt. Het betreft hier namelijk een collectie van tien Franstalige films, gemaakt door onafhankelijke Belgische regisseurs die meestal de Vlaamse bioscopen niet haalden. Als ze de Brusselse en Waalse bioscopen al haalden.
Hoe trots we ook zijn dat we onze films en tv-programma’s ondertitelen, in tegenstelling tot de Franse en Duitse cultuurbarbaren die alles dubben, toch hebben we liefst dat die buitenlandse taal gewoon Engelstalig is. Op filmvlak voelt de gemiddelde Vlaming zich meer verbonden met een Hollywood, waarvoor hij twaalf uur op een vliegtuig moet zitten, dan met een Wallonië waar hij op een uurtje rijden vandaan is. Waalse films die níét geregisseerd zijn door de gebroeders Dardenne, worden zelden opgemerkt door het publiek, of zelfs door de verdelers. Omgekeerd kreeg ei-zo-na-Oscarwinnaar The Broken Circle Breakdown (2012) met moeite een release in Wallonië, waardoor onze Franstalige vrienden eerder koeltjes bleven bij het nieuws dat Veerle Baetens haar beugel had uitgenomen voor de ceremonie.
Om maar te zeggen dat de Actes Belges-box een leerrijke kennismaking kan zijn met de cinema van over de taalgrens. De tien films in de collectie variëren in toon en stijl. Om u een idee te geven: de satirische komedie Vampires (2010) gaat over een familie vampieren die zich voedt met illegalen aangeleverd door de politie. In Menteur (2009) zien we een jonge man die geen werk vindt, maar ondertussen iedereen wijsmaakt dat hij waanzinnig veel succes heeft. Karminsky – Grad (2011) is dan weer een absurdistische experimentele film waarin een Russische leider Charleroi wil platgooien met een atoombom.
Als rode draad doorheen de collectie loopt een opvallend sterk ontwikkeld sociaal bewustzijn. Behalve sneren naar de immigratiepolitiek, commentaar op de prestatiegerichtheid van de maatschappij en grootse politieke donderpreken krijgen we ook een schrijnend portret van een missverkiezing onder daklozen (Miss Homeless, 2009) én een schets van de Marokkaanse gemeenschap in Brussel (de documentaire Cinema Inch’Allah!, 2012). Met uitzondering van Vampires zit er nauwelijks iets tussen dat op genrecinema lijkt, en zelfs traditionele plotontwikkeling is vaak ver te zoeken. In de meeste gevallen besteden de regisseurs liever hun tijd om hun personages te ontwikkelen, hen in een bepaalde situatie te droppen, en die dan naar zijn logische conclusie te voeren.
Het niveau van de films is wisselvallig, maar de box is wel een waardevolle kennismaking met een stel jonge filmmakers die vasthouden aan hun eigenheid, zonder een knieval te maken voor de commerce. Jan Verheyen zou er wellicht niet graag subsidies aan geven – sorry, Jan, we konden het niet laten – maar voor de avontuurlijke filmliefhebber is deze box absoluut het ontdekken waard.
Dennis Van Dessel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier