Doet het gebrek aan overkoepelend verhaal de nieuwe Marvelgeneratie de das om?

© Marvel Studios

Ligt u wakker van wat er na Thanos met de superheldenfabriek gebeurt?

Het jaar begon met een knaller voor het Marvel Cinematic Universe. Toen Disney+ vanaf halfweg januari wekelijks een episode van WandaVision loste, de eerste Marvel-reeks die speciaal voor de streamingzender ontwikkeld was, regende het bij elke nieuwe aflevering berichten over gecrashte servers. De franchise was aan een nieuw hoofdstuk begonnen, en de hele wereld wilde erbij zijn.

Niet dat het daarna spectaculair fout liep: ook de series The Falcon and the Winter Soldier, Loki en het recente Hawkeye konden zowel publiek als pers behoren. De bioscoopfilms kregen wisselende kritieken, maar zowel Black Widow als Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings behoren tot de tien lucratiefste releases van dit jaar. Maar we hebben het hier over een franchise die in het vorige decennium tot een culturele toetssteen uitgroeide. Marvel speelde daarin zo snel in op onze veranderende kijk op gender, ras en gelijkheid dat het meer dan eens leek alsof het daar zelf de hand in had. Black Panther was een mijlpaal van zwarte representatie die de Black Lives Matter-beweging extra punch gaf. En toen de Avengers in Infinity War (2018) en Endgame (2019) met de buitenaardse Thanos afrekenden, vocht de hele wereld mee. Een ploeg van 7 miljard. En dan is lucratief niet langer genoeg.

De clou zit ‘m allicht in die langverbeide overwinning op Thanos. Daarmee kwam namelijk een eind aan het meest uitgesponnen verhaal uit de geschiedenis van de cinema, 23 in elkaar hakende blockbusters die tussen 2008 en 2019 gestaag naar een verpletterende climax toewerkten. De versplintering die daarna onvermijdelijk optrad, treft Marvel in het hart.

Loki, Shang-Chi en Chloé Zhao’s Eternals – de enige Marvel-release die dit jaar echt in de buurt van een flop kwam – zijn op zich niet beter of slechter dan hun voorgangers en de franchise strijdt nog altijd in de voorhoede van de culturele omwenteling in Hollywood. Ze heeft dit jaar onder andere een lans gebroken voor de representatie van Aziaten, slechthorenden, homoseksuelen en non-binaire mensen. Black Widow toonde heel fraai aan dat we sinds de eerste verschijning van het titelpersonage van die film, tien jaar geleden, met meer respect naar vrouwen zijn gaan kijken. Maar bij gebrek aan een meeslepend, overkoepelend verhaal lijken het hokjes die moeten worden afgevinkt.

In de bioscoop worden voor 2022 grote kanonnen als Black Panther, Thor en Doctor Strange in stelling gebracht, terwijl Disney+ ons minstens vier reeksen belooft. Best mogelijk dat we tegen eind volgend jaar in dat alles een rode draad ontwaren die de franchise opnieuw vleugels geeft. Maar tot het zover is, werkt de strategie om de kijker met content te bombarderen eerder averechts.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content