Deze regisseuses zorgden voor lichtpunten in een somber filmjaar
Achter de camera duiken stilaan meer vrouwen op. Dat zorgde bovendien voor enkele schaarse lichtpunten in een somber filmjaar.
Voor de 87e keer in 92 jaar presteerde de Academy of Motion Picture Arts and Sciences het dit jaar om geen enkele vrouw te nomineren voor de Oscar voor beste regisseur. Greta Gerwig was met Little Women, haar sprankelende kostuumfilm met Saoirse Ronan en Meryl Streep, wel in zes andere categorieën genomineerd. Gevraagd naar een reactie stak ze geen tirade af tegen het celluloidplafond. Gerwig verkoos de vlucht vooruit: ‘Het enige wat vrouwen kunnen doen, is werken, werken, werken. Enkel cijfers zullen het verhaal veranderen. Dus meisjes, aarzel niet. Schrijf je boek, maak je film, zing je lied!’
Andere cijfers gaan effectief de goede kant op. Volgens het Center for the Study of Women in Television and Film regisseerden vrouwen in 2019-2020 38 procent van de Amerikaanse onafhankelijke speelfilms of documentaires. Twee jaar geleden was dat amper 29 procent, terwijl de filmscholen al jaren evenveel mannen als vrouwen diplomeren.
De Hollywoodstudio’s lijken regisseuses ook al iets meer kansen te geven. Sony gunde Gerwig Little Women en Marielle Heller (die de adoptiemoeder van Beth speelt in The Queen’s Gambit) A Beautiful Day in the Neighborhood. Niki Caro ontfermde zich voor Disney over Mulan, Patty Jenkins breide voor Warner een vervolg aan het monstersucces van Wonder Woman. Netflix schakelde voor superheldenfilm The Old Guard Gina Prince-Bythewood in. En ondertussen bleven Sofia Coppola met On the Rocks en Kelly Reichardt met First Cow vrolijk filmparels maken.
De Hollywoodstudio’s lijken regisseuses ook al iets meer kansen te geven.
Maar het bemoedigendst is hoeveel getalenteerde vrouwelijke collega’s Kathryn Bigelow en Ava DuVernay er in één jaar bij kregen. Fotografe en videoclipregisseur Autumn de Wilde verraste met de gestileerde Jane Austen-film Emma. Melina Matsoukas, vertrouweling van Beyoncé en Rihanna, liet aan de BLM-protesten van afgelopen zomer de prachtige romantische BLM-film Queen & Slim voorafgaan. Eliza Hittman haalde onze top tien van het jaar met Never Rarely Sometimes Always, een meesterlijk portret van een tiener die naar New York reist voor een abortus, en Kirsten Johnson deed dat met de weergaloze dementiedocu Dick Johnson Is Dead. Kitty Green schudde met The Assistent de beste MeToo-film tot nog toe uit haar mouw. Haar Australische landgenote Shannon Murphy liet met Babyteeth zien dat een film over een terminale tiener wel kan bruisen van het leven.
Kandidaten genoeg dus voor een snelle opvolging van Chloé Zhao, die in Venetië dit jaar de Gouden Leeuw won met Nomadland, het portret van een door Francis McDormand vertolkte woonwagenbewoonster dat ook op Oscarkoers ligt. Zhao verbaasde eerder al met het cinefiele The Rider en heeft inmiddels voor Disney de Marvel-superheldenfilm Eternals ingeblikt. Er is geen weg terug.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier