De Oscarpronostiek van Knack Focus: wie kan, mag, moet en zal er winnen?

Straks worden voor de 91e keer de Academy Awards uitgereikt op ’s werelds belangrijkste filmfeestje. Onze chef cinema Dave Mestdach nam alvast een kijkje in zijn glazen bol en zag Oscars glimmen, ego’s kraken en botoxgezichten blinken.

Aangezien de van oudsher oude, blanke, mannelijke Academy of Motion Pictures Arts & Sciences sinds #Oscarssowhite, #Oscarssomale en andere hete hangijzers een stuk vrouwelijker, jonger, niet-Amerikaanser en dus diverser is geworden, wordt het elk jaar lastiger om de winnaars te voorspellen. Gelet op wat er tot nu toe tijdens het awardseizoen gebeurde, wordt het in de topcategorie allicht een nek-aan-nekrace tussen Peter Farrelly’s interraciale buddymovie Green Book – goed voor drie Golden Globes en de Producers Guild of America Award – en Roma van Alfonso Cuarón, die prijzen pakte van Venetië tot Venice Beach. Al is die laatste wel een Spaanstalige zwart-film én een Netflix Original, en dat ligt bij de oude garde van de Academy nog altijd gevoelig.

Dat de twee titels zich kwalitatief tot elkaar verhouden als de Kemmelberg tot de Mont Blanc doet daarbij weinig ter zake, aangezien de Oscars geen graadmeter voor artistiek vernuft zijn. Hoe verklaar je anders dat toppers als If Beale Street Could Talk, The Rider en First Man niet eens genomineerd zijn, terwijl Bohemian Rhapsody – een knudde Queenbiopic die zelfs Freddie Mercury niet ‘galileo figaro magnifico-oooooo’ zou durven te noemen – er wel bij zit, en volgens de bookies zelfs een (kleine) kans maakt. Winstkansen worden ook toegedicht aan A Star is Born, het regiedebuut van Bradley Cooper met hemzelf en Lady Gaga in de hoofdrollen, én aan Black Panther, de zeldzame kaskraker annex woke-favoriet met dienst, al schiet het magnifieke Roma meer dan waarschijnlijk de hoofdvogel af. En terecht.

De afgelopen maanden won Alfonso Cuarón zoveel regieprijzen voor zijn lumineuze pseudo-autobiografie Roma dat hij stilaan een garage mag bijbouwen. In deze categorie – die logischerwijs altijd zou moeten gelijklopen met die van beste film maar dat vaak niet doet – lijkt het daarom een gelopen koers. Bovendien zal Cuarón kunnen rekenen op de compensatiestemmen van de meer behoudsgezinde Academy-leden die de kwaliteiten van Roma onmogelijk kunnen ontkennen maar toch vinden dat de film iets te arty, te zwart-wit, te Spaanstalig en te Netflix is om met de Oscar voor beste film te worden gehonoreerd en in die categorie het eerder generisch geregisseerde Green Book hebben aangekruist. Jammer voor Yorgos Lanthimos en Pawel Pawlikowski, die nooit beter werk afleverden dan met respectievelijk The Favourite en Cold War, maar zij zullen moeten hopen dat The Donald op tijd zijn muur af krijgt om de Mexicaan te kunnen tegenhouden. Extra bedenking: de Academy mag dan wel vlijtig de genderkaart trekken, ook dit jaar is er geen enkele vrouwelijke regisseur genomineerd. Dat had met Chloé Zhao (The Rider) en Debra Granik (Leave No Trace) nochtans perfect gekund.

Geen categorie die zo makkelijk te winnen is als deze. Je hoeft immers maar drie simpele spelregels te respecteren. Eén: vertolk een beroemd personage, bij voorkeur een Brit, dat zich als held ontpopt. Twee: maak je haar/zijn tics, stem en fysieke eigenaardigheden zo eigen dat je in Madame Tussauds kunt worden bijgezet. En drie: zorg ervoor dat de film niet te klein maar zeker ook niet te groot voor je is. Mr. Robot-ster Rami Malek wordt straks dus wellicht de champion, my friend, voor zijn incarnatie van Freddie Mercury in het voorts vergeetbare Bohemian Rhapsody. Bovendien won Malek al de Screen Actors Guild Award, wat in 18 van de 23 vorige gevallen voldoende bleek om later ook de Oscar te winnen, aangezien het dezelfde acteurs zijn die in deze categorie hun stem mogen uitbrengen. Grootste concurrent wordt Christian Bale, die weer eens een De Nirootje deed en twintig kilo aankwam om in de huid van ex-vicepresident Dick Cheney te kruipen in de satirische biopic Vice.

Prijzen worden aan de meet uitgedeeld, ook in Hollywood. Twee maanden geleden leek Lady Gaga nog met een pokerface richting Oscar te flaneren voor haar veelgeprezen debuutrol in de musical A Star is Born, maar de liefde veranderde in a bad romance. Of tenminste: in een gecompliceerde relatie. Op de Golden Globes werd ze de loef afgestoken door veterane Glenn Close voor haar vertolking in The Wife, een klein, bescheiden drama over genderrollen met een mild feministische inslag. De Time’s Up-wind heeft Close dus sowieso in de zeilen, en als je weet dat ze zes keer eerder werd genomineerd maar nooit een Oscar won, dan lijkt dit de uitgelezen kans om haar eindelijk eens in de bloemetjes te zetten, als een soort oeuvreprijs. Bovendien zorgde Close tijdens de Golden Globes voor de meest gedenkwaardige, politiek correcte speech van de avond, iets wat heel Hollywood (m/v/x) haar vast nog weleens met trillende onderlip, fier omhoog geheven kin en vastberaden stem wil zien overdoen tijdens de Oscarceremonie. Daarna mag Gaga waarschijnlijk alsnog het podium op om het nummer Shallow uit A Star is Born te zingen, de grootste kanshebber in de categorie beste originele song.

Heel België duimde dat Lukas Dhonts Girl een nominatie zou scoren in deze categorie. Dat was terecht geweest. Girl is immers stukken beter dan gevonden Oscarvreten als Werk ohne Autor en Capharnaüm. Maar eerlijk is eerlijk: dan nog zou het een mission impossible zijn geweest om gelouterde filmauteurs als Hirokazu Kore-eda, Pawel Pawlikowski en Alfonso Cuarón te kloppen. Die laatste wint hier zo goed als zeker, tenzij de Academy-leden redeneren: ‘Die dekselse Mexicaan loopt straks toch weg met de Oscar voor beste film. Laten we hier eens iets anders aankruisen. Het is tenslotte maar de categorie van die vreemde films in die vreemde taaltjes, waarmee we al jaren doen alsof we ook in de rest van de wereld geïnteresseerd zijn.’ In dat geval wordt het Cold War van Pawel Pawlikowski, al zet de Poolse topregisseur daar beter niet te veel zloty’s op in.