Een waar gebeurd crimineel fait divers inspireert Chabrol tot een smakelijke comédie grinçante over een fatale passie.
Over een periode van bijna 30 jaar maakte Chabrol zeven films met Isabelle Huppert, waarvan er een handvol tot hun beider beste werk horen.
Of ze nu een mythomane moordenares (Violette Nozière; 1978) speelt, een ter dood veroordeelde engeltjesmaakster (Une affaire de femmes; 1988), een psychotisch postmeisje (La cérémonie; 1995), een gifmengende erfgename (Merci pour le chocolat; 2000) of een fanatieke aanklaagster (L’ivresse du pouvoir; 2006): altijd weet ze zich perfect te positioneren in het uiterlijk glashelder, maar onderhuids heel gecompliceerd universum van Chabrol.
