Dave Mestdach in Cannes: vooruitblik

Wat worden de publiekstrekkers? En wat worden de lievelingen bij de critici? Dave Mestdach blikt net voor zijn vertrek vooruit naar Cannes, editie 2010.

De filmspoelen zijn klaar, de rode lopers uitgerold en de acteurs, regisseurs en journalisten zijn – al dan niet met vertraging door de aswolk – aangekomen. En dus maakt Cannes zich op voor de 63e editie van het grootste filmcircus ter wereld. Dat wordt dit jaar meer dan ooit tevoren een mekka voor diehardcinefielen, aangezien nogal wat Amerikaanse majors het door de crisis lieten afweten en de selectieheren van de diverse secties vooral opteerden voor auteurs voor de harde lijn.

Met uitzondering van de openingsfilm Robin Hood van actieveteraan Ridley Scott, de nieuwe Woody Allen romcom And You Will meet a Tall Dark Stranger en Oliver Stone’s Wall Street-sequel Money Never Sleeps zal de Croisette straks hoofdzakelijk worden ingenomen door arthouse-habitués van over de ganse wereld. Zo wordt het uitkijken naar nieuw werk van de Koreaan Lee Chang-dong (Poetry), de Thai Apichatpong Weerasethakul (Uncle Boonmee) en de Frans-Zwiterse nouvellevagueveteraan Jean-Luc Godard (Socialisme), al was het maar omdat hun films in België zelden of nooit (nog) het reguliere, door platte commercie geïnfecteerde bioscoopcircuit halen.

In Poetry vertelt romanschrijver, regisseur en voormalig cultuurminister Lee Chang-dong het coming-of-old-verhaal van een vrouw die op haar zestigste plots een interesse voor poëzie kweekt. Daarvoor deed de maker van bekroonde prenten als Oasis (2002) en Secret Sunshine een beroep op veterane Yoon Jeong-hee, een Koreaanse ster uit de sixties die voor het eerst sinds 1994 opnieuw haar opwachting maakt op het witte doek.

Nog zo’n grootmeester in het op pellicule (of digital video) stansen van pure poëzie is de Thaise cineast Apichatpong Weerasethakul. Die maakte eerder furore in het festivalcircuit met Blissfully Yours (2000) en Tropical Malady (2004) en gaat na enkele semimuseale vormexperimenten nog eens de meer narratieve toer op met Uncle Boonmee who can recall his past lives. Die film gaat blijkbaar over een Thaise monnik die beweert zijn vorige levens te kunnen herinneren, en wordt in de aankondigende perstekst zowaar omschreven als een ‘komedie’.

Wie ook altijd te porren is voor een potje humor – al dan niet gewild – is beeldenstormer Jean-Luc Godard, die met A Bout de Souffle, Le Mepris en Pierrot le Fou in de sixties een heuse filmrevolutie teweegbracht. Wie de cryptische trailer bekijkt van zijn nieuwe filmessay Socialisme heeft als vanouds geen flauw idee welke traktatie hem te wachten staat. Naar eigen zeggen inspireerde Godard zich op ‘vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid en andere menselijke mythes’ en wipte voor wat – ook al naar eigen zeggen – zijn laatste film moet worden aan boord van een cruiseschip dat aanmeert op verschillende, historische plekken langs de Middellandse Zee.

Toegegeven. Als Belgisch filmdistributeur zouden ook wij op basis van bovenstaande synopsissen niet meteen geneigd zijn om de films blind aan te kopen. Alleen kan elke rechtgeaarde cinefiel maar hopen dat iemand toch het culot heeft om ze een commerciële kans te gunnen. Tenminste toch als de prenten kwalitatief in het verlengde liggen van hetgeen hun makers in het verleden wisten te presteren. Of dat ook effectief zo is, vertellen we u later deze week.

Dave Mestdach