‘Carol’ met Cate Blanchett: een lesbischeliefdesballade om in te kaderen

CAROL © Alle rechten voorbehouden
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Todd Haynes’ Carol is een lesbischeliefdesballade van een hartverscheurende en tijdloze schoonheid. In meerdere betekenissen.

Dat Todd Haynes zich thuis voelt in de fifties en weg weet met thema’s als gedoemde passie en vrouwelijke (homo)seksualiteit, weet elke recht- en anders geaarde filmliefhebber al sinds zijn magnifieke tranentrekker Far from Heaven (2002) en het al even magnifieke filmfeuilleton Mildred Pierce (2012). Aan die cataloog voegt de Amerikaanse rasfilmer, die altijd al een fetisj voor de tijd van toen heeft gehad, nu een uitmuntend gemaakte en subtiel geacteerde parel toe.

In Carol, gebaseerd op The Price of Salt, een roman die Patricia Highsmith in 1952 onder een pseudoniem publiceerde, speelt Cate Blanchett de pronkechtgenote van een zakenman (Kyle Chandler) en moeder van een dochtertje van tien. Hoewel het haar in Suburbia niet aan geld, status en huiselijk comfort ontbreekt, voelt ze toch een grote leegte.

'Carol' met Cate Blanchett: een lesbischeliefdesballade om in te kaderen
© /

Daar komt verandering in wanneer Carol de timide en twintig jaar jongere Therese (Rooney Mara) ontmoet, een winkelbediende die zelf ook niet helemaal gelukkig is, noch met haar aanstaande echtgenoot, noch met haar nine-to-five-job.

Geen wonder dat de twee vrouwen, ondanks hun verschil in leeftijd en klasse, langzaam naar elkaar toegroeien. Alleen is er in het conservatieve Amerika van de jaren vijftig – waar vrouwen aan de haard horen en mannen het hoge woord voeren – maar één groter taboe dan ontrouw: de lesbische liefde.

'Carol' met Cate Blanchett: een lesbischeliefdesballade om in te kaderen
© /

Zoals steeds toont Haynes – die de limieten van de New Queer Cinema allang is ontgroeid – zich een vrouwenregisseur par excellence, en de kans dat zowel Blanchett als Mara straks naar een Oscar meedingt, is niet denkbeeldig. Bovendien etaleert hij, samen met zijn onvolprezen cameraman Ed Lachman, ook nu weer een exquis oog voor sfeer, geste, kleur en detail, met tal van meticuleus gecomponeerde tableaus en elegante overgangen op de weemoedige tonen van filmcomponist Carter Burwell. Alsof de contemporaine schilderijen van Edward Hopper, of de foto’s van Vivian Maier en Ruth Orkin en hun in melancholie gesmoorde personages plots tot leven komen en hun ziel discreet aan je ontbloten.

Toch wordt het nooit een pure retrohommage aan de intens picturale, sirkiaanse melodrama’s van weleer, zoals het raciaal gekleurde Far from Heaven dat veel meer was. En de wat afstandelijke voile die om de film gedrapeerd lijkt, alsof de personages niet alleen moreel maar ook formeel ingesloten zitten, past perfect bij de benepen zeitgeist die Haynes tracht te analyseren. Het maakt de stiekeme sfeer van de verboden liefdesaffaire alleen maar tastbaarder, aangrijpender en universeler, wat resulteert in een finale die wellicht zelfs Hitchcock zou doen zweten én een krop in de keel zou bezorgen.

Een film om – letterlijk en figuurlijk – in te kaderen waarin, onder de prachtige beeldcomposities en bedachtzame structuur, een groot, onrustig kloppend hart vol smart in schuilt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

'Carol' met Cate Blanchett: een lesbischeliefdesballade om in te kaderen
© /

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content