‘Batman v Superman – Dawn of Justice’: half geslaagde film over superhelden die niet in dezelfde wereld thuishoren

Wat zou Warner Bros precies willen bewijzen met Batman v Superman: Dawn of Justice? Dat de donkere DC-helden evenzeer een lucratief universum vormen als de snoepkleurige superhelden uit de Marvel-fabriek? Dan is deze eerste team-up maar half geslaagd. Als de film iets bewijst, dan is het wel dat Superman en Batman niet in dezelfde wereld thuishoren.

Elk afzonderlijk zullen ze wel hun bestaansrecht verdienen. Maar een personage dat met menselijke middelen menselijke tegenstanders te lijf gaat, is gewoon zoveel interessanter dan een bijna onklopbare (half)god die mythische monsters tegenover zich krijgt. Het moet gezegd dat scenaristen Chris Terrio (bekend van Argo) en David S. Goyer (van allerlei superspul) aanvankelijk nog een goeie manier vinden om de twee gemantelde helden samen te brengen. In de plot die ze verzinnen, houdt Batman Superman verantwoordelijk voor de doden die het gevecht met Generaal Zod in Man of Steel gekost heeft. Van de verwarring die Superman veroorzaakt bij de Amerikaanse overheid hoopt miljardair Lex Luthor — Jesse Eisenberg lijkt te denken dat hij de Joker is — dan weer te profiteren.

In geïsoleerde scènes, momenten en dialogen schiet er een schijn van leven in Batman v Superman. Wanneer Jeremy Irons in de rol van Batmans butler Alfred opmerkt ‘dat het gevoel van machteloosheid goede mensen wreed maakt’, bijvoorbeeld. Of wanneer Batman Superman vertelt ‘dat ze in Gotham al genoeg slechte ervaringen hebben met idioten in clownkleren’. Snyders patente gezwollen stijl houdt de film bovendien beter bij elkaar dan dat bij Man of Steel het geval was.

Tegelijk kan je er niet omheen dat de knieën van Batman v Superman toch niet stevig genoeg zijn om al dat gewicht te dragen, en zeker niet wanneer de ontknoping nadert, en Snyder er een extra schepsel bovenop gooit dat nog een dik half uur voor onheil mag zorgen. En daar openbaart Batman v Superman zijn ware intentie, die hij eigenlijk al verklapt in de ondertitel: een kwartet superhelden in de winkeletalage zetten waar de gemiddelde kijker zelden of nooit van gehoord heeft.

Ruben Nollet