Armie Hammer speelt eindelijk in een film waarin homo’s niet gestraft worden (en daar is hij blij om)
Hoe meer er van een film met Armie Hammer wordt verwacht, hoe minder ervan terechtkomt, en omgekeerd. Blockbusters The Lone Ranger en The Man from U.N.C.L.E. gingen op hun bek. Call Me by Your Name, een kleine Italiaanse film over een zomerse herenromance, is genomineerd voor vier Oscars. ‘Het was werk, maar het leek wel vakantie.’
Kent u Armie Hammer niet? Dat is die bink die de Winklevoss-tweeling speelt in The Social Network. Rijzig, blonde haren, blauwe ogen en een kaaklijn die smeekt om een carrière als acteur of model.
Hammers probleem: hij zou allang niet meer mogen geïntroduceerd worden als die tweeling uit The Social Network. Het is immers al acht jaar geleden dat David Fincher in die film toonde hoe Mark Zuckerberg het idee voor Facebook aan de broers ontfutselde. De afgelopen jaren is Hammer wel meermaals in de markt gezet als de next big thing, maar telkens liep het niet goed af.
Met The Lone Ranger, bijvoorbeeld, een project dat niet leek te kúnnen mislopen. Disney stopte Pirates of the Carribean-regisseur Gore Verbinski een kwart miljard dollar toe om voor wat spektakel te zorgen. De titelrol, een legendarische Texas Ranger, was voor Hammer, die op de koop toe geflankeerd werd door een zwaar geschminkte Johnny Depp met een dode kraai op het hoofd. Toch liep het mis, en geen klein beetje. De pers hoonde de film weg en de toeschouwers bleven thuis. Ook Hammers tweede gooi naar de langverwachte grote doorbraak, The Man from U.N.C.L.E., bleek een slag in het water. De grote vriendelijke reus legde er zich stilaan bij neer: hij zou het nooit tot op Hollywoods A-list schoppen.
Een wereld die doldraait, heeft liefdesverhalen nodig.
Niets liet uitschijnen dat Call Me by Your Name hem weer in de schijnwerpers zou plaatsen. Niemand in de VS zou wakker liggen van een Italiaanse film over de ontluikende zomerliefde tussen de zeventienjarige zoon (Timothée Chalamet) van een professor (Michael Stuhlbarg) en zijn vierentwintigjarige assistent (Hammer). Van de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino mocht wel een heel mooie film verwacht worden – dat waren Io sono l’amore met Tilda Swinton en A Bigger Splash met Matthias Schoenaerts ook -, maar Call Me by Your Name speelt in een nog hogere categorie. Recensenten zoeken naar superlatieven en met vier Oscarnominaties, waaronder die voor beste film, ligt Call Me by Your Name op koers om de Moonlight van dit jaar te worden.
Het kan verkeren.
Armie Hammer: Zeg dat wel.
Waarom zag je brood in een Moonlight of Brokeback Mountain op z’n Italiaans?
Hammer: Simpel, ik voelde dat er een prachtig, oprecht liefdesverhaal in zat. Ik had nog nooit zo’n goed script over de eerste liefde gelezen. Het had evengoed kunnen gaan over de liefde tussen twee mensen van een ander geslacht of met een andere geaardheid, maar in dit specifieke geval gaat het over de liefde tussen twee jonge mannen. Het is een genot om mee te leven met twee mensen die op een volstrekt organische manier op elkaar verliefd worden. Ze ontdekken de liefde, met alle emoties die dat met zich meebrengt: de overweldiging, de onzekerheid, de moed om je gevoelens kenbaar te maken, de tomeloze vreugde als de gevoelens wederkerig blijken. Mij verbaast het niet dat de film zo in de smaak valt. De wereld houdt van geliefden en heeft liefdesverhalen nodig, zéker een wereld die doldraait.
Wat ook eens deugd doet: Call Me by Your Name stelt homoseksualiteit niet voor als een probleem.
Hammer: Precies. Die jongemannen moeten op geen enkele manier boeten voor hun gevoelens voor elkaar. Ze worden niet gestraft. Ze worden niet ziek. Ze worden niet in elkaar geramd vanwege hun seksuele geaardheid. Hun familie keert zich niet tegen hen. Call Me by Your Name víért de liefde.
Die afwezigheid van drama betekent wel dat regisseur en acteurs het maximum moeten halen uit kleine dingen: het zonlicht, een afwezige blik, onuitgesproken gevoelens.
Hammer: Heb je de vorige films van Luca Guadagnino gezien? Ik wist van tevoren dat Call Me by Your Name er bloedmooi zou uitzien en dat de film het niet zou moeten hebben van speciale effecten of stuntwerk. Deze film probeert momenten in beeld te brengen en geeft de complexe gevoelens van de twee personages zo eerlijk en oprecht mogelijk weer. Voor acteur is dat een intimiderende opdracht en tegelijk een gewéldige uitdaging. Want een film die enkel door emoties wordt voortgestuwd, is dat niet prachtig?
Dat is zeker prachtig. Hoe groot is het verschil met The Lone Ranger?
Hammer: Voor The Lone Ranger waren er meer chauffeurs die mensen op af en reden dan Call Me by Your Name mensen had in eender welk departement. De opnames voelden extreem organisch aan en waren honderd keer intiemer. Call Me by Your Name is volledig opgetrokken uit kleine maar prachtige scènes. The Lone Ranger is een enorme machine, volgestouwd met spectaculaire scènes. Als zo’n film geen honderden miljoenen opbrengt, wordt hij automatisch beschouwd als een flop. Call Me by Your Name wordt beoordeeld op zijn artistieke merites.
Grazie mille, Guadagnino?
Hammer: Nou en of. Luca kookte ’s avonds de lekkerste maaltijden en dan overliepen we de dag of bekeken we films die ons konden inspireren. Hij was voor de cast wat professor Perlman in de film voor zijn omgeving is: een zachtaardige autoriteitsfiguur die niet oordeelt, een vaderlijk type dat je begeleidt en tegelijk de ruimte gunt om je eigen beslissingen te nemen.
Tarsem Singh castte je in Mirror Mirror als de prins op het witte paard. Om maar te zeggen: je ziet er goed uit. Is dat veeleer een nadeel dan een voordeel?
Hammer: Excuseer? Ik zie eruit zoals ik eruitzie. Zo heel erg veel kan ik daar niet aan doen. Ik zie dat in elk geval niet als een voordeel of een nadeel. Ik ben gewoon mezelf en doe mijn best om jobs te versieren die me bevallen.
Je kunt toch niet ontkennen dat je looks meespelen? In Call Me by Your Name ben je aanvankelijk het lustobject van de zeventienjarige Elio. Het duurt even voor we een glimp opvangen van de diepere emoties van jouw personage.
Hammer: Klopt. Oliver doet alsof hij barst van het zelfvertrouwen, maar in werkelijkheid ligt hij helemaal in de knoop met zijn gevoelens voor de jonge Elio. Hij zegt om de haverklap ’tot later’ omdat hij aan de situatie wil ontsnappen. Oliver doet zich voor als iemand die erg op zijn gemak is en zeer zelfverzekerd is, maar dat is hij niet altijd. Dat is erg herkenbaar voor mij. Zo heb ik me al vaak gevoeld. Luca heeft dat doorprikt. Hij zei me dat ik rust uitstraal, maar dat hij wel zag hoeveel onrust er in mij zit. Hij wilde toegang krijgen tot die innerlijke onrust. Dat had ik volgens hem nog nooit getoond in een film. Ik vond dat eerst een angstaanjagende gedachte, maar nu ben ik dolgelukkig dat hij me die kans gegeven heeft.
Geef je dit soort cinema voortaan voorrang op blockbusters?
Hammer: We zien wel wat de toekomst brengt, maar deze ervaring heeft me veranderd, zoveel is zeker. Call Me by Your Name was de droom, het ideaal waarover ze je vertellen tijdens de acteerlessen. De realiteit is dat je zulke kansen heel zelden krijgt. Deze film heeft mijn kijk op de wereld veranderd en heeft me uitgedaagd, waardoor ik gegroeid ben als acteur. Dat gaf enorm veel genoegdoening. Idealiter mag élke film vanaf nu hetzelfde effect hebben, al besef ik goed genoeg dat het een unieke, bijzondere ervaring was. Ik vrees dus dat er niets anders op zit dan mijn verwachtingen iets bij te stellen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Call Me by Your Name
Nu in de bioscoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier