‘Als je ontdekt dat je ouders een eigen leven hebben, zakt de grond onder je voeten weg’
Terwijl heel Montana in de fik staat, dooft het huwelijk van brandweerman Jerry stilaan uit. Paul Dano toont met Wildlife dat hij ook kan regisseren – en daarvoor zelfs zijn eigen relatie op het spel zet.
Paul Dano een van de interessantste acteurs van zijn generatie noemen, is geen sikkepit overdreven. Paul Thomas Anderson ontsloeg voor There Will Be Blood (2007) zelfs een acteur om diens rol aan Dano te geven, waardoor die plots een dubbelrol had – voor het gemak werden zijn personages meteen ook tweelingbroers (Paul en priester Eli Sunday). Daarna trommelde zowat elke meestercineast de wat onzeker ogende acteur uit Connecticut op. Denis Villeneuve zag hem voor Prisoners als een zwakzinnige kinderlokker, volgens Steve McQueen had hij iets van een racistische psychopaat (12 Years a Slave) en Bong Joon-ho promoveerde hem in Okja tot een curieuze dierenrechtenactivist. En er mag al eens gelachen worden: voor de absurde komedie Swiss Army Man mocht Dano het gezellig maken met het winderige lijk van Daniel Radcliffe.
Mijn vriendin heeft het script de grond in geboord. Zo is onze samenwerking begonnen.
Paul Dano
Schetenhumor zult u alvast niet vinden in zijn regiedebuut Wildlife, naar Richard Fords gelijknamige roman uit 1990. Daarvoor waaide er te veel brandlucht over het door wildfires geteisterde Montana van 1960 en voelde de bekoelde liefde van brandweerman Jerry (Jake Gyllenhaal) en zijn uitgebluste vrouw Jeanette (Carey Mulligan) te verschroeiend. De lessen die Dano op de andere sets opdeed, zijn gelukkig wél gebleven: met Wildlife vervelt hij tot een slimme cineast die veel vertelt met weinig woorden. De film heeft overigens al een mooi festivalparcours afgelegd, met passages op Sundance en in Toronto en Cannes.
‘Ik wilde al veel langer films maken’, zegt Dano. ‘Als acteur leg je je lot in de handen van de regisseur. Het voelde goed eindelijk eens zélf aan alle touwtjes te trekken.’ Dat net dit zijn debuut zou worden, wist hij overigens al lang. ‘Toen ik Wildlife las, was ik meteen verliefd op de mysterieuze Jeanette. Door haar te bekijken via de liefdevolle, onbevooroordeelde blik van haar zoon Joe (Ed Oxenbould) riep ze levendige herinneringen bij me op.’
Hoe bedoel je?
Paul Dano: Weet jij wat je ouders vroeger allemaal hebben uitgespookt? Wie ze zijn, náást jouw vader en moeder? Als je eenmaal ontdekt hoe mysterieus je ouders eigenlijk zijn – zoals Joe in Wildlife – en je realiseert dat ze ook een eigen leven hebben, zakt de grond onder je voeten weg. Volgens mij is dát het moment waarop je volwassen wordt. Voor mij was dat het gedroomde vertrekpunt om thema’s als familie, huwelijk, opgroeien en de Amerikaanse droom aan te snijden.
Je bent zelf opgegroeid in Connecticut, een staat die bezaaid is met het slag kleine suburbs dat je in Wildlife ziet. Welke invloed had dat?
Dano:Suburbia is bijzonder interessant. Zéker in de tijd waarin de film zich afspeelt. Vlak na de Tweede Wereldoorlog moest iedereen gelukkig zijn en er goed uitzien. Iets anders mocht niet. Toen ik in de jaren tachtig opgroeide, leefde die Amerikaanse mythe nog in Connecticut. Maar achter die mooie gevels, die mooie kleren en die opgewekte gezichten schuilden ook problemen. Ik vind het altijd bijzonder als ik een glimp opvang van wat er achter die façades schuilt, zoals die van Jeanette.
De film lijkt zo het verhaal te vertellen van een van die eenzame vrouwen op Edward Hoppers schilderijen.
Dano:Die hebben zeker een invloed gehad, maar de meeste inspiratie putte ik uit foto’s die ik in uitdragerijen vond. Vaak vind je daar bakken die uitpuilen van de oude familieportretten. Als ik met mijn vriendin Zoe Kazan (actrice, scenariste en de kleindochter van de grote regisseur Elia Kazan, nvdr.) zo’n winkel binnenstap, neuzen we altijd tussen die kiekjes. Ze vangen de tijd op een speciale manier. Ook in Wildlife spelen die portretten een belangrijke rol.
Paul Dano
Geboren in 1984 in New York. Brengt het grootste deel van zijn jeugd in Connecticut door.
Begint met acteren op zijn tiende.
Speelt een bijrol in The Ballad of Jack and Rose (2005) van Paul Thomas Anderson, naast Daniel Day-Lewis. Anderson cast hem later opnieuw in There Will Be Blood.
Breekt door met indiehit Little Miss Sunshine (2006).
Speelt naast zijn vriendin Zoe Kazan in Ruby Sparks (2012).
Terwijl zulke goedlachse familiefoto’s toch niet per se een eerlijk beeld geven.
Dano:Je ziet natuurlijk niet alles, maar net daarin schuilt hun aantrekkingskracht. Voor de film moesten we ook de juiste momenten vangen en samenzetten om een genuanceerd familieportret te schetsen. Een van de grootste uitdagingen was om het eenvoudig en eerlijk te houden. Te veel informatie is voor niets goed. Dat meen ik echt. Iets wat eenvoudig oogt, kan ook complex zijn.
Is schrijven met je lief Zoe Kazan ook complexer dan het lijkt?
Dano:Wel, ik gaf haar het script toen ik ermee klaar was. Gewoon, omdat ik het leuk vond dat zij het als eerste zou lezen. Én omdat ik stiekem dacht dat het goed was. Na haar lectuur wist ik wel beter. Zij boorde het compleet de grond in! Daarna is er veel geruzied. Uiteindelijk zei ze: laat mij eens een poging wagen en ik heb haar haar zin gegeven. Zo is onze samenwerking begonnen. Uiteindelijk vonden we een goed werkregime, maar schrijven in dezelfde kamer zat er niet in!
Wildlife
Vanaf 19/12 in de bioscoop.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier