Hadden Adil & Bilall voor Rebel nodig: een jongeman uit Molenbeek die een jongeman uit Molenbeek durft te spelen die in executievideo’s van IS opduikt. En hij moest kunnen zingen, dansen, rappen, schrijven, stunten, vechten, bidden, motorrijden en vijf talen spreken. Hebben ze niet lang naar moeten zoeken.
Meer bepaald: geen seconde. Aboubakr Bensaihi speelde zeven jaar geleden immers al de hoofdrol in Black, hun ophefmakende film over Brusselse stadsbendes. (En ja, u kent hem ondertussen ook als Junes Bakkal uit Thuis.)
‘Rebel heeft van mij een ander mens gemaakt. Rebel heeft me in een andere dimensie gekatapulteerd’, zegt Bensaihi met overtuiging. Al twijfelde hij aanvankelijk wel. ‘Het onderwerp ligt heel gevoelig en is heel complex. Het kon zich makkelijk tégen ons keren.’ De staande ovatie in Cannes maar vooral de positieve reacties uit Frankrijk, waar Rebel ondertussen al een maand draait, hebben hem iets geruster gemaakt. ‘Mensen waren ondersteboven van het verhaal van Kamal. Hopelijk volgt Brussel ook. Hier is het begonnen, hier moet onze boodschap gehoord worden. Sorry voor het woordgebruik maar Adil & Bilall hebben de kloten om de volledige context te schetsen en alles te tonen. Hoe de propaganda wordt gemaakt, de handel in slavinnen, hoe extremisten de kleine broer ronselden. Alles. We trachten de mensen de ogen te openen.’
Adil & Bilall hebben de kloten om de volledige context te schetsen en alles te tonen.’
Rebel wisselt spectaculaire oorlogssituaties met gruwelscènes af, intens familiedrama én muzikale intermezzi. Rebel is vier, vijf films tegelijk en in elk van die films moest Bensaihi zijn mannetje staan. Voor de danschoreografie werkte hij samen met Sidi Larbi Cherkaoui, voormalig artistiek leider ballet bij Opera Ballet Vlaanderen. ‘Sidi is ongelofelijk inspirerend, spiritueel en getalenteerd. Hij heeft me leren dansen, een jongensdroom die uitkwam.’
De nummers die zijn personage rapt, schreef Bensaihi zelf. ‘Ik maak muziek sinds mijn tiende en werk op dit moment aan een ep. Ik heb altijd al geschreven. Ik heb dat van mijn vader. Schrijven is mijn manier om me uit de drukken, mijn pijn en mijn vreugde. Het is mijn schild tegen de wereld.’
Tijdens de opnames in Jordanië heeft hij zich niet laten afremmen door een neusbreuk. ‘Het was absurd. Ik heb me laten ophangen aan mijn voeten, ik heb met de motor gereden, ik deed stunts en dan loopt het mis met een simpele schijnvuistslag. Ik kreeg hem vol in het gezicht en ging neer. Pas in het ziekenhuis zag ik hoe scheef mijn neus stond.’ Hij keerde vol pijnstillers naar de set terug en liet zich pas ’s anderendaags opereren. ‘De zwaarste oorlogsscènes en moeilijkste stunts – in het woestijnzand onder een loden zon – zijn allemaal gefilmd na de neusbreuk. Pas maanden later besefte ik hoe zot dat was. Maar ik doe het zo opnieuw. Je had mijn been mogen breken, ik zou verder hebben gelopen. Rebel was te belangrijk.’
