Van de Vlaamse La vita è bella tot de Hitchcock-klassieker The Birds: dit is er deze week op uw tv

© .

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 16 tot vrijdag 22 december.

4X7 (Zondag 17/12, 22.05, Canvas)

Vijftien weken lang stuurde Canvas voor het tweede seizoen van 4×7 opnieuw telkens vier documentairemakers de wereld in. Hun opdracht? Een begeesterend verhaal verpakken in slechts zeven minuten zendtijd. Als afsluiter selecteerden vier BV’s hun favoriet. Naast Bent Van Looy, Michael Pas en Alicja Gescinska mocht ook Terzake-anker Kathleen Cools een van de minidocumentaires in de schijnwerpers plaatsen. Ze liet daarbij haar oog vallen op de animatiekortfilm Lon, een Vlaamse versie van La vita è bella. Documaker Nina Landau dook in 2014 de archieven in op zoek naar de ware toedracht over haar grootoom Léon ‘Lon’ Landau, die overleed tijdens de Holocaust.

Kathleen Cools.
Kathleen Cools.© .

Kathleen Cools:Lon vertelt het verhaal van de Antwerpse decorontwerper Léon Landau, die furore maakte met zijn werk voor de Koninklijke Nederlandse Schouwburg. Wanneer België knielt voor het Duitse bewind, wordt de joodse Landau opgepakt en gevangengezet in de Dossinkazerne in Mechelen, in afwachting van verder transport. Hij stort er zich op een hoopvol project: een poppentheater voor alle kinderen van het kamp.

Waarom koos je net deze documentaire?

Cools: Ook al is het een tijdje geleden dat Lon voor het eerst uitgezonden werd, toch is die docu in mijn hoofd blijven hangen. Ik vind hem zo speciaal, zowel vormelijk als qua verhaal. Omdat Nina Landau er een animatiefilm van maakte, krijgt Lons vreselijke relaas iets heel ontwapenends en intiems. Lon brengt je echt in de sfeer van die dagen, en laat je ontdekken wie Landau was, als mens en als decormaker. De kortfilm lijkt zo heel dicht aan te leunen bij wat hij zelf wilde doen.

Wat maakt Landaus film anders dan de gemiddelde oorlogsdocumentaire op Canvas?

Cools: Er zijn inderdaad heel veel programma’s over die periode. Zo heb je de gangbare documentaire die verhalen brengt door talking heads af te wisselen met archiefbeelden, zoals het ijzersterke Kinderen van de collaboratie. Maar Landau is er door haar manier van vertellen in geslaagd om nog meer te ontroeren. Dat gevoel zou je veel minder hebben als ze gewoon mensen aan het woord had gelaten.

Heeft Lon je aangezet om de Dossinkazerne te bezoeken?

Cools: Ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik er nog niet geweest ben, maar nu ben ik zéker van plan om te gaan. Ik vind het een heel belangrijk project en ik wil ook wel zien waar Lon zijn laatste dagen heeft doorgebracht. Ik denk dat deze korte docu ook makkelijker jongeren kan aanspreken en hoop dat op deze manier een nieuwe generatie erdoor geprikkeld wordt. Het blijft ontzettend belangrijk om verhalen als die van Lon door te geven.

4x7
4×7

JUDD APATOW: THE RETURN (Nu in Netflix)

Et tu, Louis? Netflix zag zich onlangs genoodzaakt zijn plannen met stand-upsuperster Louis C.K., nog niet zo lang geleden met veel bombarie (en voor nog meer centen) binnengehaald, te schrappen, toen in de nasleep van de affaire-Weinstein bleek dat ook ’s werelds grappigste rosse zich lelijk had misdragen. Maar daar hebben ze wat op gevonden: Judd Apatow, als schrijver, regisseur en/of producer betrokken bij enkele van de succesvolste en grappigste komedies van de jaren nul, keert voor de streamingzender na vijfentwintig jaar (en voor véél meer centen) terug naar zijn roots als stand-upcomedian. Kijken? Goh, je zou kunnen zeggen dat Apatow niet meer is wat hij geweest is, en dat voltreffers als Freaks and Geeks, The 40-Year-Old Virgin, Knocked Up en Superbad intussen ver achter ons liggen. Maar als producer van The Big Sick tekende hij wel nog voor zowat de grootste indiehit van 2017. Samen met de goed onthaalde sitcom Love – ook op Netflix – zou dat kunnen wijzen op een stevige remonte. Geef hem nog een kans!

I’M NEW HERE (Zondag 17/12, 22.40, Canvas)

Ook in China druipt het racistische vitriool van de sociale media af. Die is vooral gericht tegen de Afrikaanse immigrantengemeenschap in de Kantonese metropool Guangzhou. China is de grootste handelspartner van Afrika en dat heeft ertoe geleid dat Afrikanen er massaal hun geluk gaan zoeken. De Brusselse documaker Bram Van Paesschen volgt drie van hen, de handelaars Fély, Isidore en Trésor, maar het echte hoofdpersonage is een pratend gebouw: de Tian Xiu, een vervallen kantoortoren in communistische bouwstijl waar de jonge gelukszoekers werken en verblijven. Net zoals bij Van Paesschen vorige docu Empire of Dust(over Chinese wegwerkers in Congo) resulteert dat in een visueel fraaie en tegelijk confronterende documentaire die globalisering, immigratie en bruut racisme onder de loep neemt.

BRIGHT (Vanaf vrijdag 22/12 in Netflix)

Bright
Bright

90 miljoen dollar, dat is het budget dat Netflix in de actiethriller Bright pompte, meteen zijn duurste original film tot nog toe. En wellicht ook die met de meest van de pot gerukte premisse. Bright speelt zich af in een alternatief universum waar mensen met fantasierassen als orks en feeën samenleven. In het regisseurszitje: David Ayer, scenarist van Training Day en maker van onder meer het WOII-verhaalFury, de prima flikkenfilm End of Watch en de abominabele superheldenprent Suicide Squad. De trailer van Bright doet een mix van die laatste twee vermoeden. Als alles goed gaat, zou de film ook de comeback kunnen inluiden van Will Smith, wiens carrière het afgelopen decennium wat in het slop is geraakt. Hij vertolkt een politieman die – nu eens met een shotgun, dan weer met een gigantisch zwaard in de hand – samenspant met een ork (Joel Edgerton) om de mean streets van LA te bevrijden van onguur magisch gespuis.

GEORGE BEST: ALL BY HIMSELF (Maandag 18/12, 21.15, Canvas)

Van alle vijfde Beatles die er in het Engeland van de jaren zestig rondliepen, was er niet één die zo goed kon voetballen als George Best. Het flamboyante Manchester United-icoon was naast een hypergetalenteerde dribbelkont (Pelé noemde hem de beste aller tijden) ook wat de Britten zo mooi een enfant terrible noemen. Read and learn, Nainggolan: van Best is bekend dat hij er geregeld eentje opstak tíjdens een wedstrijd, bijvoorbeeld als hij moest wachten tot het muurtje van de tegenstander op reglementaire afstand stond. Waarna hij de bal in de winkelhaak trapte, een neut ging halen bij de bank en de vrouw van de voorzitter op de mond kuste. De mooie documentaire George Best: All by Himself belicht zoals het een goed sportdrama betaamt niet alleen Bests roemrijke carrière, maar ook de pijnlijke weg naar beneden: drank, vrouwen en snelle wagens hesen hem eerst op een wolk en lieten hem er na de sixties weer keihard afdonderen. Toen hij in 2005 op zijn 59ste stierf, had George Best vrouw noch geld, maar wel een fors strafblad en een nieuwe lever.

TROLLHUNTERS – SEIZOEN 2 (Vanaf vrijdag 15/12 in Netflix)

Trollhunters - seizoen 2
Trollhunters – seizoen 2

Dreamworks biedt een gedroomde afwisseling voor de eindeloze herhalingen van de hyperkinetische, vaak amusante maar weinig voedzame fastfood waarmee Cartoon Network (Teen Titans Go!, Ome opa) uw kroost volpropt: het langverwachte tweede seizoen van Trollhunters, de animatiereeks van meesterfilmer Guillermo del Toro. Trollhunters koppelt de donkere visuele pracht van ’s mans meest persoonlijke werk (Pan’s Labyrinth, Crimson Peak) aan de kleurrijke magie van Dreamworks en Stephen Spielberg, en levert zonder verpinken bakken heroïek voor het hele gezin en een overkoepelende verhaallijn vol cliffhangers. Tegelijk is het een mooi coming-of-ageverhaal, waarbij nooit helemaal duidelijk wordt wat voor hoofdfiguur/trollenjager Jim nu eigenlijk het angstaanjagendst is: bovengronds het leven van een opgroeiende jongen-met-afwezige-vader (de Spielberg-touch!) leiden, of ondergronds verbeten gevechten op leven en dood leveren met de meest afgrijselijke monsters. Dikke vette aanrader.

KUMA (Zaterdag 16/12, 22.30, Canvas)

‘L’enfer, c’est les autres’, beweerde Sartre, en dat is ook hoe de negentienjarige Ayse haar nieuwe omgeving ervaart in dit debuut van de Koerdisch-Oostenrijkse regisseur Umut Dag. Ayse is pas vanuit een Turks plattelandsdorp overgebracht naar een overbevolkt appartement in Wenen na een nephuwelijk met de zoon van Fatma. Die is ernstig ziek en wil de zorgen voor haar gezin aan een jonge surrogaatmoeder overdragen. Dag, een student van Michael Haneke, wil niet zozeer het moeilijke integratieproces van de immigrant of de positie van de vrouw binnen de Turkse gemeenschap aanklagen. Waar het hem in dit benauwende drama om gaat, is het generatieconflict, de botsing tussen waarden uit twee werelden en de angst om in een keurslijf te worden geduwd omdat je meer moet zijn dan je werkelijk bent.

THE LEAGUE OF GENTLEMEN (Maandag 18/12, 23.00, BBC2)

The League of Gentlemen
The League of Gentlemen

Hebt u de local shop for local people gemist? The League of Gentlemen, zo niet de beste Britse comedyreeks van de laatste twintig jaar, dan toch de vreemdste, is terug. Toch voor eventjes: net voor de kerst zendt BBC in drie dagen drie nieuwe episodes uit. Het dorpje Royston Vasey – You’ll never leave – loopt deze keer het risico dat het voor goed van de kaart geveegd wordt. De tijd is er ook niet stil blijven staan: Royston Vasey heeft nu een voedselbank en travestiet-taxichauffeur Babbs heeft zich een zeer politiek-correct vocabularium aangemeten. De echtelieden (en broer en zus) Edward en Tubbs Tattsyrup belandden in de vorige serie onder een trein, maar hebben dat blijkbaar overleefd. Zetten zij opnieuw een local shop op? Uit de eerste beelden blijkt ook dat uw favoriete werklozenbegeleidster Pauline en haar ‘dopperstuig’ Mickey en Ross nog steeds van de partij zijn. Okey dokey, pig in pokey!

THE THERAPIST (Zondag 17/12, 21.00, Viceland)

In een nieuwe realityreeks voor Viceland ontvangt Siri Sat Nam Singh, een erkende huwelijks- en familietherapeut uit Los Angeles, bekende muzikanten voor een psychotherapeutische sessie. De altijd geduldige Singh graaft diep in hun psyche en verleden, en peilt – telkens in sessies van ongeveer twintig minuten, waarin de artiesten vaak ook iets nieuws te promoten hebben – naar de trauma’s en demonen die achter hun publieke persona schuilgaan. En dat zijn er wel wat. Zo praat Young M.A. over haar ervaring als lesbische vrouw in de rapwereld en de dood van haar broer, weidt Sex Pistols-gitarist Steve Jones uit over zijn seksverslaving en bekent popster Katy Perry – in de eerste aflevering – dat haar ware zelf, Katheryn Hudson, weleens zelfmoordgedachten had. Dat levert even onthullende als oncomfortabele tv op, over de schaduwzijde van roem en creativiteit.

THE BIRDS (Zaterdag 16/12, 20.40, CAZ)

‘Leave not a dry seat in the house.’ Dat was Hitchcocks zelfverklaarde doel met zijn klassieke The Birds (1963). Hoofdrolspeelster Tippi Hedren moest tijdens de opnames niet alleen allerlei pluimvee van het lijf houden, maar ook de regisseur zelf.

Killers met vleugels: Alfred Hitchcock poseert met kraai voor THE BIRDS.
Killers met vleugels: Alfred Hitchcock poseert met kraai voor THE BIRDS.

Het begon nochtans zo schattig: socialite Melanie Daniels (Tippi Hedren) leert advocaat Mitch Brenner (Rod Taylor) kennen in een dierenwinkel, waar hij een stel dwergpapegaaien – lovebirds in het Engels – wil kopen. Hij bakt haar een poets, zij wil met hem met gelijke munt betalen en volgt hem naar zijn weekendadres in Bodega Bay, een vissershaven ten noorden van San Francisco. Maar in dat pittoreske kustplaatsje slaat de flirterige toon al snel om in terreur. Eerst wordt Melanie aangevallen door een meeuw, dan wurmt een zwerm mussen zich door de schoorsteen van huize Brenner, wordt een buurman dood gevonden, de ogen uitgepikt door vogels, en u herinnert zich ongetwijfeld nog de scène waarin Melanie belaagd wordt in een telefooncel.

Naast Psycho is dit eigenlijk de enige echte horrorfilm die Hitchcock gedraaid heeft, een voorloper ook van Jaws en een pak andere films waarin de mens belaagd wordt door de natuur. En net als Spielberg jaren later met zijn mechanische haai moest Hitchcock de natuur een handje helpen: niet alle vogels die u ziet, zijn door God geschapen, er zitten ook mechanische en geanimeerde beesten tussen. De regisseur verzekerde zich daartoe van de diensten van de legendarische Ub Iwerks, die nog samen met Walt Disney Mickey Mouse had bedacht. De shots van de aanvallende vogels werden gedraaid in de Disney-studio’s, met een speciale, uiterst precieze chromakeytechniek (om verschillende beelden over elkaar te leggen). Ook op de geluidsband is dit een van Hitchcocks meest ambitieuze films: een klassiek orkest is ver te zoeken in The Birds, maar voor de vogelgeluiden maakte hij gebruik van het Mixtur-Trautonium, een voorloper van de synthesizer.

En als #metoo in 1963 al had bestaan, was Hitchcock mogelijk ook aan de schandpaal genageld: de debuterende Tippi Hedren – de regisseur hoopte van haar de nieuwe Grace Kelly te maken – beschuldigde de master of suspense later van seksuele intimidatie en pyschologische terreur. Tijdens de opnames van Marnie(1964) werd dat op de spits gedreven: Hitchcock zou uitgesproken seksuele avances gemaakt hebben, gedreigd hebben om Hedrens carrière te kraken, waarop ‘zij deed wat niemand mocht doen’, aldus Hitchcock himself: ‘Ze refereerde aan mijn gewicht.’ Meer bepaald: Hedren noemde hem – in het bijzijn van anderen – een ‘vet varken’.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content