Volg de gids en u weet weer wat doen tussen zaterdag 28/1 en vrijdag 3/2.
THE LAND OF THE ENLIGHTENED (dinsdag 31/1, 22.55, NPO 2)
In Afghanistan zoeken enkele tieners in een mijn naar de diepblauwe edelsteen lapis lazuli, graven ze landmijnen op – om de springstof te verkopen – en verzamelen ze oud ijzer op een kerkhof vol verroeste Russische tanks. Te paard, over een bevroren rivier, smokkelen ze wapens langs de Zijderoute of overvallen ze karavanen. Nasir, de leider van de bende, steelt opium om de bruidsschat voor het meisje op wie hij verliefd is te kunnen betalen. Hij droomt er luidop van de nieuwe koning van Afghanistan te worden en samen met zijn koningin in het heropgebouwde Darul Aman-paleis in Kaboel te wonen.
Gentenaar Pieter-Jan De Pue vertelt in The Land of the Enlightened, een van de beste Belgische films van vorig jaar, het verhaal van Afghaanse oorlogskinderen zoals zij hun werkelijkheid ervaren, en daarbij is de grens tussen feit en fictie niet altijd even duidelijk: de film is deels documentair, maar elders spelen de kinderen hun leefwereld na.
De Pue reisde tussen 2007 en 2015 twaalf keer naar Afghanistan, eerst als fotograaf voor ngo’s en als toerist, uiteindelijk als filmmaker. Daarbij maakte hij genoeg actie mee om een Kuifje-album te vullen. Hij filmde op 5000 meter hoogte, bij -25 graden, met in zijn zog een karavaan van dertig paarden, kamelen en jaks. Hij werd overvallen, moest rennen voor zijn leven terwijl de kogels hem om de oren vlogen, ontsnapte aan een ontvoering en zat een maand in de gevangenis.
‘Je kunt een film maken over kinderen met een heroïneverslaving, over de corruptie op alle niveaus of over de schending van vrouwenrechten. Maar zulke films zijn er al genoeg over Afghanistan’, vertelde De Pue vorig jaar in dit blad. ‘Dat land heeft nog andere dingen te bieden: dramatiek, de schoonheid van de landschappen, de overtuiging en de trots van de kinderen.’ Die brengt de debuterende regisseur meesterlijk in beeld. Niet toevallig won hij op het Amerikaanse Sundance-festival, waar zijn film in wereldpremière ging, de prijs voor beste cinematografie – De Pue filmde alles trouwens eigenhandig met een 16 mm-camera. Een absolute must-see.
HOMELAND – SEIZOEN 6 (zondag 29/1, 22.00, NPO2)
Hoe dicht kan een fictieserie de actualiteit op de hielen zitten? Blijkbaar zo dicht dat 2BE het vorig jaar nodig vond om de finale van het vijfde seizoen van Homeland uit te stellen. Zo vlak na de aanslagen in Brussel vond de zender het te vroeg voor een apotheose waarin moslimfundamentalisten een aanslag in een Europese hoofdstad willen plegen. De zesde jaargang van de spionagereeks speelt zich gewoon weer in het homeland af. De nogal labiele Carrie Mathison is na de waanzin die ze de voorbije seizoenen doorstond CIA-agente af, en werkt in New York voor een hulporganisatie die opkomt tegen de discriminatie van moslims. Alles lijkt goed te gaan, tot ze in contact komt met een jonge moslim die verontrustende filmpjes online plaatst en zo de aandacht van Homeland Security trekt. Intussen maakt president-elect Elizabeth Keane zich klaar om de macht over te nemen. Een vrouwelijke Amerikaanse president? Zo dicht leunt Homeland dan toch weer niet aan bij de actualiteit.
WISSEL VAN DE MACHT (dinsdag 31/1, 21.15, Canvas)
Voor Wissel van de macht heeftWetstraatjournalist Marc Van de Looverbosch zijn gelijknamige boek in een docuserie gegoten. Daarin bespreekt hij met 27 protagonisten van zes kantelmomenten de nieuwe eeuw van voortdurende politieke herverkaveling – denk: crashende kartels en marktpolitiek op maat van een ongezien wispelturige kiezer. Starten doet Van de Looverbosch in 1999. Toen barstte de dioxinecrisis los en werden de christendemocraten, ingestreken met pek en veren, naar de oppositiebanken verdreven. De Vlaamse groenen mochten voor het eerst ministers leveren. Maar vier jaar later bleef hun partij Agalev berooid achter: ze haalde de kiesdrempel niet die ze zelf mee had ingevoerd en speelde al haar zetels én haar dotatie kwijt. Komen later nog aan bod: het ontstaan van de N-VA uit de as van de Volksunie, de val van het Vlaams Belang en waarom België wereldrecordhouder geen-regering-hebben is. Haal uw beste Machiavelli-quotes maar boven!
TEMPTATION ISLAND (dubbelaflevering op woensdag 1/2, 20.35, Vijf. Vanaf 8/2, 21.30, Vijf)
‘Je hebt kijken en je hebt kijken-kijken’, filosofeerde de Nederlander Haroon vorig jaar in Temptation Island. Zijn mijmering schopte het tot dé tagline van het realityprogramma. Ook dit jaar programmeert Vijf zijn ‘ultieme relatietest’, waarin vier koppels extreem hard hun best doen om elkaar een tijdje niet te bedriegen. Het verschil met het vorige seizoen? Dit keer zal de verzoeking niet negen maar veertien dagen duren. Veertien! Zullen de koppels er met de hulp van luisterend oor Annelien Coorevits in slagen om gescheiden van elkaar en omringd door een troep hitsige vrijgezellen aan de temptation te weerstaan? Of zullen ze, net als ex-deelneemster Louise Coffyn, na afloop de strapatsen van hun overspelige ex moeten neerpennen in een roman? U komt het allemaal te weten in uw favoriete guilty pleasure. Het nieuwe seizoen begint trouwens met een dubbelaflevering. Je hebt nu eenmaal kijken en kijken-kijken.
SANTA CLARITA DIET (vanaf vrijdag 3/2 in Netflix)
‘Iedereen vraagt me waarom ik me ineens zo jong, energiek en sexy voel’, aldus Drew Barrymore in de promotrailer. ‘Dat komt door het Santa Clarita-dieet. Je kunt het een maand gratis uitproberen.’ Nee, Santa Clarita Diet is niet de zoveelste Amerikaanse realityshow over gezonde voeding en diëten, maar een zwartkomische serie. Centraal staan Sheila (Barrymore) en manlief Joel (Timothy Olyphant, uit Deadwood en Justified), een makelaarskoppel dat met zijn puberdochter Abby een vrij afstompend bestaan leidt in Santa Clarita, een buitenwijk van Los Angeles. Wanneer Sheila zich plots vreemd begint te gedragen, spat het bloed al gauw alle kanten op en wordt duidelijk wat haar bijzondere dieet inhoudt. Kleine waarschuwing: Santa Clarita Diet is trash. Maar dan wel fijne trash, die het pad tussen Dexter en The Walking Dead bewandelt.Voor Drew Barrymore lijkt de serie alvast een manier om haar ingedommelde acteercarrière uit een diepe winterslaap te halen. Bon appétit!
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
MICHAEL JACKSON’S JOURNEY FROM MOTOWN TO OFF THE WALL (donderdag 2/2, 23.00, Canvas)
Regisseur Spike Lee outte zich lang geleden al als een ware Michael Jackson-fan. Hij draaide zelfs twee clips voor hem, en maakte in 2012 een documentaire over het album Bad. Ook in deze docu focust Lee op Jacksons muziek, met name op die uit de jaren zeventig, toen The Jackson 5 het Motown- label verlieten en Michael meteen hoge toppen scheerde met Off The Wall, zijn eerste soloplaat. Lee laat een rist mensen aan het woord over hun samenwerking met en hun voorliefde voor de King of Pop: van zijn broers, over producer Quincy Jones tot Jackson-adept Pharrell Williams. Een dansbare documentaire die je voetjes in beweging houdt tot je er écht genoeg van hebt.
TURIST (vrijdag 3/2, 22.55, NPO 2)
Wat doe je als goede huisvader wanneer tijdens je wintersportvakantie in de Franse Alpen een sneeuwlawine je hotel van de kaart dreigt te vegen? Probeer je vrouw en kinderen in veiligheid te brengen of ren je de benen vanonder je lijf? De Zweed Tomas kiest voor de nogal ongelukkige tweede optie en laat zijn gezin stikken om zijn eigen hachje te redden. Wanneer blijkt dat het met die lawine wel meevalt, zit Tomas met een probleem: kan hij ooit nog het vertrouwen van zijn vrouw en kinderen terugwinnen? Regisseur Ruben Östlund onderzoekt in dit psychodrama vol zwarte humor de menselijke drang naar zelfbehoud. Stijlvol, intrigerend en confronterend.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
BEWARE OF MR. BAKER (donderdag 2/2, 22.55, NPO 2)
Ginger Baker heeft zo zijn eigen manier om met lastige vragen om te springen. Zo slaat hij in de docu Beware of Mr. Baker (2012) Rolling Stone-journalist Jay Bulger een neusbreuk met zijn wandelstok. Bulger zoekt de Britse drumvirtuoos (toen 73) van onder meer Cream, Blind Faith en Fela Kuti op in zijn huis in Zuid-Afrika, waar hij samenhokt met zijn vrouw, haar kinderen en 39 polopaarden. Bakers uitbarsting hoeft niet te verbazen: de eigenzinnige slagwerker staat al even bekend om zijn explosieve karakter en junkiegedrag als om zijn drumspel. De archiefbeelden zijn geweldig, de getuigenissen van Bakers muzikale collega’s vermakelijk en interessant. Een intiem portret, weliswaar met hoog Spinal Tap-gehalte.
DE KLAS (dinsdag 31/1, 20.40, één)
‘De eerste keer dat mijn hart gebroken werd, heb ik toch wel een paar dagen in bed doorgebracht. Hij had het trouwens aan de telefoon uitgemaakt.’ Zelden hoorden we een interim-leerkracht zo openhartig spreken voor een klas vol tieners. Aan het woord is VRT-journaliste Danira Boukhriss. Voor het nieuwe één- programma De klas trommelde Woestijnvis een resem bekende gezichten op om een groep zestienjarigen te onderrichten over een onderwerp dat hen na aan het hart ligt. Op die manier worden de jongeren gedwongen om na te denken over belangrijke thema’s én leren de gelegenheidsdocenten iets bij over de denkwereld van jongeren. Naast Danira Boukhriss mogen onder meer ook Tom Waes en Otto-Jan Ham krijt en bordenwisser hanteren.
BLIND GETROUWD (maandag 30/1, 20.35, VTM)
Met een onbekende trouwen tot de dood (of de scheiding) hen scheidt: met gemiddeld 960.000 kijkers per aflevering kon een tweede seizoen van Blind getrouwd niet uitblijven. Hoewel slechts een van de drie koppels uit de eerste reeks zijn wittebroodsweken overleefde, stelden maar liefst 2800 Vlamingen zich kandidaat om onder begeleiding van wetenschappers met een volslagen vreemde in het huwelijksbootje te stappen. Professor Gert Martin Hald, ook al expert in de Deense versie van het programma, had die uitkomst enigszins verwacht. ‘Wereldwijd houdt ongeveer een derde van de koppels het op de lange termijn vol’, zegt de klinisch psycholoog.
Toen men het eerste seizoen van Blind getrouwd in Denemarken wilde uitzenden, was daar heel wat om te doen. Na drie seizoenen is het wel een succesconcept geworden.
GERT MARTIN HALD: Het werd zelfs behandeld in het parlement. Sommigen vroegen zich af of de overheid het programma, dat op de openbare omroep zou komen, wel moest financieren. Ze vreesden dat Blind getrouwd een nieuwe Big Brother of Temptation Island zou worden. Trash television. Vanaf de eerste aflevering verstomden die stemmen. Naar verluidt was dat ook in België het geval?
We pleiten schuldig.
HALD: Zo dacht ik ook in het begin. Toen ze me belden met de vraag of ik wilde meewerken, lachte ik en hing op. Ze probeerden opnieuw, en na enkele gesprekken raakte ik ervan overtuigd dat het een totaal ander programma zou worden.
Onbekenden laten huwen voor de camera: het is allicht niet evident om dan jezelf te blijven.
HALD: De camera heeft een ontzettend grote invloed. We vragen mensen om met iemand te trouwen die ze niet kennen en om in de vijf weken die daarop volgen gevoelens voor elkaar te ontwikkelen. Vervolgens laten we hen beslissen of ze samenblijven. Met de camera in hun kielzog durven mensen zich weleens sympathieker voor te doen dan ze zijn. (lacht) En soms verhindert het hen om echt hun mening te zeggen of dingen op te rakelen die wat moeilijker liggen.
Waarom moeten we meer rationeel omgaan met de liefde?
HALD: Het liefdesmodel in de westerse samenleving is te dominant. Je wordt eerst verliefd en je bouwt daarna een relatie op: dat is hoe het werkt. Dat maakt het moeilijk om andere modellen een kans te geven. Vergeet niet dat wereldwijd de helft van alle huwelijken gearrangeerd is. Die koppels zijn misschien niet verliefd, maar leren elkaar wel graag zien en zijn even gelukkig.
Dat blijft een controversieel idee.
HALD: Westerlingen zien dat als geforceerde huwelijken, ook al gaat het om een vrijwillige keuze. Het is misschien niet zo leuk als eerst verliefd zijn, maar uit de statistieken blijkt dat verliefde koppels niet beter standhouden, integendeel. Enkel op emoties afgaan is misschien niet de beste keuze als je een relatie op langere termijn voor ogen hebt. Ik vind dat mensen hun buikgevoel moeten volgen. Maar gebruik zeker ook je hersenen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
