Tv-tip ‘Side Effects’: Fatal Attraction op medicijnen (21.10u, Canvas)

© gf

In zijn allerlaatste Hollywoodfilm ‘Side Effects’ – met Rooney Mara, Jude Law en Channing Tatum – schakelt Steven Soderbergh opnieuw in suspensemodus. Een stijlvolle, koel gedesignde rollercoaster vol verrassende plotwendingen

De filmloopbaan van de productieve Steven Soderbergh (52) begon in Cannes, in 1989, met Sex, Lies, and Videotape. Zesentwintig films later kom je die sleutelwoorden ook tegen in Side Effects, de psychologische thriller waarmee hij zijn job als regisseur van Hollywoodfilms vaarwel zei – de tirannie van het verhaal begon hem namelijk te frustreren.

Of Soderbergh daarbij de hulp nodig had van antidepressiva, laten we in het midden. Maar in zijn zoveelste laatste film trekt hij wel bij de medische wereld aan de bel en zoekt hij naar antwoorden op enkele prangende vragen. Schrijven artsen en psychiaters niet te snel antidepressiva voor? Of: hoe dubieus is de rol van de farmaceutische industrie, die meer bekommerd is om groei en winst dan om de patiënt? Al maakt Soderbergh daar ook geen paradigma van. Side Effects toont eerder wat er gebeurt wanneer je de bijsluiter van een geneesmiddel niet raadpleegt: dan kom je voor verrassingen te staan.

Rooney Mara, de gothic computerhackster uit The Girl with the Dragon Tattoo, is bijzonder innemend als Emily, een kwetsbare jonge vrouw uit Manhattan. Sinds haar frauderende echtgenoot (Channing Tatum) in de gevangenis zit, kampt ze met een depressie. Dat is ook de reden waarom haar gerespecteerde psychiater (een harde, autoritaire Jude Law) haar Ablixa heeft voorgeschreven, een nieuw antidepressivum met nogal wat bijwerkingen. Even later zit Emily in een psychiatrisch ziekenhuis, en wordt ze beschuldigd van moord. De psychiater vermoedt dat zowel hij als de verdwaasde Emily het slachtoffer van een snode samenzwering is geworden.

Soderbergh en scenarist Scott Z. Burns (The Bourne Ultimatum, Contagion) leveren het grootste deel van de film schitterend werk af. Het psychiatermilieu en Emily’s warrige privéwereld worden accuraat en stijlvol geportretteerd, en de film evolueert verrassend in de richting van een Hitchcocknachtmerrie over manipulatie.

Maar in de finale glijdt Side Effects uit. Je wordt net iets te veel met de niet altijd even oprechte plotmechaniek geconfronteerd en het slot is zelfs ronduit moraliserend. Laten we in Prozac-mood blijven: tot op dat moment blijft deze slimme farmaceutische variant op Fatal Attraction een intrigerend schaakspel.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content