Hoe verzekeren jonge, vrouwelijke artiesten zich van een plek op het podium? De nieuwe documentairereeks She’s Lost in Music volgt zes muzikanten tijdens hun verfrissende doortocht in de muziekwereld.
Op de affiche: Coely, Sylvie Kreusch, Meskerem Mees, Tessa Dixson, Justine Bourgeus (Tsar B) en Stefanie Mannaerts (Brutus). Drummer en zangeres Isolde Lasoen stapt voor de gelegenheid uit haar comfortzone en houdt als gastvrouw het ritme in handen.
In She’s Lost in Music maak je je debuut als presentatrice. Heb je lang getwijfeld voor je toezegde?
Isolde Lasoen: Het leek me altijd wel tof om iets voor televisie te doen, maar het moest relevant zijn. Voor een willekeurig quizprogramma hoeven ze me niet te vragen. Toen producer Inne Vandaele me, als ‘ancien’ in het vak, deze reeks voorstelde, reageerde ik aanvankelijk terughoudend. Waarom gaat het alleen over vrouwen? Ik houd er niet van om daar de nadruk op te leggen. Ik vind dat je de kloof zo net groter maakt.
Wat heeft jou over de streep getrokken?
Lasoen: Ik besef ook wel dat we er nog niet zijn. Ik steek te vaak mijn hoofd in het zand omdat ik niet veel problemen of discriminatie ondervonden heb. Natuurlijk heb ik me weleens kwaad gemaakt wanneer ik door de security niet binnengelaten werd in een zaal omdat ze dachten dat ik het lief van de drummer was, maar ik heb altijd met schatten van mensen gewerkt. Dat neemt niet weg dat ik besef dat er nog steeds meer mannelijke muzikanten zijn en we meer zichtbaarheid voor vrouwelijke artiesten moeten creëren. Dat is wat deze documentaire wil doen.
Jullie merkten ook bij de muzikanten die jullie vroegen een zekere voorzichtigheid.
Lasoen: Niemand wilde het echt hebben over ‘de vrouw in een lastige of ondervertegenwoordigde positie’. Daar heb ik respect voor. Je moet niet aan de bel trekken als je je daarvoor niet geroepen voelt.
Wat heeft deze jonge garde jou bijgeleerd?
Lasoen: Ik bewonder hun zin voor initiatief. Ze gaan hun dromen achterna. Ik ben eerder voorzichtig van aard en heb de neiging mijn werk te minimaliseren. Sommigen durven sneller alles uit de kast te halen met een opvallende outfit of bezitten een soort je-m’en-foutisme dat ik wel apprecieer. Zelf ga ik me niet snel extravagant kleden, omdat ik wil dat het om mijn kwaliteit als muzikant gaat en niet om mijn looks. Maar misschien heb ik die mindset net omdat ik een vrouw ben, vanuit een soort bescheidenheid? Ik heb van de deelnemende muzikanten geleerd dat alles mag. Al is het misschien ook een beetje raar als ik mezelf nu plots een volledig andere look aanmeet? (lacht) Mijn stijl is sowieso eerder less is more.
She’s Lost in Music
Vanaf zondag 14/11 op Canvas
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
