Aan de verkeerde kant van de tralies belanden: het is de ergste nachtmerrie van elke cipier. Het overkomt een gevangenbewaarder in Cell 211 , een intense genrethriller goed voor acht Goya’s bij de Spaanse filmprijzen.
Zaterdag 29/11, 23.50 – Canvas. Daniel Monzón, SP-FR 2009
Het ongelukkige slachtoffer is Juan Oliver (Alberto Ammann), een sympathiek groentje dat net zijn opleiding achter de rug heeft. Hij is zelfs zo enthousiast over zijn nieuwe job als cipier dat hij een dag te vroeg in het complex in de buurt van Zamora verschijnt. Tijdens zijn rondleiding breekt er een gevangenisopstand uit. In de chaos belandt Juan in cel 211 in de vleugel met de zware jongens – stuk voor stuk kleurrijke, groteske figuren. Zijn ware identiteit prijsgeven is niet meteen een optie, want dan zouden de criminele oproerkraaiers hem lynchen. In de hoop zich uit de benarde situatie te bluffen, doet Juan dan maar alsof hij een nieuwe, voor moord veroordeelde gevangene is.
Dat Hollywood inmiddels de rechten kocht voor een remake zegt genoeg over het potentieel van de setup en het concept van dit claustrofobische huis clos. Dat het soms lijkt alsof regisseur Monzón zijn scenario met de bokshandschoenen aan heeft geschreven, moet je erbij nemen. Met name in het tweede deel zijn de plotwendingen er soms bij de haren bij gesleurd. Toch neem je die blufpoker erbij: de klemtoon ligt op het psychologische in plaats van op het sensationele en op de nijdige suspense, die alleen maar crescendo gaat.
Het bikkelharde Cell 211 is gebaseerd op de gelijknamige en bekroonde roman van Francisco Peréz Gomez, een journalist van de Spaanse krant ABC. Monzón neemt het hectische tempo van de roman over, net zoals het politieke thema: de amokmakers willen enkele leden van de Baskische afscheidingsbeweging ETA als ‘losgeld’ gebruiken bij de onderhandelingen, waardoor de muiterij een nationaal karakter krijgt.
Toch is dit geen woeste Iberische variant op de IRA-gevangenisfilm In The Name of The Father (1993). De plot concentreert zich louter op de nauwe band tussen Juan en Malamadre (een imposante Luis Tosar), de brutale leider van de opstand. Op die manier worden er vooral wegwijzers uitgezet voor een rusteloos drama over vriendschap en verraad, lotsbeschikking en het beest dat in elke mens schuilt.
Luc Joris
