Tomtesterom – Seizoen 2

Cameraman Nico Surings over de start van het tweede seizoen van Tomtesterom: ‘Wij zitten altijd op dezelfde golflengte.’

Zondag 2/5, 20.25 – één

Bij het begin van de uitzending van het tweede seizoen van Tomtesterom ligt de ziekenboeg aardig vol: Tom Waes’ voeten overleefden nauwelijks de Marathon des Sables en geluidsman Pascal Braeckman ging net onder het mes ging voor de beenblessure die hij opliep tijdens de berenjacht uit reeks. Enkel cameraman Nico Surings staat nog overeind.

‘Het is hard om toe te kijken hoe Tom afziet, blikt Nico terug. ‘Je wilt de camera laten vallen en hem te hulp snellen, maar dat mag niet. Je moet dat beeld hebben dat hij over de meet strompelt. Nadat we Tom ’s avonds bezocht hadden in zijn tentje, waar hij zat te kermen van de pijn, waren Pascal en ik echt muisstil, zo aangedaan waren we.’

Haalt de cameraman in jou het steeds om zoals bij een ramp toch hét beeld te hebben? Nico Surings: Met moeite, bij Tomtesterom ben ik meer een maat van Tom dan de cameraman. Dat was dit seizoen niet altijd even gemakkelijk. Tom had vooraf gezegd dat hij de lat nog wat hoger wilde leggen en dat is wel gelukt. De zwaarste aflevering was ongetwijfeld die waarin Tom sledehondenmenner wil worden. Daar heeft hij zo geleden dat ik het haast niet meer kon aanzien. Al zegt Tom zelf dat hij het meest zijn grenzen heeft moeten verleggen voor zijn schlagerzangeropdracht. (Lacht)

De eerste aflevering is van een totaal andere orde, Tom wil daarin een wild mustangpaard temmen en raakt zowaar tot tranen toe ontroerd. Had je dat van hem vermoed? Surings: Absoluut niet, vooraf had Tom helemaal niets met paarden. Zo intens omgaan met een dier doet echt iets met een mens, zelfs met Tom. Het meest van al was ik nog verbaasd door het geduld dat Tom, de ongeduldigste mens die ik ken, hiervoor opbracht. Al komt de echte Tom bij momenten toch naar boven – hilariteit alom. Je zult zien dat hij uit zijn vel springt omdat hij een lasso maar niet rond de nek van dat paard krijgt. Op tv duurt dat een paar minuten, maar in werkelijkheid stonden we daar uren. En gelukkig niet langer, want Tom zou tot een kot in de nacht blijven proberen tot het lukt.

In het eerste seizoen verbrak je doodleuk Tom pas gevestigde record over ijs lopen. Vind je het fijn om hem op moeilijke momenten nog wat meer op te jutten? Surings: Ja, net als Tom ben ik nogal competitief aangelegd. Pascal niet, dat is meer de moederkloek van het gezelschap. Hij zal veeleer bezorgd vragen of het allemaal wel zo’n goed idee is.

Hoe is dit drietal tot stand gekomen? Surings: Zo’n tien jaar geleden, bij het begin van de docusoap De Planckaerts met Tom als regisseur en Pascal en mij respectievelijk als klank- en cameraman. Er werd meteen erg veel gelachen: wij zitten altijd op dezelfde golflengte. Gaandeweg hebben we Tom een BV zien worden. En toen vroeg hij ons mee in beeld om als klankbord te dienen bij Tomtesterom, met voorsprong het leukste programma waaraan ik heb meegewerkt. Zeg nu zelf: Nevada, de Bahama’s, Mexico City, Noorwegen, Zwitserland, de Sahara en een Hollandse bierhal… Wie kan zeggen dat hij daar allemaal geweest is voor één programma?

Hans van Goethem

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content