‘Off the Record’ @ Canvas (21.15u): Belgische muzikanten over hun referentieplaten

Off the Record. Vanaf 28/09 op Canvas. © gf

In de nieuwe Canvas-reeks Off the Record praten Belgische muzikanten over de platen die hen artistiek en muzikaal hebben gevormd. ‘Het is meer dan wat leuke plaatjes opleggen, het wordt echt wel persoonlijk.’

Vanaf maandag 28/9, 21.15, Canvas

Er komt voorlopig geen nieuw seizoen van Belpop op Canvas, maar de ploeg achter de beminde documentairereeks bedacht de televisiekijkende muziekliefhebber wel met een gloednieuw programma: Off The Record, waarin acht artiesten te lande acht weken lang om de beurt acht platen ontleden die hen op de een of andere manier nauw aan het hart liggen. Onder meer Alex Callier, Trixie Whitley, Geoffrey Burton (die in de eerste aflevering aan bod komt) en Melanie De Biasio gunnen een blik in hun platencollectie, en daarmee eigenlijk ook in hun muzikantenziel.

‘Ik ben redelijk open geweest’, zegt Chantal Acda, de in Antwerpen aangespoelde Nederlandse singer-songwriter (u kent haar van Isbells, van Marble Sounds of van zichzelf), bij wie de ploeg eveneens kwam aankloppen. ‘De opnames gebeurden bij me thuis, en dat was toch redelijk heftig, zo’n filmploeg twee dagen over de vloer. Het was dus niet de bedoeling om zomaar wat leuke plaatjes op te leggen, het moest echt wel persoonlijk worden’.

En dat door te vertellen over – ik citeer – ‘de platen die diep in het muzikale DNA van de gasten zijn gekropen, en hen tot de artiesten hebben gemaakt die ze vandaag zijn’. Een voorbeeld, graag!

CHANTAL ACDA: Trust Us van de Noorse psychedelische rockgroep Motorpsycho. Hun muziek ligt nogal ver af van de muziek die ik zelf maak, maar ik heb de band heel vaak aan het werk gezien in de periode dat ik in De Effenaar, een concertzaal in Eindhoven, werkte. Ze spelen telkens met heel veel overgave, je voelt dat iedereen in die groep elkaar door en door kent. Dat heb ik bij hen opgepikt: hoe belangrijk het is om zorgvuldig je bandleden uit te kiezen. Het is niet omdat je een goede bassist kent die bij je om de hoek woont dat die ‘juist’ is, snap je? De groepsgeest is voor mij even belangrijk als het muzikale kunnen.

Jij zegt ‘bassist’ en ik denk aan Alan Gevaert van dEUS, met wie ik je de voorbije zomer op Boomtown zag spelen.

ACDA: Het was maar een voorbeeldje, hoor! Alan woont toevallig niet ver bij mij vandaan, maar ik heb hem wel degelijk heel bewust gekozen. Ik leerde hem kennen via vrienden, op een terrasje, en plots zaten we met ons tweeën thee te drinken. Ik voelde zó’n enorme klik, ik wist meteen: ‘Die zal me begrijpen.’ Ik heb hem daar en dan gevraagd of hij in mijn groep wilde spelen, dus zonder voorbedachten rade – en ik had prijs. (lacht)

Chantal Acda
Chantal Acda© gf

‘De mooiste minuten gemusiceerde stilte tot nu toe op deze Gentse Feesten’, schreef Knack Focus na je passage op Boomtown. Stilte is een belangrijk onderdeel in je muziek. Koos je voor Off the Record ook een plaat die dat illustreert?

ACDA: Op geen enkele andere plaat staan zulke mooie dingen die níét gespeeld worden als op het enige soloalbum van Mark Hollis, de zanger van Talk Talk, uit 1998. Elke noot die daarop gespeeld wordt, is juist, en voor de rest is er niks. Zelf heb ik ook geen behoefte aan volgespeelde nummers, aan spelen enkel omdat je kúnt spelen. Want je kunt ook heel intens in stilte op een podium staan. Ik heb het doorgaans nogal druk in mijn kop, waarschijnlijk zoek ik daarom vaak de leegte op. Die plaat van Mark Hollis staat vol leegte, en telkens als ik ernaar luister, komt het haar op mijn armen recht. Nu, naar het schijnt is meneer Hollis nogal een vreemde en vervelende vent, die zijn muzikanten soms urenlang liet spelen, om dan uiteindelijk slechts vijf seconden te selecteren voor de plaat. Dat vroegen de mensen van Off The Record ook, of ik iets meer kon vertellen over de persoon Mark Hollis. Maar dat interesseert me hoegenaamd niet. Voor mij telt alleen de muziek.

Eric Thielemans, je drummer en lief, moet zowat de zuinigste en stilste slagwerker zijn die ik ooit aan het werk heb gezien.

ACDA: Ja, het belang van stilte hoef ik aan hem niet uit te leggen. Eigenlijk hoef ik hem helemaal niks uit te leggen, want hij gaat toch gewoon altijd zijn gang. (lacht) Echt, ik moet soms uitkijken wanneer we aan het spelen zijn. Soms ben ik hem helemaal kwijt, maar dan moet ik gewoon vertrouwen hebben dat hij op het juiste moment weer op mijn pad komt. En dat gebeurt ook altijd. Bij mijn maatje Peter Broderick gaat dat net zo.

Broderick, de nomadische studiomuzikant-deluxe die ook solo al een paar pareltjes aan de wereld schonk, en die op je nieuwe plaat The Sparkle in our Flaws meespeelt. Komt er ook een album van hem aan bod?

ACDA: Nee, maar wel van zijn maat Nils Frahm, de Duitse pianist wiens album Felts ik gekozen heb. Het is dankzij Nils, die mijn eerste soloplaat geproducet heeft, dat ik met Peter ben gaan spelen. Ze delen een absolute overgave aan muziek en een ontzettende diepgang in alles wat ze doen. Peter is echt een luxepaardje, hoor, hij kan werkelijk alles. Peter is meer losgeslagen wild in vergelijking met Nils, die ik altijd iets zakelijker gevonden heb. Hij komt mijn groep vervoegen in november, voor de albumpresentaties. (met fonkelende ogen) Ik kijk er enorm naar uit!

In de eerste aflevering van ‘Off the Record’ geeft Geoffrey Burton een inkijk in zijn platenkast. Geoffrey Burton (1973) is gitarist, muziekproducer en componist. Zijn naam wordt de ene keer met een Frans, dan weer met een Engels accent uitgesproken. Burton vindt beide prima. Met een Gentse tongval mag evenzeer, want hij is een geboren en getogen Gentenaar.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content