Recensie ‘Soundtrack’: Smaakt naar meer

Muziek is een universele taal. Maar op sommige plaatsen toch net iets universeler dan andere, zo toonde de eerste aflevering van het Canvas-programma Soundtrack.

‘Muziek is een universele taal.’ De Israëlische jongeman met wie de vier Vlaamse muzikanten die voor de docureeks Soundtrack door Israël en Palestina trekken in de eerste aflevering aan de praat raakten, slaagde er prima in om het concept van het programma samen te vatten. Zeven weken lang reizen Eva De Roovere, Johannes Verschaeve, Dijf Sanders en Jason Dousselaere door het Midden-Oosten om er te spelen op straat, te zien welke plaats muziek inneemt in het leven van de gewone mensen daar, en te onderzoeken hoe samen musiceren de bevolking dichter bij elkaar kan brengen.

De eerste aflevering bracht het kwartet hoofdzakelijk door in Tel Aviv, een kosmopolitische stad aan de Israëlische kust waar het conflict tussen Joden en Palestijnen minder gevolgen heeft voor het dagelijkse leven dan elders. Het is ‘een luchtbel’, zoals de plaatselijke popster Ivri Lider het in een nachtclub omschreef, een plaats waar iedereen feest en uitgaat zonder echt te denken over de problemen in de streek. Maar het werd snel duidelijk dat ook Tel Aviv niet in het luchtledige zweeft; toen Dijf Sanders aan Lider – ‘de Koen Wauters van Israël’ – vroeg of hij als openlijke homoseksueel nog nooit problemen had gehad in de Palestijnse gebieden, antwoordde die afgemeten dat hij daar niet binnen mocht met zijn Israëlisch paspoort.

Als om te tonen dat Tel Aviv ook niet alleen bewoond wordt door feestende mooie jonge mensen, gingen Eva De Roovere en Jason Dousselaere ’s anderendaags langs bij Amnon Weinstein, een man die in een klein atelier al decennialang violen restaureert. Niet zomaar violen weliswaar, maar instrumenten die nog eigendom zijn geweest van joden en die in tegenstelling tot hun bezitters de Holocaust hebben overleefd. Een van de vreemdste exemplaren in zijn collectie was een viool waar in de binnenkant een hakenkruis was gekerfd; die was daar wellicht door een Duitse hersteller aangebracht, die zo een joodse klant ongemerkt had laten weten wat hij van hem dacht. Muziek is dan wel een universele taal, op sommige plaatsen en tijdstippen is ze toch net iets universeler dan op andere.

De eerste aflevering van Soundtrack kwam een beetje langzaam op gang, omdat de muzikanten elk afzonderlijk werden voorgesteld en er nogal veel aandacht ging naar hun afscheid van het thuisfront. Maar zodra ze op hun bestemming waren aangekomen, bleek de confrontatie tussen de vier Vlamingen en de werkelijkheid van het Midden-Oosten wonderwel te werken. Toen ze tegen het einde van het halfuur aankwamen bij de grenspost met de westelijke Jordaanoever – nauwelijks een dikke 50 kilometer van Tel Aviv verwijderd – en voor het eerst de muur zagen die Israël van de Palestijnse gebieden scheidt, waren wij alvast zeer benieuwd naar het vervolg.

Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content