Het derde seizoen van ‘Friday Night Lights’ begint vreemd, maar is bij momenten verbluffend.
Friday Night Lights – Seizoen 3
Reeks: **** Extra’s: *** (Universal)
Reeks. Schrik niet als u Friday Night Lights 3 start: neen, u hebt niet per ongeluk het tweede schijfje in de dvd-lader gestopt en u lijdt evenmin aan acuut geheugenverlies. Door de schrijversstaking in Hollywood waren de makers enkele jaren geleden verplicht om het tweede seizoen danig in te korten en als inhaalbeweging heeft men gewoon een hele periode én bijhorende verhaallijnen overgeslagen.
Het is dus even wennen als je ziet dat Tami plots het schoolhoofd van Dillon High is, dat sterspeler Smash in de lappenmand ligt met een knieblessure en dat Jason Street, de verlamde ex-quarterback die centraal stond in de finale scène van het vorige seizoen, nergens meer te bekennen is – het duurt tot aflevering 4 voor hij opnieuw zijn opwachting maakt.
De beslissing om vooruit te springen is hier en daar discutabel (‘bad boy’ Santiago, een van de belangrijkste personages uit het tweede seizoen, verdwijnt bijvoorbeeld helemaal), maar je ziet het door de vingers omdat Friday Night Lights na dat bevreemdende begin snel weer op het aloude torenhoge niveau zit. En omdat het feit dat enkele mensen geschrapt zijn ervoor zorgt dat er meer aandacht kan gaan naar het allermooiste personage uit de reeks: Matt Saracen, de zeventienjarige quarterback van de Dillon Panthers die op zijn eentje voor zijn dementerende oma moet zorgen. Die krijgt het deze keer wel hard te verduren, zowel in zijn privéleven nu hij verplicht wordt weer contact te zoeken met zijn moeder, als op het footballveld, waar hij zijn plaats bedreigd ziet door een jonge en getalenteerde quarterback.
Doordat de meeste tienerpersonages afstuderen en moeten beslissen wat ze willen aanvangen, zit er een rode draad in dit derde seizoen, maar zoals steeds moet Friday Night Lights het niet zozeer van de grote meeslepende verhalen hebben, maar van de kleine momenten, de intieme en ontroerende scènes waarin deze serie met geen ander te vergelijken is. En de manier waarop de makers en de jonge cast er in dit seizoen in slagen om je veelvuldig en vaak bijna achteloos een krop in de keel te bezorgen, is verbluffend.
Het seizoen eindigt trouwens al even vreemd als het begonnen is. Toen de makers de laatste episode inblikten, wisten ze namelijk niet zeker of de serie nog zou mogen terugkomen, dus moest de finale niet alleen als slot van het seizoen dienen, maar eventueel ook van de hele reeks. Dat levert een ietwat dubbelzinnig einde op waarin een hoop verhalen afgerond worden, maar tegelijk ook een paar nieuwe lijntjes worden uitgeworpen. Friday Night Lights zou nog voor twee seizoenen mogen terugkomen, en we kunnen alleen hopen dat die even snel uitgebracht worden als deze box.
Extra’s. Een hoop gewiste scènes en zelfs twee volledig gewiste verhaallijnen, een korte docu over de muziek (van W.G. Snuffy Walden, die ook de tune van The West Wing schreef) en een commentaartrack bij de laatste aflevering.
Stefaan Werbrouck
