Zal ‘Invincible’ het succes van ‘The Walking Dead’ herhalen?

Robert Kirkman staat vooral bekend als de bedenker van The Walking Dead, de stripreeks die op tv een megasucces werd. Een andere comic van zijn hand, Invincible, is nu een animatiereeks. But not as we know it. ‘Superman is als Coca-Cola: wat is daar nog spannend aan?’

Aan alles komt een einde. Zelfs aan een comic die ‘een zombiefilm zonder einde’ wilde zijn. In juli 2019 verraste scenarist Robert Kirkman door na zestien jaar en 193 nummers The Walking Dead onaangekondigd af te ronden. En ondertussen ligt ook het einde van de immens populaire tv-reeks die op Kirkmans strips gebaseerd is in het verschiet: vorige maand zijn de opnames van het elfde en laatste seizoen gestart.

Kirkman laat zich regelmatig in de schrijverskamer van de tv-serie opmerken en is betrokken bij spin-offs maar tegenwoordig gaat zijn aandacht vooral naar een animatiereeks voor volwassenen op Amazon Prime Video. Invincible is een adaptatie van zijn gelijknamige comic met spannende, onvoorspelbare verhaallijnen, een pittige portie gruwel en geweld en een snuif realisme. De titelheld blijft geen adolescent. Acties hebben gevolgen. Collateral damage is geen detail.

Eat that, Justice League en Avengers!

Robert Kirkman: (lacht) Ik heb Invincible samen met tekenaar Cory Walker bedacht, de meeste nummers van de reeks zijn later door Ryan Ottley getekend. Ons idee was simpel: onze goesting doen met alles wat we zelf leuk vinden aan superhelden. Tot onze eigen verbazing hebben we het zestien jaar volgehouden.

Er is bepaald geen gebrek aan superhelden. Wat onderscheidt Invincible van de massa?

Kirkman: Invincible was de eerste comic die de practicalia van superhelden onder de loep nam. We dachten ernstig na over een wereld waarin superhelden al eeuwenlang normaal zijn. Een enorme Galactus die plots aan de hemel verschijnt, is daarin nog wel angstaanjagend maar niet ongebruikelijk. Belangrijker: we namen het drama en het geweld ernstig, met weinig kolder en veel realisme. Een gevecht tussen een superheld en een slechterik in het midden van een grootstad, veroorzaakt reële collateral damage: duizenden doden en een stad die voor jaren in puin ligt. Die nare gevolgen werden onze focus. Daarnaast maakten we er een erezaak van om nooit voorspelbaar te zijn. De kijker zal ook nooit vaste grond onder de voeten mogen krijgen. Hij mag geen seconde kunnen raden waar we naar toe vliegen.

Kun je in het superheldengenre eigenlijk wel opboksen tegen de monumenten van DC en Marvel?

Kirkman: Tuurlijk wel. Voor iets nieuws, anders, verrassends of opwindends zal er altijd ruimte zijn. Superman is als Coca-Cola: niemand in de frisdrankindustrie maakt zich de illusie Coca-Cola te kunnen verpletteren. Maar wat is er nu nog spannend aan een coca-cola? Niemand raakt daar nog opgewonden van.

Superhelden waren ooit nog iets voor nerds. Vandaag domineren Avengers en consorten de populaire cultuur. Zie je dat ooit nog opnieuw veranderen?

Kirkman: Nee. Wanneer gaan de mainstreammedia eindelijk beseffen dat superhelden geen genre of een trend zijn? Superhelden hebben een evidente meerwaarde. Een horrorverhaal, een romcom of een serieus drama is net iets interessanter of commerciëler als je er een superheld bij betrekt. Guardians of the Galaxy is daar een goed voorbeeld van. In se is dat zeer traditionele sciencefiction maar door er superhelden aan toe te voegen kreeg je iets nieuws.

Laat mensen maar orakelen dat er een overaanbod aan superheldenfilms is of dat die markt straks ineen zal stuiken. Ik zie dat niet gebeuren. Zeggen dat alle superheldenfilms onderling inwisselbaar zijn, is even dom als zeggen dat alle films inwisselbaar zijn en dat film ooit zal verdwijnen. De weelde is veel te groot: je kunt met superhelden álle kanten op.

Je hebt als stripscenarist Invincible en The Walking Dead jarenlang afgewisseld. Had je de superheldenfun nodig als tegengewicht voor je donkere zombiesaga?

Kirkman: Bwah, ik weet dat dit bizar zal klinken (lacht) maar ik vind Invincible gewelddadiger dan The Walking Dead.

Beide comics weerspiegelen wel mijn smaak in entertainment. Beide comics bestonden jarenlang naast elkaar en zijn recent afgerond. The Walking Dead is wel nog steeds alive and kicking als tv-serie. Met de animatiereeks Invincible beconcurreer ik dus mezelf. Kan geen kwaad. Ik zou er niet van opkijken als mocht blijken dat de fans van The Walking Dead ook Invincible kunnen smaken.

Het afronden van een populaire serie is geen gemakkelijke klus. De finale van Game of Thrones kon bijvoorbeeld niet aan de enorme verwachtingen voldoen. Hoe ga je dat oplossen?

Kirkman: We hadden het nakende einde van de Walking Dead-comic niet aangekondigd. Commercieel is dat niet slim maar zo vermeden we een te monumentaal evenement waar de fans maanden van wakker zouden liggen. De respons was overweldigend positief.

Afronden is een enorme opdracht. Zeker als je verhaal al jaren loopt en er een gemeenschap is ontstaan van intelligente fans die zich er ontzettend bij betrokken voelen en je werk tot in de kleinste details bespreken. Ik vind het geweldig dat ik dat mág meemaken. Maar het zadelt je wel met een enorme verantwoordelijkheid op. De comic ging van tienduizenden naar vele honderdduizenden lezers toen de tv-serie een hit werd. Ineens werd elke wending, elk woord door miljoenen mensen gekeurd. Je wordt stapelgek als je daar lang bij stilstaat. Ik heb mezelf toen overtuigd dat er op zich niets veranderd was. In mijn kamer op mijn toetsenbord tokkelen had voor het mainstreamsucces gezorgd. Dat moest ik dus gewoon blijven doen: tokkelen.

Een koele kikker blijven onder al die druk.

Kirkman: Ja. Alleen jammer dat ik allesbehalve een koele kikker ben. Ik kan het goed verbergen maar ik ben een schoolvoorbeeld van een neurotische schrijver. Toen ik het einde van The Walking Dead uitwerkte, heb ik me elke minuut afgevraagd of ik de reeks niet aan het ruïneren was. Ik zag mezelf al ontmaskerd: Robert Kirkman, de man die The Walking Dead verbrodde. Niemand zou me ooit nog iets laten schrijven. Mijn nalatenschap zou om zeep zijn. Zulke donkere gedachten spookten de hele tijd door mijn hoofd. Maar een professional moet zo’n gedachten onder de knoet kunnen houden en verder werken.

Wat die nalatenschap betreft: spreken we over tachtig jaar nog over Invincible en The Walking Dead?

Kirkman: Met permissie: die vraag ga niet beantwoorden. Wie obsessief bezig is met zijn plek in de geschiedenis, heeft de verkeerde instelling, en dat wreekt zich. Laat mij maar gewoon mijn ding doen. Als mijn naam in de nevelen van de tijd verdwijnt, dan is het maar zo. Ik ga daar niet om malen. Ik zal een dode zijn. Een echte, geen wandelende.

ROBERT KIRKMAN

42-jarige stripscenarist uit Kentucky.

Bedenker van The Walking Dead, een comic over mensen die trachten te overleven tussen hordes levende doden.

Als producer en scenarist betrokken bij de gelijknamige tv-hit die nu al tien seizoenen voortstrompelt.

Bedacht mee de spin-off Fear the Walking Dead.

Mede-eigenaar van Image Comics, ooit opgericht om de almacht van Marvel en DC in de Amerikaanse comicwereld te bestrijden.

Heeft het superheldengenre opgefrist met het soms brutaal gewelddadige Invincible.