Van JB uit ‘Grond’ die thuis is in Molenbeek tot de rechtse Benjamin in ‘Billie vs Benjamin’ – voor acteur Ward Kerremans is die spreidstand het grootste genot van zijn vak.
‘Wie heeft het schattige schimpwoord ‘chicken nugget’ eigenlijk aangebracht?’
‘Veel input kwam van de acteurs. We kregen enorm veel vrijheid om slang te introduceren dat de makers niet kenden, zoals ‘chicken nugget’ en ‘zijmokke’. ‘
Zijn grijns verraadt het plezier waarmee acteur Ward Kerremans op de set van Grond stond, de fictiereeks van Bevergem-trio Zouzou Ben Chikha, Dries Heyneman en Wannes Cappelle in een regie van Adil El Arbi, Bilall Fallah en Mathieu Mortelmans. Daarin bieden Smile (Yassine Ouaich) en zijn beste vriend JB (Kerremans) Marokkaanse Belgen de optie om hun overledenen in België te begraven – weliswaar in Marokkaanse grond.
Om in de huid van JB (kort voor Jean-Baptiste) te kruipen liet Kerremans een oorbel schieten en gaf hij de Mechelse tussentaal die hij in zijn jeugd sprak – een pittige paringsdans tussen Vlaamse en Arabische straattaal – een oplapbeurt. Kerremans is een revelatie in Grond, maar het is niet de enige Vlaamse productie waarin hij dit jaar te zien was: hij acteerde in de films The Racer en Dealer en had rollen in de series Black-out en Glad ijs. En binnenkort is hij op Streamz te zien in Billie vs Benjamin, de nieuwste reeks van Tim Van Aelst en Sofie Peeters. Hij speelt de rechtse Benjamin, Charlotte Timmers zijn lief, de linkse Billie. Ward Kerremans, waar kom je plots vandaan?!
Ik heb nog nooit een rol gelezen waarbij ik dacht: amai, dat ben ik precies.
Ward Kerremans:Ik ben in 2014 afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht. Sindsdien woon ik in Amsterdam. Gladijs, dat eigenlijk al drieënhalf jaar geleden ingeblikt is, was de eerste productie waarmee ik vanuit Nederland de stap naar België waagde. Rond die periode heb ik ook naar een Belgisch agentschap gezocht. Ik kreeg mooie kansen in het Nederlandse theater maar wilde vaker op een filmset staan. Hier werd ik enkel gecast als Vlaming of als Rus, omdat mijn Nederlands accent te belabberd is. (lacht) Ik heb na Glad ijs auditie gedaan voor Black-out en zo is de bal aan het rollen gegaan. Nu zet ik vol in op de Vlaamse markt en werk ik aan mijn talen, zodat ik over de grenzen heen kan.
Als je met dat tv- en filmwerk iets hebt bewezen, dan wel dat je een brede waaier aan rollen aankunt.
Kerremans:JB uit Grond is thuis in de straten van Molenbeek, terwijl Benjamin in Billie vs Benjamin een aanhanger van Dries Van Langenhove is, iemand die bezorgd is om de open grenzen van Europa. (gelukkig) Die spreidstand is het grootste genot van mijn vak.
Twijfel je als je gevraagd wordt om zo’n rechtse rakker te spelen?
Kerremans: (overtuigd) Geen seconde. Billie vs Benjamin is geen politiek pamflet. Het contrast tussen links en rechts is de rode draad doorheen de reeks, maar het is in de eerste plaats een liefdesverhaal. Ik zag meteen de uitdaging van in de huid kruipen van iemand die compleet anders in het leven staat dan ik. Ik zie geen boeman, maar iemand die diep vanbinnen een goeie gast is.
Verkies je personages die ver van je af staan?
Kerremans: Ik heb nog nooit een rol gelezen waarbij ik dacht: amai, dat ben ik precies. Wat ik het liefst doe, is een personage doorgronden, tot op het bot uitspitten waarom iemand op een bepaalde manier handelt. Ik heb ooit een heroïnejunk gespeeld. Ik ken vrienden die weleens van ’t padje gaan, maar met heroïneverslaafden was ik niet vertrouwd. Dus trok ik naar Utrecht en Amsterdam om een tijdje met junks op te trekken. Ik heb elk klein detail bestudeerd, om mezelf te voeden, mij de weg te wijzen.
Soms ga je dan weer op zoek naar de raakvlakken die er wél zijn. JB’s corebusiness is easy money. Het is niet mijn drijfveer om rijk te worden, maar toch herken ik veel van mezelf in hem.
Jij hebt net als ik schoolgelopen op het Scheppersinstituut in Mechelen. JB spreekt de taal waarmee ik ben opgegroeid.
Kerremans: Vrienden sturen mij regelmatig dat JB mij goed afgaat. Ik had een diverse vriendenkring, met veel Marokkaanse en Congolese Belgen. Die hebben mij allemaal geïnspireerd in het leven. Ik omarm dat. De tussentaal van JB was mij dus niet vreemd, die moest ik gewoon even opfrissen. (gefrustreerd) Ik herinner mij nog goed hoe leerkrachten en familieleden mij als tiener aanmaanden om ‘normaal te praten’. Mijn Vlaamse vrienden noemden mij de Marokkaan. Ik voelde dat de manier waarop ik praatte, met hier en daar een Arabisch woord, anderen irriteerde. Ze wilden mij zuiveren van straattaal, terwijl dat gewoon mijn taal was.
Er zijn kijkers die niet weten dat JB een Belg is. Frustreert dat jou?
Kerremans: Herman Brusselmans zei vooraf: ‘Ik kijk ernaar uit om je een Marokkaan te zien spelen.’ Maar ik speel geen Marokkaan! Je bent wereldvreemd als je anno 2021 niet afweet van het bestaan van figuren als JB. Ga eens naar het Kiel of Molenbeek en verruim je wereldbeeld. Ik woon in Amsterdam-West in Geuzenveld, een gemeenschap met voornamelijk Marokkaanse en Turkse Nederlanders. Mijn zoon zal mij op een bepaald moment een Adidas-trainingspak vragen, omdat dat is wat hij al opgroeiend zal zien. Dat hoeft niet slecht te zijn. In Amsterdam-Zuid zal hij weer andere inzichten kunnen opdoen. Da’s het mooie aan deze samenleving.
***
Voor VTM-kijkers was Kerremans in een verder verleden al een bekend gezicht. In de telenovelle LouisLouise (2008-2009) speelde hij Jasper ‘DJ Elvis’ De Roeck. In Familie heeft hij rond die tijd een gastrol, de jonge voetballer Gert Blondeel. De lezers van het weekblad Joepie bombarderen hem in 2009 zelfs tot ‘hottie van het jaar’.
Even presenteerde hij ook een quiz op Ketnet. Daarna verdween hij van de radar. ‘Alles wat ik toen deed, gebeurde zonder begeleiding. Ik had nog geen manager. Zo beland je dan in Dag Allemaal en Joepie, die je verhalen groter maken dan ze zijn en posters van je maken zonder je toestemming. Ik heb daar een degout aan overgehouden.’ Wat resulteerde in de ambitie ‘een serieuze acteur te worden’: in 2010 trok hij naar de Toneelacademie Maastricht.
Een van de weinige interviews die je hebt gegeven sinds je vertrek naar Nederland, pronkt op de site van je oude middelbare school.
Kerremans: Terwijl sommige leerkrachten daar me voor het vuil van de straat hebben uitgescholden. Ik zat in het eerste jaar in de klas met Marvin Ogunjimi, de voormalige profvoetballer. Wij werden altijd uit elkaar gehaald. Ik herinner me nog goed dat een leerkracht letterlijk zei: ‘Je gaat blij mogen zijn als je op een dag vuilnisman mág worden.’ Dat doet wat met een jongen van veertien.
Ze had het mis. Wat was het keerpunt?
Kerremans:Mijn ouders hebben mijn zussen, mijn broer en mij altijd gemotiveerd om naar het conservatorium te gaan. Mijn neef volgde dictie, waar ik uiteindelijk ook voor heb gekozen. Rond mijn veertiende moest ik kiezen voor één hobby: verdergaan met dictie of voetballen. Ik was realistisch genoeg om in te zien dat er voor mij geen profcarrière in het verschiet lag. (lacht) Aan het conservatorium kreeg ik les van onder meer Niki De Meyer en Tessy Moerenhout (Betty Bossé in De collega’s , nvdr.). Ik heb veel te danken aan de geweldige leerkrachten daar. Zij hebben het eerste zaadje geplant.
Vraag mij niet om te kiezen tussen toneel en film en televisie. Da’s als kiezen tussen Tupac en Biggie.
De Toneelacademie Maastricht heeft mijn leven het hardst veranderd. Ik was een tamzak die op het conservatorium per abuis tegen een passie was aangelopen, maar in Maastricht ben ik ontbolsterd. Ik ben daar hopeloos verliefd geworden op het vak. De manier waarop de docenten met je omgingen, was nieuw voor mij. Ze werkten heel individueel, en tegelijk heeft die opleiding mij discipline bijgebracht. We hadden les van halftien ’s morgens tot tien ’s avonds: dansen, tekst, spel, theorie… Het was een harde tijd, maar wel de tijd van mijn leven.
Ben je vervolgens in Nederland gebleven om de toneelwereld op jouw beurt iets terug te geven?
Kerremans: Ik ben in Nederland gebleven om drie redenen: Theater Utrecht bood mij werk aan, ik was verliefd op iemand uit Amsterdam en voor de eerste keer had ik vrienden met wie ik een passie deelde – mijn jeugdvrienden in Mechelen zijn tuinaanleggers, dakwerkers en leerkrachten.
Al sinds ik ben afgestudeerd, heb ik hier werk. Het waren Nederlanders die mij na het succes van films als Rundskop en D’Ardennen zeiden: ‘Wat dóé jij hier nog, in het land der romcoms? Ga eens terug naar Vlaanderen!’ (lacht) Nu, ik zit hier nog steeds goed in Amsterdam, hoor. En als mijn agenda het toelaat, geef ik ook lessen teksttoneel op de Theaterschool hier in Amsterdam.
Je bent momenteel erg gefocust op televisie en film. Wil dat zeggen dat je theater de rug toekeert?
Kerremans: (beslist) Nee! Dat ik voorlopig inactief ben, komt vooral door corona. Ik heb het gevoel dat theaterhuizen door de steeds veranderende regels het nog niet aandurven om opnieuw grote producties op poten te zetten. Ze maken wel solovoorstellingen en jeugdtheater, maar nog geen ensemblestukken. Ik mis het toneel, ik ambieer op de planken staan zeker nog. Vraag mij niet om te kiezen. Da’s als kiezen tussen Tupac en Biggie. (lacht)
Wat kun je op de bühne kwijt wat je voor de camera niet kunt?
Kerremans:Wat ik mooi aan toneel vind, is de spanning en de verbinding met het publiek, waarvan je elke avond opnieuw de aanwezigheid voelt. Je kunt je niet verschuilen achter smoesjes, je kunt geen scènes opnieuw spelen, alles gebeurt in het hier en nu. Theater heeft iets extra… (denkt na) Je gaat met je toneelgroep naar Venlo, waar misschien dertig man in de zaal zit, maar ongeacht de grootte van het publiek geef je álles wat je in je hebt. Toneel vraagt meer energie, meer expressie. Je repeteert zeven weken voor een voorstelling die elke avond tot leven komt. Ik vind dat zo charmant, zo ambachtelijk.
Je bent in Maastricht afgestudeerd met Daphne Wellens en met grote Nederlandse namen als Melody Klaver en Gaite Jansen. Die laatste acteerde in Peaky Blinders. Heb je ooit gevloekt op generatiegenoten die vroeger dan jij succes hadden?
Kerremans:Natúúrlijk! Wie dat niet heeft, is wel heel zen. Ik durf je heel eerlijk te zeggen: ik gun iedereen alle geluk van de wereld, maar soms was ik wel wat jaloers. Gaite en Melody hebben de opleiding aangevat met een gevulde IMDb-pagina, mijn relevante ervaring destijds was een rol in een telenovelle. (lacht) Op school hebben ze altijd gezegd: acteren, it’s a hard-knock life. Dat maakte mij soms wel angstig. Ik ben vaak onrustig geweest, omdat ik dacht dat ik niet zou slagen in het leven. Dat spookt nu iets minder door mijn hoofd. Door vader te worden weet ik mijn carrière te relativeren. Ik heb vooral veel goesting om te spelen.
Het is uiteindelijk goedgekomen met de hottie van 2009.
Kerremans:Vroeger stond ik in de Joepie, nu in de Knack Focus, motherfuckers! (lacht)
Billie vs Benjamin
Vanaf 17/1 op Streamz, later ook op VTM.
Ward Kerremans
Geboren op 28 februari 1988 in Mechelen.
Debuteert als tiener in Webcameraden, het jeugdblok van VT4. Krijgt in 2008 een rol in de telenovelle LouisLouise.
In 2009 door Joepie-lezers bekroond als ‘hottie van het jaar’.
Studeert in 2014 af aan de Toneelacademie Maastricht, waarna hij in Nederland blijft wonen en vooral actief is in theater.
Maakt met Glad ijs opnieuw de oversteek naar Vlaanderen, waarna rollen in Black-out, The Racer, Dealer en Grond volgen.
Is volgend jaar te zien in Billie vs Benjamin als het rechtse lief van een linkse Charlotte Timmers.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
