Tom Hardy heeft gelijk: zijn nieuwe tv-serie ‘Taboo’ is ‘anti-Downton Abbey’

Tom Hardy in 'Taboo'. © .
Kristof Dalle Journalist

Britten hebben hun historisch drama het liefst zoals hun koningshuis: klassiek, in een geaffecteerd taaltje en met enige subtiliteit inzake incest. Tom Hardy heeft daar allemaal lak aan, vooral dan aan die subtiliteit.

Tom Hardy: ‘Bill Sykes uit Oliver Twist. Heathcliff uit Wuthering Heights. Doctor Faustus. Oedipus. Hannibal Lecter. Sherlock Holmes. Jack the Ripper. O, en Mr. Darcy uit Pride & Prejudice.’

Chips Hardy: ‘ (blaast) Zoon, zijn dat niet wat veel karakters om in één personage te stoppen?’

Goed punt. Zeer goed punt zelfs. Tegen beter weten in kwam tv- en toneelschrijver Chips Hardy een jaar later toch aanzetten met een eerste versie van een bizar historisch drama omtrent voodoo, incest, moord, koloniale zonden en internationale handelsakkoorden en over James Keziah Delaney (Tom Hardy). Vader en zoon werkten de reeks daarop verder uit met producer Ridley Scott en scenarist Steven Knight, die eerder al tekende voor het exquise Peaky Blinders.

1814. Na tien jaar in Afrika keert de doodgewaande en ondertussen behoorlijk van de ratten besnuffelde Delaney voor de begrafenis van zijn vader terug naar het drekkige, grauwe Londen. Vaderlief liet hem een zieltogende rederij na maar vooral Nootka Sound, een onooglijk maar geopolitiek belangrijk lapje Canadees-Amerikaans grensland, waar zowel de Amerikanen, de Britse koning als de East-India Company (EIC) hun zinnen op gezet hebben.

Hooguit moet u Hardy soms een verwarrende zin vergeven: ‘Stuur twaalf mannen achter me aan, ik stuur je twaalf testikels terug.

Suspense, een zinnige plot en een sterrencast met naast Hardy ook nog Oona Chaplin, Jonathan Pryce (beiden ook te zien in Game of Thrones) en Michael Kelly(House of Cards). So far so good, toch? Waar verslikten de Britten zich dan precies in hun thee?

Sommige historici vielen over de manier waarop Knight de EIC (niet te verwarren met de Nederlandse Verenigde Oost-Indische Compagnie) afschildert als een sinister, machtswellustig kabaal dat ook in slaventransport deed. Fair point, in 1814 deed de EIC dat niet. Niet meer.

Bovendien bleek dat nogal wat Britten hun historisch drama het liefst zien als hun koningshuis: klassiek, met geaffecteerde dialogen, en enige subtiliteit inzake incest. Taboo heeft daar lak aan. Hardy noemt de reeks niet voor niks en vrij accuraat ‘de anti-Downton Abbey’.

De reeks is grimmig, vuil, gewelddadig, expliciet en Delaney praat niet zozeer, maar staart, mompelt en kreunt vooral vanonder de steampunk buishoed die zijn halve gezicht bedekt. Constant. Je krijgt omzeggens vaker zijn glimmende derrière te zien dan zijn frons. Hardy propt een handvol archetypes in één rol, en test en passant ook alle karakterfouten uit die eventueel een boeiende antiheld kunnen maken, en komt daar acht afleveringen lang wonderlijk wel mee weg.

Hooguit moet u hem soms een potsierlijke zin (‘Forgive me father, for I have indeed sinned’) vergeven dan wel een heel verwarrende: ‘Stuur twaalf mannen achter me aan, en ik stuur je twaalf testikels terug in een zak!’ Zoveel vragen. Gelukkig gaat het seizoen 2 dit jaar nog in productie.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Taboo

Vanaf 7/2 in Play More van Telenet.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content