Om zichzelf te vinden trekt Saartje Vandendriessche zich drie weken terug in het bos. Ze doet dat niet alleen maar onder begeleiding van de ervaren bushcrafter Mike.
Mike zal haar leren hoe je in het bos je tanden poetst met houtskool, een bed bouwt van mos en sparrentakken, vuur maakt en kunt overleven op een dieet van brandnetel, wilde veldsla en grote muur, een ander kruid dat veelvuldig op open plekken in het bos woekert en waar een mens in zijn normale doen achteloos voorbij marcheert. Wie heeft grote muur nodig als je een volle diepvriezer heeft? Dat zijn het soort zaken waar Vandendriessche tijdens haar verblijf in het bos bij stil wil staan. Of dat vermoed ik althans. Want wat Vandendriessche nu echt zoekt, vergeet ze de hele tijd te benoemen. Misschien weet ze het ook allemaal niet zo goed.
Wat Saartje Vandendriessche nu echt in het bos zoekt, vergeet ze de hele tijd te benoemen. Misschien weet ze het ook allemaal niet zo goed.
Voor ze tijdelijk in het bos verdwijnt, moet ze haar dochter Milleke achterlaten bij de grootouders. Zowel moeder als dochter valt dat afscheid zwaar. Ze gaan elkaar missen. En dat krijgen we uitgebreid te zien. Een mens die zichzelf wil vinden, moet er blijkbaar iets voor overhebben. Dat lijkt alvast de boodschap. Je kunt jezelf niet vinden met je dochter in je eigen huis. Nee, daarvoor moet je afzien, lijden en jezelf afsnijden van alle mogelijke luxe die je kan afleiden van die ene taak: ontdekken wat je belangrijk vindt. Vandendriessche hoopt van harte dat ze met wijze lessen uit het bos terugkomt, lessen die haar dochter en haar nog lang zullen bijblijven. Dan is dat zelfgekozen afscheid ten minste niet voor niets geweest.
De eerste les krijgt ze nog diezelfde avond. Bushcrafter Mike had haar de opdracht gegeven vijf spullen in te pakken die haar nauw aan het hart liggen. Ze koos voor een haarborstel, zelfgemaakt kruidenzout, een mok, een boek en brieven van haar dochter en lieve vrienden. Nu eist die Mike van haar dat ze van die vijf er een kiest, de andere vier houdt hij in bewaring. Tijdens hun drie weken logeren in het bos zal ze elk van de vier voorwerpen kunnen terugverdienen door opdrachten goed uit te voeren. Vandendriessche trekt een pruillip en zegt dat dat keismerig is.
Zuchtend stopt ze de haarborstel in haar rugzak. Het is niet omdat je de beschaving even achterlaat dat je er als een verwilderde vrouw bij wilt lopen. Haar retraite komt tenslotte op de nationale televisie. Dat het een bewogen dag was, zucht Vandendriessche in de camera, net voor ze de ogen sluit. Haar dochter achterlaten, die voorwerpen afgeven. ‘Keizwaar’, fluistert ze. En dan moet de echte beproeving nog komen. Ik probeerde mee te leven, maar het lukte me niet helemaal.
Ook de volgende dag moet Vandendriessche een aantal ontgoochelingen verbijten. Niet alleen miezert het, maar wanneer Mike een tak van een berk afsnijdt in de hoop berkensap af te tappen, iets waar Vandendriessche keiveel zin in heeft, want berkensap is keilekker, moeten ze vaststellen dat ze te laat in het seizoen zijn: het heerlijke gesuikerde water is al naar de takken gevloeid. Keispijtig, meesmuilt Vandendriessche, waarop Mike haar probeert op te beuren met wat thee van lork. Keigoed, wel, die thee.
Opnieuw vindt Vandendriessche dat ze keiveel heeft meegemaakt die dag, al blijft het opnieuw onduidelijk wat dat dan allemaal is. Maar de grootste uitdaging van al moet dan nog komen. Ik vermoed dat het dag vier is waarop ze Mike ten slotte de vraag voorlegt waarop hij als ervaren bushcrafter het antwoord schuldig moet blijven. Hoe, wil Vandendriessche weten, moet je in zo’n bos in hemelsnaam je voorpaginaatje wassen?
Geen idee of drie weken bos zal volstaan om te vinden wat ze zoekt.
Saar in het bos
Donderdag 28/10, 20.38, Eén
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
