Paul Baeten

‘Politiek talent is even zeldzaam als een Limburgse Italiaan die terug de mijnen in wil’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘Elke opgestoken middenvinger, elke blijk van afwijzing, afkeuring, spuugzat zijn, razernij, burgerlijke ongehoorzaamheid en het liefst zo hevig mogelijk protest is niet alleen wenselijk maar ook nodig’, vindt auteur P.B. Gronda.

Er is geen enkel land met zoveel middelen dat zo slecht presteert als België. Dat is mijn volledig persoonlijke, op niets anders dan buikgevoel en frustratie gebaseerde mening.

Bijna iedereen heeft goedbetaald werk en de belastingdruk is gigantisch hoog. En tot wat leidt het? Doemberichten over stroomtekort, een slecht werkende post, rotte treinen, een hoofdstad uit de vorige eeuw, woekerprijzen voor telecommunicatie, compleet ontransparante en ergerlijk arrogante overheidsbedrijven, steden als hebberige kmo’s op zoek naar wagens die de parkeertijd met een seconde overschrijden, ministers die dure studie na dure studie laten maken om zaken te weten te komen die al lang geweten zijn – ja, plastic is slecht, ja we smijten te veel eten weg.

Politiek talent is even zeldzaam als een Limburgse Italiaan die terug de mijnen in wil.

Politiek talent is even zeldzaam als een Limburgse Italiaan die terug de mijnen in wil, en de eindeloze stoet aan hansworsten en idioten die zichzelf in het spotlicht wringen om er dan doodleuk te roepen, te vloggen, te laten zien dat ze met de fiets naar een vergadering komen of een publieke cursus Slechte Politieke Strategie aan te bieden onder het mom van Antwerps ecologisme, is zo misselijkmakend en eindeloos, dat je denkt: komen we er ooit nog uit?

Een van de recente voorbeelden gaat over die vingerafdrukken. Jan Jambon wil ze, zijn partij bijgevolg ook, de rest eigenlijk niet.

Ik zag protest op – waar anders, we zullen toch niet buitenkomen zeker? – Twitter onder de hashtag #ikweiger.

Dus dit is wat er in veel gevallen gebeurde: mensen namen hun iPhone of Samsung, ontgrendelden die met een vingerscan of een gezichtsscan, openden een van de twintig apps die op dat apparaat staan en elk uur van elke dag weten waar je bent, met wie je daar bent, hoe je naar huis reed en om hoe laat, wat je gedragspatronen en voorkeuren zijn qua restaurants, politieke partijen, porno en muziek, hoe lang je slaapt en hoe snel je hartslag gaat als je in de file staat en naar een podcast over privacy luistert, en schreven daar hun mening neer.

Er is geen enkel land met zoveel middelen dat zo slecht presteert als Belgiu0026#xEB;.

Als ze dat op straat doen, dan zijn ze tijdens dit proces door minstens een of twee camera’s vastgelegd of staat ze misschien nietsvermoedend op de volgende editie van Google Street View. En anders zijn er natuurlijk nog satellieten die kijken welk merk confituur ze op hun broodje smeren.

En die mening die ze neerschrijven is: vergeet maar dat ik je mijn vinger laat scannen, of hebben we dan geen privacy meer, misschien?

Wel, ik vind het ook niet leuk om het te moeten zeggen, maar: nee. Het gevecht is niet alleen irrelevant geworden, het is ook een decennium te laat.

Toch vind ik dat we het moeten voeren. Toch vind ik dat elke opgestoken middenvinger, elke blijk van afwijzing, afkeuring, spuugzat zijn, razernij, burgerlijke ongehoorzaamheid en het liefst zo hevig mogelijk protest niet alleen wenselijk maar ook nodig zijn.

Want als dit het beleid is dat we onszelf aandeden – van de onnozele vingerafdrukken tot de algemene en sterk ondermaatse dienstverlening die we krijgen voor een heel duur lidmaatschap van dit land – dan is er werk aan de winkel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content