Laurian Callebaut, uw onbekende reisgezel op de GR5: ‘Die zin van Spinvis moet zowat mijn levensmotto zijn’

© THOMAS DHANENS / GF
Kristof Dalle Journalist

Regisseur Jan Matthys lanceert graag nieuwe gezichten. Zo houdt in zijn jongste reeks GR5 de nobele onbekende Laurian Callebaut zich staande naast een roedel grotere namen. ‘Ik ga graag naar mijn ouders in het weekend. Blijkbaar is dat niet echt een sexy bekentenis in deze sector.’

Lockdown light, dag 679 volgens de conservatiefste schattingen. De klok slaat kwart na Marc Van Ranst, de huidhonger is ondertussen pure velvraat geworden, en de buren gaan samen met wat zonevreemde barbecuevrienden voor groepsimmuniteit en chipolata’s.

Ik zou er bijna iets van zeggen. Ware het niet dat ik een laffe droeftoeter ben én ik een afspraak heb met Laurian Callebaut. Want zolang de voorraad strekt, kunt u voor uw vaste portie zondagavondfictie nog steeds terecht bij GR5, waarin vier twintigers zich op niet-essentiële wijze met de rugzak van Hoek van Holland naar Nice verplaatsen om uit te zoeken wat met hun verdwenen vriendin Lisa gebeurd is. De vierde hoofdrol – naast Violet Braeckman, Boris Van Severen en Saïd Boumazoughe – is weggelegd voor de 29-jarige theateractrice Laurian Callebaut, wier schermtijd zich tot voor kort beperkte tot een handvol commercials, edelfiguratie en twee kortfilms. Regisseur Jan Matthys lijkt er een kleine nevenmissie van te hebben gemaakt om onbekende gezichten in zijn reeksen te lanceren – denk bijvoorbeeld aan Lize Feryn (In Vlaamse velden). ‘Andere regisseurs zouden dat misschien als een risico beschouwen’, grinnikt Callebaut. ‘Maar Jan weet ondertussen wel dat hij het beste uit acteurs kan halen, zelfs al hebben ze nog niet zo veel kilometers op de teller. Toegegeven, toen ik hoorde dat ik de rol van Ylena had, ben ik in 60 seconden van pure euforie naar milde wanhoop geschoten. (lacht) “O shit, hoe ga ik dit klaarspelen?” Maar na één dag op de set was dat gevoel ook weer gepasseerd.’

Ik zag commentaren van mensen die blij waren dat de VRT een actrice met een bionisch oor een kans gaf. Ylena komt dus blijkbaar geloofwaardig over.

Luidens Matthys ben je naarmate de opnames vorderden in je rol gegroeid. Aangezien de reeks chronologisch opgenomen is…

Laurian Callebaut:… Zie je dat ook op het scherm, ja. Of ik zie het toch van mezelf. Maar dat lijkt me ook logisch, en op de een of andere manier klopt dat ook in het verhaal. In zo’n groep als in GR5 zoekt iedereen ook een beetje zijn plek, maar hoe langer die tocht duurt hoe meer Ylena’s masker afvalt en ze zichzelf wordt.

Violet Braeckman bedacht zich in Humo hoe ze gedurende die zes intense maanden steeds harder ging samenvallen met Zoë, haar personage. Was dat voor iedereen het geval?

Callebaut: Nee. Ik ging Ylena steeds beter begrijpen, maar ’s avonds kon ik haar ook gewoon weer loslaten. Hooguit bleven de emotionele scènes wat langer aan je kleven dan normaal. Je kunt de knop nu eenmaal wat moeilijker omdraaien wanneer je zes maanden, weken na elkaar, zo dicht op elkaar zit. Tegelijk is zo’n zwarte tocht en die afzondering van het thuisfront natuurlijk wel eten en drinken voor een actrice.

Jij bent de enige van de groep die ook buiten beeld al eens de rugzak omgordt en een tijdlang de natuur in trekt. Hoe moeten we ons dat voorstellen?

Callebaut: Mijn man en ik ondernemen graag verre reizen en trektochten. Ik weet dus hoe het voelt om na een lange dag opgelucht die rugzak van je af te gooien en uitgeput in je tent neer te ploffen.

Reis ver, drink wijn…

Callebaut:… Denk na, lach hard, duik diep, kom terug. Dat, ja. Die zin van Spinvis moet zowat mijn levensmotto zijn. Of klinkt dat te pompeus? (lachje) Zo zijn we na de opnames van GR5 vier weken naar Nieuw-Zeeland getrokken. Een beetje fysiek afzien, weg van alle massa’s en louter op elkaar aangewezen zijn: heerlijk. Al kan ik na een tijdje toch een goede douche appreciëren, terwijl mijn man er nog veel langer op uit zou trekken. Altijd confronterend om te merken dat ik toch ijdeler en meer op luxe gesteld ben dan ik zelf vermoedde.

Ik begrijp Ylena zeker, maar ik verschil ook behoorlijk van haar.'
Ik begrijp Ylena zeker, maar ik verschil ook behoorlijk van haar.’© SOFIE GHEYSENS / GF

Jouw regisseur roemde je goede voorbereiding. Tijdens de casting al, maar ook daarna. Zo ging je onder meer praten met mensen met bionische oren, zoals Ylena er ook heeft.

Callebaut: Niet alleen het mentale aspect interesseerde me – wat doet het met een mens om plots een zintuig te verliezen? – maar zeker ook de technische kant. Het zit hem nu eenmaal vaak in de details. Zo’n cochleair implantaat kan bijvoorbeeld met je evenwichtsorgaan rommelen, wat maakt dat Ylena dus op een andere manier een berg af stapt. Welke andere fysieke ongemakken komen erbij kijken? Wat doe je als het regent? Alles wilde ik op voorhand weten. Blijkbaar heeft dat geloond. Ik zag onder de filmpjes van GR5 toch commentaren van mensen die blij waren dat de VRT een actrice met een bionisch oor ook een kans gaf. (lachje) Ylena komt blijkbaar geloofwaardig over.

Verder ben ik best een controlefreak die er niet aan moet denken om bij haar eerste grote project níét perfect voorbereid aan de start te komen. En ik denk dat Jan wel apprecieerde dat ik heel snel aanvoelde hoe Ylena in elkaar zit, zonder dat dat in het scenario gespecificeerd werd.

Hoe zit Ylena in elkaar?

Callebaut: Alles is veranderd sinds haar operatie. Ze was een vrije ziel en leefde zoals ze wilde leven, en toen kreeg ze een hersenvliesontsteking en werd ze doof. Plots moest ze op doktersadvies thuisblijven, opletten in alles wat ze deed en kreeg ze – in combinatie met de routine van haar gezinsleven – het gevoel dat ze vastzat. Door de GR5 af te stappen wilde Ylena vooral dus nog eens haar eigen weg gaan, in alle vrijheid.

Snap je haar?

Callebaut: Ik begrijp haar zeker, maar ik verschil behoorlijk van haar. Zij is een flapuit, ik ben veel terughoudender. Zij wil haar leven en familie even ontvluchten, terwijl ik net heel graag op vrienden en familie terugval. Ik doe mijn job doodgraag, en als ik zes maanden op locatie moet werken, dan is dat maar zo, maar ik ben ook gewoon graag bij mijn lief en mijn ouders in het weekend. Al is dat blijkbaar niet echt een sexy bekentenis in deze sector.

Hoe luider iemand “loslaten, Laurian” roept, hoe harder ik verkramp.

Alles voor de kunst is ook maar goed tot de kunst plots wegvalt. Wanneer de rollen even opdrogen, of er pakweg een pandemietje om zich heen klauwt.

Callebaut: Als ik werk, heb ik een monofocus, maar ik kan me niet voorstellen dat ‘alles voor de kunst’ mij gelukkig zou maken. Sorry, maar ik ben een heel gewoon meisje. (lacht)

Matthys bedacht zich dat je voor GR5 hebt moeten leren…

Callebaut:… Loslaten? (lacht) Ja, dat extreme zelfbewustzijn – ‘Hoe klink ik? Hoe kom ik over?’ – was op de toneelschool al een kleine worsteling.

Is dat niet het eerste waaraan je moet werken in een theateropleiding?

Callebaut: Het ding is: hoe luider iemand ‘loslaten, Laurian’ roept, hoe harder ik verkramp. Dat werkt niet goed voor mij. Je moet dat vooral op je eigen tempo ontdekken. Ik ben pas echt losgekomen toen ik mijn mastervoorstelling mocht maken op het Lemmensinstituut in Leuven. Gewoon op buikgevoel, zonder die ogen van bovenaf die je constant in een of andere richting proberen te duwen. Het Lemmens is bijvoorbeeld een nogal tekstgerichte opleiding, dus maakte ik bewegingstheater zonder woorden als eindwerk. Fuck it, dacht ik, we doen gewoon onze zin.

Je leek aanvankelijk een carrière in de danswereld tegemoet te gaan.

Callebaut: Ik had toen al twee jaar aan de dansacademie in Tilburg gestudeerd. Die opleiding musicaltheater was mijn absolute jeugddroom. Helaas bleek dat in de praktijk flink tegen te vallen.

Op welke manier?

Callebaut: Ik viel behoorlijk uit de toon in een groep van immer vrolijke en kekke danseressen. Uiteraard was dat louter façade, maar als je zelf niet elke dag opgewekt rondstuitert, voel je je zo wel gauw het buitenbeentje. Omgekeerd begrepen zij ook niet altijd mijn innerlijke worsteling, waardoor ik me vaak de ‘donderwolk’ in een groep zonnestraaltjes voelde. (lacht) Als ik niet goed in mijn vel zit, kun je het nu eenmaal makkelijk van mijn gezicht aflezen. Ik heb het er uiteindelijk twee jaar uitgezongen, maar eigenlijk wilde ik al vrij snel terug naar de Belgische nuchterheid. (denkt na) Daarom klikte het ook zo goed met Jan: je hoeft bij hem geen tafelspringer te zijn of constant vrolijk op de set te staan om op te vallen. Hij schat je zo ook wel naar waarde.

'Ik moet er niet aan denken dat ik niet aan denken dat ik níét perfect voorbereid op zo'n set als GR5 zou komen.'
‘Ik moet er niet aan denken dat ik niet aan denken dat ik níét perfect voorbereid op zo’n set als GR5 zou komen.’© SOFIE GHEYSENS / GF

Twee jaar doorbrengen met mensen die constant in frivool gezang willen uitbarsten, is zowat mijn definitie van de hel. Waarom bleef je er toch zo lang hangen?

Callebaut: Ik had jarenlang naar Tilburg toe gewerkt – ik zat haast meer op dansles dan op school – maar wanneer dat uiteindelijk niet blijkt te zijn wat je verwacht had, is dat moeilijk te aanvaarden. Daar kwam zelfs een kleine identiteitscrisis bij kijken. Ik was er doodongelukkig, maar toch was weggaan zowat de moeilijkste beslissing van mijn leven. En tegelijk de beste. Al maakt dat wel dat je met een rugzakje aan de toneelschool start.

Hoezo?

Callebaut: Theater heeft me altijd geboeid, dus het voelde nooit als een plan B, maar wat als ook dat niet bleek te zijn wat ik ervan verwacht had? Wat moest ik dan gaan doen?

Kom je uit een theatraal gezin, of ben jij toch eerder het buitenbeentje van de Callebauts?

Callebaut:Een amateurtheatraal gezin. Geen voltijdse kunstenaars, maar ik hing op mijn vijfde al rond in de coulissen van Lust naar Kunst, de Lokerse theaterkring. Mijn ouders hebben me ook altijd gesteund in mijn toekomstplannen. Al vermoed ik dat ze het niet zo erg vonden dat ik de danswereld uiteindelijk heb ingeruild voor het theater: dat is toch íéts minder hard en onzeker.

GR5

Elke zondag om 21 uur op Eén.

Laurian Callebaut

Geboren in 1991 in Lokeren, waar ze ook woont.

Studeerde musicaltheater aan de dansacademie van Tilburg en drama aan het Lemmensinstituut in Leuven.

Speelt en maakt bij theatergezelschap Max Last, doceert drama aan de Academie van Lebbeke.

Heeft met Ylena in GR5 haar eerste grote tv-rol beet.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content