‘Ik snap niet wat Groen gezien heeft in het bouwen van gascentrales ten koste van de kerncentrale’

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

Er zijn ontelbaar veel dingen die ik niet begrijp.

Ik geef een paar voorbeelden.

Waarom serveren ze in Vlaanderen de pasta en de saus apart?

Wie bij De Morgen vindt de moppen in de rubriek ‘Van 9 tot 5’ blijkbaar geen reden genoeg voor een onmiddellijk ontslag van de verantwoordelijken?

Waarom mag die Chris Van den Abeele zo onnozel doen op de radio? Is dat iets van Make-A-Wish?

Waarom maak ik altijd opmerkingen die ik me later beklaag omdat er in Vlaanderen maar 29 mensen in de media werken en de tenen langer zijn dan de loopbaan van Martine Tanghe?

Waarom zal ik uit respect maar niks zeggen over Martine Tanghe?

Waarom ben ik blijkbaar de enige die Diana in The Crown maar een onnozel wicht vindt en die Camilla best oké, voor zover je oké kan zijn als je opgroeit in de gestoorde Engelse upper class?

Is het nu echt zo moeilijk om de saus even samen met de pasta te laten doorkoken, zodat het een gerecht wordt in plaats van een hoop droge pasta plus een pot met veel te veel saus?

Maar wat ik echt-écht niet snap, is wat Tinne Van der Straeten van Groen in godsnaam gezien heeft in het bouwen van gascentrales ten koste van de kerncentrales.

Ik sta met dit standpunt blijkbaar zij aan zij met Bart De Wever en Siegfried Bracke, en dat moet geleden zijn van toen we samen aan de pissijns stonden op Groezrock 2004, met Cornflames en Sick Of It All.

Ik weet ook niet wat de politieke agenda van zeker die eerste moge zijn om zich tegen de energieplannen te verzetten, maar laten we voor een keer enkel het resultaat zien en dat is: hij heeft gelijk.

Elke wetenschapper met al dan niet een groen hart zal dit overigens beamen. Dus als we rechtse trumpisten terecht uitspuwen omdat ze feiten en wetenschap gewoon naast zich neerleggen, moeten we hetzelfde doen met Groen en de linkse mythen rond kernenergie.

Wetenschappers alleen kunnen dat helaas niet, daar zijn media voor nodig, en journalisten die los van partijpolitiek en eigen kleur durven te kijken naar feiten. Jammer genoeg bestaan er ook in de pers bepaalde stereotypen over de partijen en zijn die over Groen voornamelijk dat ze goedbedoelend en soms misschien wat naïef of te prekerig zijn.

Groen is echter net als elke andere partij een kluwen van machtsstrijdjes, symbolen en verhalen voor de achterban en het kiespubliek. En als resultaat gaan we nu om electorale marketingredenen een mokerslag toedienen aan ons CO2-beleid. Gekmakend genoeg net door toedoen van zij die voor precies het omgekeerde zouden moeten zorgen.

Dat is om razend, triest en hopeloos van te worden. In het herstellen van de jaren van trumpisme en de effecten daarvan op journalistiek en media (namelijk in complete shock onzin herhalen of proberen te weerleggen in plaats van aan normale kritiek te doen) moeten we ook het narratief dat groenen altijd goedbedoelende, ethisch zuivere en slimme mensen zijn doorbreken. Niet omdat het plezant is, maar wel omdat ze er zelf om vragen. Get a grip, Groen.