Paul Baeten

‘Het onderwijs heeft mij tegelijkertijd compleet teleurgesteld én geweldige diensten bewezen’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘Er werden vaak hallucinant slechte adviezen gegeven door de mensen die in de plaats van talent te ontdekken vaak meer bezig leken te zijn met talent te onderdrukken’, vindt .P.B. Gronda, auteur van onder meer Wanderland en Straus Park.

Al zo lang als ik actieve herinneringen aanmaak, wordt het onderwijs al hervormd. Nu dus ook weer.

Normaal gezien wordt daar dan even tegen geprotesteerd. Daarna wordt het nieuwe stilaan het oude tot er weer een minister zich in de aandacht dient te werken en alles opnieuw begint.

Terwijl het probleem dat veel jongeren niet op de plek raken waar ze zouden moeten of kunnen raken toch veel meer te maken heeft met een bepaalde mentaliteit omtrent werken dan met hoe veel uren van welke materie hij of zij te verduren krijgt als kind en tiener.

Het onderwijs heeft mij tegelijkertijd compleet teleurgesteld u0026#xE9;n geweldige diensten bewezen

Het onderwijs heeft mij en veel van mijn vrienden tegelijkertijd compleet teleurgesteld en geweldige diensten bewezen. Teleurgesteld omdat er voor veel mensen die qua karakter of interesses iets te ver weg lagen van de denkbeeldige modelleerling voor wie het leerplan werd gemaakt eigenlijk geen plaats was. Dus werden vaak hallucinant slechte adviezen gegeven door de mensen die in de plaats van talent te ontdekken vaak meer bezig leken te zijn met talent te onderdrukken.

Die adviezen werden zelden of nooit gevolgd, omdat de meesten van ons het geluk hadden over ouders te beschikken die het vertikten om hun kinderen – al dan niet om de juiste redenen – op aangeven van de eerste de beste gefrustreerde lerares wiskunde naar een uitdoofrichting te verkassen.

Maar datzelfde systeem heeft ons dus ook geweldige diensten bewezen, net omdat door de duidelijke imperfecties van het onderwijs de specialere gevallen misschien wel naar elkaar toe gedreven werden. Of manieren moesten vinden om de dagen een beetje draaglijk te maken. Wat een hele opdracht kan zijn als je zestien bent.

En dat is de kern van de zaak: hoe goed aangepast en hoe persoonlijk het onderwijs ook wordt, het zal altijd een opdracht zijn voor de mensen die er, slecht bestuurd door hormonen, door moeten.

Ik was het al lang vergeten, maar zet de Netflix-serie Big Mouth eens op en je weet meteen: god ja, zo was het inderdaad. Maar dan minder grappig. Weinig is grappig in de puberale beleving, behalve onnozele dingen die eigenlijk helemaal niet grappig zijn. Daarom kijk ik ook erg uit naar de puberteit van mijn dochter. Die ze tijdens enkele heerlijke jaren zal mogen beleven in een Zwitserse kostschool voor meisjes, hoog in de bergen.

Waar ik veel harder aan zou werken, is het idee dat studeren en zeker werk, namelijk alles wat volgt als je hormonen weer min of meer in de plooi liggen, geen opdracht, geen teleurstelling en geen frustratie hoeven te zijn.

De boodschap zou meer dan gelijk wat moeten zijn: doe wat je graag doet

De boodschap zou meer dan gelijk wat moeten zijn: doe wat je graag doet. Als ik naar de mensen kijk met wie ik op de schoolbanken zat, kan ik enkel vaststellen dat zij die het meest succesvol zijn dezelfde mensen zijn die in de eerste en vaak enige plaats hebben gedaan wat ze graag deden, gelijk wat dat ook was.

Dat is voor mij dus geen dromerige raad van op een Italiaanse alp, maar doodserieus advies. Het alternatief is een heel leven eindeloos aftellen naar vrijdag en de schuld steken op je baas, omdat die de juffrouw of de meester heeft vervangen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content