‘Hacked’, de eerste fictiereeks van Laura Van Haecke: ‘Er kan altijd wel iemand aan je gsm’

Streamz tipt jongerenreeks Hacked als ‘het nieuwe wtFock‘. Of de webserie even hard zal aanslaan, moet nog blijken. Maar Hacked oogt fris, heeft een diverse cast en vooral: ze geeft een beklijvende inkijk in de wereld van generatie Z.

Wat je gisteren gegeten hebt, welke klasgenoot je gek verklaart tot naar wie je gewaagde foto’s stuurt: je smartphone weet meer van je dan je beste vrienden. Je gsm is altijd bij je: je roddelt ertegen, maakt er plannen mee en stelt er vragen aan die je aan niemand anders durft te stellen. Maar wat als iemand het toestel binnendringt en dat alles openbaar kan maken?

Dat is de premisse van Hacked, een nieuwe jongerenreeks op Streamz (en later Play4). Nadat de Brusselse scholieren (vlnr. op de foto hiernaast) Adanne, Nilou en Malick gehackt zijn, proberen ze wanhopig te voorkomen dat hun geheimen aan het licht komen. Terwijl ze van de school naar het skatepark, de tennisles of een date rennen, ontvangen ze meldingen van de geheimzinnige app ‘Hacked’: alleen door de opdrachten daarvan uit te voeren kunnen ze hun privéleven beschermen. Maar die opdrachten gooien hun levens mogelijk nog meer overhoop.

De webreeks werd geproduceerd door Dingie, het productiehuis achter De familie Claus. Na familiefilms met Jan Decleir richt het productiehuis zich nu op generatie Z, met de jonge Brusselse regisseur Laura Van Haecke aan het stuur. Hacked is de eerste fictiereeks van Van Haecke, die eerder al in de prijzen viel met de kortfilm Howling (2020), een poëtisch portret van een negenjarig meisje dat naar het platteland verhuist. In Hacked zijn de personages iets ouder: ze worstelen zich door het mijnenveld dat de middelbare school kan zijn.

Hoeveel van je eigen middelbareschoolervaring zit er in de serie?

Laura Van Haecke: Ik worstelde met bepaalde vragen die terugkomen in de reeks. Je kunt je soms heel alleen voelen op school, ook al ben je elke dag omringd door zoveel mensen. In tegenstelling tot de jongeren van nu had ik nog geen smartphone. Ik moest het doen met een Nokia 3310. (lacht) Social media begonnen wel al op te komen. Ook op mijn school waren er jongens die via MSN aan meisjes naaktfoto’s vroegen om die dan naar elkaar door te sturen. Dat gebeurt nu alleen maar vaker. Een smartphone kan een gevaarlijke tool zijn.

Zoals blijkt in Hacked. Hoe realistisch is zo’n app die je gsm overneemt?

Van Haecke: We hebben bij een professionele hacker afgetoetst wat er allemaal mogelijk is. Gehackt worden gebeurt natuurlijk niet zomaar, maar het kan. We klikken allemaal wel eens op ‘accept all’ als er een pop-up verschijnt zonder de kleine lettertjes te lezen. Het is zo vanzelfsprekend geworden dat we al onze geheimen aan onze gsm toevertrouwen. Maar uiteindelijk kan er altijd wel iemand aan als die dat zou willen.

De link met wtFock is snel gemaakt. Die webserie werd na de lancering in 2018 na Friends en Game of Thrones de populairste reeks onder Vlaamse jongeren, die doorgaans niet makkelijk te bereiken zijn met Vlaamse fictie. Heeft wtFock de weg vrijgemaakt voor een reeks als Hacked?

Van Haecke: Ik denk dat makers vooral beseften hoe weinig er voor jongeren gemaakt wordt dat echt herkenbaar is. Toen ik klein was, keek ik naar Friends – een reeks over volwassenen – en verlangde ik naar het volwassen leven. Simpelweg omdat er weinig anders te zien was. Maar jongeren hebben rolmodellen nodig. Ze zijn volop aan het experimenteren, tasten grenzen af en spiegelen zich aan anderen. Dan moet je ook de juiste voorbeelden hebben. Hacked toont hún leefwereld. Het is een webreeks, wat een zender de mogelijkheid biedt om te experimenteren en risico’s te nemen.

En om thema’s aan te snijden waar ouders met hun kinderen vaak niet over praten. Hacked schuwt de moeilijke onderwerpen niet, van rouw tot hoe de modale vagina eruitziet.

Van Haecke: Ik had een heel open relatie met mijn moeder, ze betrok me al snel bij die volwassen wereld. Maar inderdaad: via fictie kun je onderwerpen aankaarten die op het eerste gezicht geen dagelijkse kost lijken en waarvoor je ouders je proberen te beschermen, maar die wel deel kunnen uitmaken van opgroeien. Dat maakt het zo spannend.

Malick is zijn moeder verloren, Nilou weet niet wie haar vader is. Ook in je kortfilms stond een ontbrekende ouderfiguur al centraal. Toevallig?

Van Haecke: Veel mensen van onze generatie groeien op in samengestelde gezinnen. De vervaagde connectie met een ouder, het gemis: dat is voor velen herkenbaar. We zijn op zoek naar onze identiteit en de rol van onze ouders is daarin heel belangrijk. Ik wilde met Hacked taboes bespreekbaar maken en het over onzekerheden van jongeren hebben. Zodat ze zien dat ze er niet alleen voor staan. Dat schaamte helemaal niet nodig is.