Alles over Toneelhuis

De charmante Evelien Bosmans speelt in Hoge Weg een meisje dat handtekeningen verzamelt om een park - 'en geen parking' - aan te leggen op een braakliggend terrein. Dat Bosmans haar eigen tekst niet beu wordt, is een verademing.

Geïnspireerd op de gelijknamige film uit de sixties, toont Aurelie di Marino met If there weren't any blacks you'd have to invent them de relatie tussen racisme en identiteit. Een performance over hoe we de ogen sluiten voor de absurditeit van ongelijkheid, omdat het bovenaan de ladder te comfortabel is.

Platina van Toneelhuis is als een oester: heel langzaam opent het ding zich en dan zie je de parel.

Koen De Sutter dook, samen met Guy Cassiers, in de pakkende roman die Philippe Claudel schreef en maakt van 'Het kleine meisje van Meneer Linh' aandoenlijk verteltheater.

De performance 'An Incomplete Life' van het jonge, Nederlandse collectief Wild Vlees brengt een universeel verhaal over de vergankelijkheid van het leven, leren loslaten en afscheid nemen.

Dounia Mahammed zoekt en verwondert zich in haar tweede solo. Zoals water meanderen haar taal en haar spel. Met woordmopjes en poëtische vondsten neemt ze de toeschouwer mee in kinderlijke verbazing en bedenkingen.

Wie een opvoering van een Griekse mythe verwacht komt bedrogen uit, maar blijft vast evengoed geboeid kijken naar 'Pygmalion'. Compagnie Frieda zet de scheppende mens op de planken, met een schaterlachend publiek als gevolg.

Ken je van die dagen waarop het moeilijk gaat en je geen houvast lijkt te vinden, maar alles dan uiteindelijk toch nog goedkomt? Zo zwalpen de jonge theatermakers Ferre Marnef (1994) en Louis Janssens (1995) over het podium in 'Galileo'. Het leven is immers ook een beetje leren balanceren.

'De appel valt niet ver van de boom', 'zo vader zo zoon', ... Met De moed om te doden tackelt Toneelhuis elke zegswijze die iets dergelijks beweert. Net als de laatste prestatie van onze Rode Duivels is ook die nieuwste voorstelling van Guy Cassiers met een last-minute wissel echter geen genadeloze binnenkopper.

Onze aha-erlebnis van 2016: er zijn blijkbaar nog koningshuizen waar de gemiddelde activiteit iets pittiger is dan lintjes doorknippen en verveeld met de ogen rollen. Eenentachtig jaar nadat Yvonne, Prinses van Bourgondië het levenslicht zag bij de Poolse schrijver Witold Gombrowicz, brengt het jonge theatergezelschap Tibaldus nu het schrijnende verhaal van de weinig spraakzame - des te meer spraakmakende - jonge vrouw die als uit de hand gelopen grap koningin dreigt te worden.

Karl Van Weldens fascinatie voor vulkanen resulteerde in deze boeiende pianoperformance, waarbij de toeschouwer wordt meegezogen in een verhaal over catastrofes. Van de angstcultuur tot milieuproblematiek: Van Welden vat de geest van de 21ste mens samen in deze voorstelling.