Je lief is weg, je neemt elke dag drugs en bent een klootzak. Welfare Jazz van Viagra Boys, een hardgekookte postpunkgroep uit Stockholm, is uit een leven gegrepen.
Mark Lanegan schreef een boek en verdomd, ook hij weet hoe dat moet. Het autobiografische Sing Backwards and Weep sleurt je onzacht mee naar de achterkant van de grunge: een poel van geweld, ontaarding, schuld en gruwelijke verslavingen.
Een half jaar na Somebody's Knocking staat Mark Lanegan alweer op uw deur te bonken, ditmaal met de artistieke echo van zijn memoires Sing Backwards and Weep.
Op zijn derde album loopt - of is het vaart? - Lyenn opnieuw geheel vrijwillig en vrij verloren, met enkel de donkerblauwe sterrenhemel als kompas. Welkom terug, Fred van de improvisatiepret!
Mark Lanegan in een cultureel centrum? Dat was even wennen, want pluchen zitjes zijn zeker niet het eerste wat je met de Amerikaanse gruisaard associeert. Niettemin bleken de man en zijn overwegend Belgische band in Hasselt in grote vorm en werd er fors gerockt.
Frederic Lyenn Jacques, superieur bassist van onder meer Dans Dans en Mark Lanegan, laat volgend jaar een nieuwe soloplaat op de wereld los. Beluister en bekijk de eerste single Until We Blend hier als eerste.