Recensie ‘Die andere Heimat: Chronik einer Sehnsucht’

In zijn laatste Heimat-film keert Edgar Reitz terug naar het rurale, prerevolutionaire Schabbach van de negentiende eeuw. Klasse gemacht!

Die andere Heimat: Chronik einer Sehnsucht *** Edgar Reitz met Jan Dieter Schneider, Antonia Bill, Maximilian Scheidt

Op zijn tachtigste richt neue Deutsche Kino-veteraan Edgar Reitz andermaal zijn camera op zijn fictieve dorpje Schabbach in de Hünsrück-regio. En dat voor een ultiem encore op zijn monumentale, 54 uur durende Heimat-saga, een reeks van 32 films in drie feuilletons die de hele twintigste-eeuwse geschiedenis van Duitsland omvat.

In deze vier uur durende prequel annex origin story keert Reitz terug naar de jaren veertig van de negentiende eeuw en naar de voorouders van het geslacht Simon, die leerlooiers en smeden blijken te zijn. Dramatisch speerpunt is de relatie tussen de broers Jacob en Gustav – de eerste een dromerige boekenwurm, de ander een noeste pragmaticus – die beiden naar de hand van hetzelfde dorpsmeisje dingen.

Net als in de eerste drie filmfeuilletons, uit respectievelijk 1984, 1993 en 2004 – zeg nooit ’tv-serie’ tegen de Heimat-kroniek! – legt Reitz ook nu het romantische begrip heimat onder de loep en passeren tussen de familiale strubbelingen alle sociaal-politieke fricties van het tijdperk de revue. Zo droomt Jacob ervan om aan een arm boerenbestaan te ontsnappen door naar Brazilië te emigreren, terwijl verlichte studenten ondertussen revolutionaire slogans roepen tegen de aristocratische powers that be.

Met zijn romaneske structuur, sociale psychologisering en prachtige zwart-witfotografie doet Chronik einer Sehnsucht onvermijdelijk denken aan Michael Hanekes superieure heimatstudie Das weisse Band, ook al speelde die zich af vlak voor Wereldoorlog I. Reitz gaat echter klassieker en minder analytisch te werk dan Haneke en verpakt zijn bijna bewust anachronistische filmkroniek ook nu tot een engagerende, door vaste Heimat-cinematograaf Gernot Roll uit fraaie scooptableaus gesmede übersoap, met zelfs een cameo’tje voor Werner Herzog. Een mooie afsluiter van een uniek levenswerk.

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content