Alles over Les Nuits Botanique

Op Les Nuits stelde het Britse Deptford Goth zijn diepste zielenroerselen tentoon aan al wie het horen wou. Nee, geen gothic gitaarslagen van een man uit de Londense wijk Deptford, maar experimentele synths en elektronische kwinkslagen, ontsproten aan het brein van producer Daniel Woolhouse.

Les Nuits Botanique zit erop en geen betere afsluiter denkbaar dan de Britse indiefolkartiest Gravenhurst. Een dag nadat hij de vijfhonderdste uitzending van het StuBruprogramma Duyster had mogen opluisteren, trakteerde de man op een prachtige set vol intimistische nachtmuziek.

Wie tijdens Les Nuits Botanique van het ene podium naar het andere pendelt, krijgt soms met hoogst contrasterende sferen te maken. De primitieve blues en soul van Willis Earl Beal was nog niet bezonken, of daar werden we al overspoeld door de grungy punkpop van Blood Red Shoes.

Lieden die het postrockgenre allang dood hadden verklaard, zagen tijdens Les Nuits Botanique hun ongelijk bewezen door Esmerine. Het gitaarloze kwartet uit Montréal hield zich ver van de gebruikelijke clichés, maar deed wél verbluffende dingen met cello en melodische percussie.

Het moest een zegetocht zonder voorgaande worden: de passage van Grimes in de Botanique. Een set die haast volledig bestond uit nummers van de sublieme langspeler 'Visions' en een dolenthousiast publiek waren de perfecte ingrediënten om van Claire Boucher de sensatie te maken van Les Nuits. Al was dat gerekend buiten een gemene griep.

'Kippenvel.' 'Koude rillingen.' 'Rechtopstaande nekhaartjes'. Naar de reacties achteraf te oordelen, liet het concert van Perfume Genius tijdens Les Nuits niemand overschillig. Met zijn korte, intense set reduceerde de artiest zijn toeschouwers prompt tot drenkelingen in een poel van tristesse.

Eigenlijk waren Les Nuits al voorbij, maar dit jaar hadden de organisatoren met dEUS nog een tot de verbeelding sprekend post scriptum in petto. De Antwerpse groep, die op 19 september haar nieuwe cd 'Keep You Close' uitbrengt, kwam in Brussel even opwarmen voor Pukkelpop.

Het is dezer dagen heel gewoon: bands die een tournee ophangen aan een sleutelplaat uit hun carrière. Zo is Pere Ubu momenteel op pad met 'The Modern Dance', zijn legendarische debuut-lp uit 1978, en dat zorgde tijdens Les Nuits Botanique voor een oogverblindend lichtpunt.

Sufjan Stevens, was dat niet die barokke folkie die over iedere Amerikaanse staat een cd zou maken? Juist. Alleen heeft de artiest zichzelf inmiddels helemaal opnieuw uitgevonden. Dat bleek tijdens zijn lange, zinnenprikkelende concert tijdens de openingsavond van Les Nuits Botanique.

De Britse modern-day soulheld keert na een popplaat terug naar zijn experimentele zelf

In stilistisch opzicht zijn de kierewiete zusjes van CocoRosie en de maximalisten van Efterklang niet meteen als Suske en Wiske. Toch deelden ze zaterdagavond het podium tijdens Les Nuits Botanique, waar ze elk hun nieuwe cd kwamen voorstellen.

Les Nuits Botanique richtten vrijdag de schijnwerpers op twee prominente vertegenwoordigers van de weird folk. Tussen Roy Harper en Joanna Newsom gaapte weliswaar een leeftijdskloof van veertig jaar, maar beide artiesten hadden alvast een fikse portie eigenzinnigheid gemeen.

De organisatoren van les Nuits Botanique beschouwen het al jaren als hun missie de banden tussen klassieke muziek en rock wat nauwer aan te halen. Dat leidde zaterdag tot een geslaagd dubbelconcert van The Irrepressibles en My Cheap Little Dictaphone.

Les Nuits, het tiendaagse voorjaarsfestival van de Brusselse Botanique, werd vrijdag op gang getrokken met een eclectisch programma, gespreid over vijf podia. Wij pendelden van de ene zaal naar de andere en pikten zo prima optredens mee van Murder, Archie Bronson Outfit en We Have Band.