RoSa vzw, een kenniscentrum voor gelijke kansen, roept muziekminnend Vlaanderen op om 'Respect' van Aretha Franklin, en liefst nog veel andere muziek vrouwelijke artiesten, in De Tijdloze van Studio Brussel te stemmen.
Aan de cappuccino en pralines met opper-Pixie Black Francis en nieuwe bassiste Paz Lenchantin. Onderwerpen: afgeschoren schaamhaar en plattelandshoertjes.
Het nieuws is niet dat The Breeders na tien jaar nog eens een plaat hebben gemaakt. Wél dat ze er bijna een kwarteeuw over hebben gedaan om weer de oude Breeders te worden. Tenzij ze dat altijd al waren. 'Er is sinds 1993 helemaal niets veranderd. Mijn god, wat zijn we saai.'
Net zoals zovelen bewaren wij geweldige herinneringen aan de Pixies. Met 'Head Carrier' bracht de groep onlangs zelfs nog een zeer aardige cd uit, zodat we met gespannen verwachtingen naar de Lotto Arena togen. Driewerf helaas: de bevlogenheid ontbrak en de klankweergave was een aanfluiting.
'Thank you, it's been fun', sprak Courtney Barnett vóór ze haar laatste nummer inzette. En daarmee nam de indie-chanteuse, die in haar vrije tijd down under woont, ons nogal vrijpostig de woorden uit de mond. Ze vergat ze zelfs terug te stoppen. Gelukkig hadden we er enkele in reserve, zodat wij u alsnog onderhavig stukje kunnen aanbieden.
Er was een tijd dat Black Francis God was, of toch minstens 'zoon van'. Twintig jaar later heeft de corpulente bard uit Boston nog steeds meer rock-'n-roll in zijn kleine teen dan de meeste rockartiesten in hun hele volgetatoeëerde lijf.