Lisa Germano is zo’n artieste die genoeg heeft aan haar stem en piano om de toeschouwer op het puntje van zijn stoel te houden. Dat was ook zo in de Gentse Handelsbeurs.
DA GIG: Lisa Germano in Handelsbeurs, Gent op 9/4.
IN EEN ZIN: Met haar hese fluisterstem, haar gracieuze klavierspel en haar mysterieuze songs hield Germano de toeschouwers moeiteloos in de ban.
HOOGTEPUNTEN: ‘No Elephants’, ‘In the Maybe World’, ‘From A Shell’, ‘Diamonds’…
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE: “Op een eetfestijn durf ik aanwezigen wel eens te vragen of ze weten met welke martelpraktijken hun foie gras tot stand is gekomen. Maar bij mijn familieleden werkt dat averechts. Wil je hen ervan overtuigen dat iets fout is, dan doen ze er net nog een schepje bovenop. Italianen!”
Lisa Germano is zo’n artieste die genoeg heeft aan haar stem en piano om de toeschouwer op het puntje van zijn stoel te houden. Dat was ook zo in de Gentse Handelsbeurs, waar ze het publiek kennis liet maken met het materiaal uit haar pas verschenen cd ‘No Elephants’.
Het neerknuppelen van babyzeehondjes om hun bont, het dwangmatig voeden van ganzen om hun opgezwollen levers tot foie gras te verwerken, het zijn vormen van dierenmishandeling die Lisa Germano doen steigeren. Ook de chemische landbouw en gsm-straling, waardoor de bijen met uitsterven worden bedreigd en, samen met ons ecosysteem, onze voedselproductie in het gedrang komt, bezorgen haar slapeloze nachten. Het zijn dan ook thema’s die op haar nieuwe langspeler, ‘No Elephants’, uitgebreid aan bod komen en volgens de 54-jarige zangeres uit Indiana aantonen hoezeer de mens in de eenentwintigste eeuw van de natuur is vervreemd.
Een ander onderwerp dat op de cd centraal staat is ons groeiende onvermogen tot communicatie, ook al leven we in een tijdperk waarin we over alle denkbare technologische snufjes beschikken om met elkaar in voeling te treden. Toegegeven, één en ander klinkt alsof Germano er genoegen in schept de mensheid vanop een zeepkist vermanend toe te spreken, maar niets is minder waar. Haar songs zijn doorgaans open en fragmentarisch en net als de films van David Lynch volgt haar poëzie haar eigen logica. Als de chanteuse zich al militant opstelt, doet ze dat eerder in haar bindteksten op het podium dan in haar broze, maar nooit van stoorzenders verstoken liedjes.
Dierengeluiden
Eigenlijk is Lisa Germano al aan haar tweede carrière bezig. Als multi-instrumentaliste -ze speelt ook viool, gitaar en mandoline- stelde ze haar talent lange tijd ten dienste van andere artiesten, zoals John Mellencamp, eels, David Bowie, Simple Minds, Iggy Pop, Sheryl Crow en Yan Tiersen.
Dat leverde haar een dik belegde boterham op, maar uiteindelijk zou ze toegeven aan de drang haar eigen songs te schrijven. Dat heeft tot dusver negen uitstekende soloplaten opgeleverd, die door de critici altijd op superlatieven worden ontvangen en haar veel respect hebben opgeleverd in het muzikantenmilieu. Zowel Neil Finn als Michael Gira van Swans is een zelfverklaarde fan. Aangezien het grote publiek al ruim twee decennia onverschillig de andere kant uitkijkt, wordt Lisa Germano door de muziekindustrie niet bepaald in de watten gelegd. Maar dat houdt haar gelukkig niet tegen de ene parel na de andere uit te brengen.
In Gent werkte de zangeres haar hele set af aan een vleugelpiano. Die sobere, intimistische aanpak werkte trouwens uitstekend en verveelde geen moment. Germano beschikt over een lichtjes hese fluisterstem, waarmee ze hoog kan uithalen, terwijl haar rijke, gracieuze klavierspel een klassieke achtergrond verraadt.
Het eerste kwartier zagen we, wegens een monsterfile op de E40, helaas aan ons voorbijgaan. Niettemin kunnen we u vertellen dat het grootste deel van het concert in het teken stond van ‘No Elephants’. Het grootste verschil met de plaatversies was dat de zangeres de oorspronkelijk gesamplede en geloopte dierengeluiden waar de songs mee worden gekruid, op het podium zélf voortbracht.
Lisa Germano was dit keer dus in een opvallend frivole bui en die speelsheid kwam het entertainmentgehalte van de avond zeker ten goede. “Mijn liedjes mogen dan erg serieus lijken, ze hebben humor als voedingsbodem”, liet de artieste weten. Opvallend trouwens hoezeer haar teksten op spreektaal geleken. Vaak had je het gevoel dat je flarden conversaties zat af te luisteren.
Feilbaar
Af en toe speelde Lisa Germano een beetje slordig. Ze schraapte herhaaldelijk haar keel tijdens het zingen en zag zich verplicht het slot van ‘.. And So On’ te hernemen omdat ze het, we citeren haar eigen woorden, had “verkloot”. Die momenten maakten haar optreden echter net waarachtig en fragiel. Liever een feilbare zangeres op het podium dan één die op een steriele of mechanische manier de perfectie benadert.
De dingen zijn bij Germano niet altijd wat ze lijken. Zo gingen zogenaamde lovesongs als ‘Up in the Air’ of ‘Last Straws For Sale’ in werkelijkheid vooral over verstoorde harmonie en eenzaamheid. Tussendoor plukte de zangeres ook liedjes uit oudere platen. Het verst daalde ze af met ‘Guillotine’, afkomstig uit haar cd ‘Slide’ (1998), maar ze hield ook halt bij ‘Lullaby For Liquid Pig’ (‘From A Shell’), ‘In The Maybe World’ (‘Too Much Space’, de titelsong) en ‘Magic Neighbor’ (The Prince of Plati’). Ieder liedje had iets van een sierlijk opfladderende vlinder die op zoek ging naar een met nectar gevulde bloem.
Lisa Germano loofde de locatie (de Handelsbeurs dus) en de akoestiek (“Mijn muziek heeft nog nergens zo goed geklonken als hier”), terwijl het publiek zijn appreciatie toonde door een toegift te eisen. Uiteindelijk kreeg het ‘Diamonds’, over hoe je, via de wondere wegen van de alchemie, iets verschrikkelijks in iets moois kunt veranderen. En zo bewees Germano andermaal dat ze een grote dame zonder pretenties is. Hebt u haar concert gemist, haal dan als de wiedeweerga ‘No Elephants’ in huis. U zult het zich niet beklagen.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST (onvolledig, wegens eerste kwartier gemist): No Elephants / A Feast / The Prince of Plati / In the Maybe World / Too Much Space / Guillotine / Up in the Air / Last Straws For Sale / … And So On / From A Shell // Diamonds.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier