PIEPJONGE BELG IN HOLLYWOOD

Spencer Bogaert kunt u vanaf eind deze maand zien in Vincent, de nieuwe film van Christophe Van Rompaey, maar hij heeft er net ook de opnames op zitten van het prehistorische Hollywoodspektakel The Solutrean. ‘Misschien moet ik die ‘e’ maar uit mijn naam schrappen.’ Het verhaal van de jonge Vlaamse Bogie.

Parijs, een jaar geleden. Een zenuwachtige jongeman haalt onder de Eiffeltoren een bus white spirit uit zijn rugzak, overgiet zichzelf met het goedje en begint te stuntelen met een doosje lucifers. Toeristen draaien zich massaal om, roepen ‘Stop!’ en ‘What are you doing?!’, sommigen halen hun mobieltje boven om het allemaal te filmen, anderen bellen de hulpdiensten.

De jongeman – Spencer Bogaert dus – staat gelukkig maar te acteren. Voor Vincent, de nieuwe tragikomische film van Christophe Van Rompaey en Jean-Claude van Rijckeghem, respectievelijk de regisseur en de scenarist van Aanrijding in Moscou. ‘De locatie was niet afgezet voor de opnames. In de bokshelm op mijn hoofd stak een kleine camera. Zodra ik op play had gedrukt, liep de hele crew weg. Ik bleef achter, tussen duizend onbekenden en enkele figuranten’, vertelt Bogaert. ‘Dat was héftig.’ Zijn personage, de Vincent uit de titel, is een suïcidale wereldverbeteraar die met zijn impulsieve tante Nikki naar Frankrijk vlucht, op de hielen gezeten door zijn bezorgde ouders. De mooiste beelden uit de film zijn die waarin Vincent zwaarmoedig in de verte of door de autoruit staart. ‘Ik voelde me Clint Eastwood tijdens die shots. De iets minder coole versie, uiteraard’, lacht Bogaert.

Bogaert moest in Vincent ma en pa zeggen tegen Barbara Sarafian (‘kan zeer goed met jongeren omgaan’) en Geert Van Rampelberg (‘zei niets dat me niet aan het lachen bracht’), maar belangrijker voor de huidige wending in zijn acteercarrière was de 44-jarige Franse actrice Alexandra Lamy, die in die film tante Nikki speelt. ‘Alexandra is een superster. In Marseille had ze bodyguards nodig omdat ze anders lastiggevallen wordt. Dat was wijs om mee te maken. Ik leerde haar zot goed kennen tijdens de vele ritten op de snelweg tijdens de opnames. Ze was als een tweede mama.’ Het werk aan Vincent hield Bogaert lang van school. Toen hij uiteindelijk toch het middelbaar met succes kon afronden, trakteerde zijn echte vader hem op tickets voor The Who in Parijs. ‘In de metro naar het concert kwam een vrouw naast me staan die ik precies ergens van kende. Wat ik vreemd vond. Bij het uitstappen tikte ze me op de schouder. Het bleek Rosalie Cimino te zijn, de agente van Veerle Baetens, Matthias Schoenaerts en Alexandra Lamy. De dag na dat concert van The Who – waanzinnig goed! – ontving ze me op haar kantoor. “Ik geloof niet in toeval”, zei ze. “Laten we samenwerken.” Daarna heb ik langs niets van haar gehoord. Tot ze plots het script opstuurde voor een Amerikaanse film die zich twintigduizend jaar geleden afspeelt, The Solutrean. Bij wijze van auditie moest ik thuis een scène opnemen. Met de hulp van wat maten die ook met film bezig zijn, hebben we een kleine, kortfilmachtige video gemaakt. Ik was er zelf trots op. In Amerika vonden ze het ook de max. Om zeker te zijn moest ik daarna nog een scène opnemen. En toen belden ze me: of ik mee wilde spelen.’

The Solutrean is een survivalfilm die zich afspeelt in de laatste ijstijd. De regie was in handen van Albert Hughes, bekend van Menace II Society (1993), From Hell (2001) en The Book of Eli (2010). De set stond in het Canadese Vancouver. ‘Ik heb het allemaal op mij laten afkomen. Go with the flow. Sarah Finn (een castingagente die veel voor Marvel werkt, nvdr.) had het gekke idee om de oermensen te laten spelen door acteurs van over de hele wereld. De meesten zijn al supersterren in hun eigen land – ik denk aan Jóhannes Haukur Jóhannesson uit IJsland, Leonor Varela uit Chili en Marcin Kowalczyk. Marcin, een lieve, warme Pool en een waanzinnig goede acteur, was enkele maanden mijn beste kameraad. We zijn ook samen naar Los Angeles geweest. Een zalige kerel is ook Kodi Smit-McPhee (ook te zien in The Road, Slow West en X-Men: Apocalypse, nvdr.). Ik denk dat hij het tof vond om met een normale jongen van zijn leeftijd te praten. Hij komt uit Australië, is even oud als ik, maar woont al drie jaar zonder zijn ouders in LA. Hallucinant hoe intelligent hij is en hoeveel hij kan. Hij deed me blèten op de set maar hij kan ook dansen, rappen én teksten schrijven. Om jaloers op te zijn.’

Het contrast tussen Vincent en The Solutrean was groot. ‘Er stonden tweehonderd crewleden op de set. Ze filmden met drie, vier camera’s tegelijk. Omdat je nooit weet wie ze precies in beeld nemen, moet je de hele tijd scherp staan. Dat is intens, maar ook erg leuk. Met regisseur Albert Hughes was het superwijs samenwerken. Die film kost bakken geld maar hij blijft ongelofelijk chill en relaxed. Ik heb veel van hem geleerd: hoe je een scène opbouwt, hoe je de personages in een shot plaatst, hoe je de compositie van een scène verzint.’

Niet voor niets keek Bogaert daarbij goed uit zijn doppen: straks begint hij in Gent aan de filmopleiding van het Kask. ‘Acteren is leuk en ik zit nu in een positie dat ik kan blijven acteren. Maar film boeit me in het algemeen heel erg. Ik heb de behoefte om zelf dingen te creëren.’

En wat als Hollywood straks opnieuw aanklopt? ‘Ik heb me die vraag al gesteld: ga ik verder films maken en ondertussen aan het Kask studeren of ga ik film studeren en ondertussen acteren? Ik ben er nog niet uit. Go with the flow? Ik ga enorm focussen op mijn richting. In de remake van Jumanji zul je mij niet zien maar ik ga niet nee zeggen tegen een fantastisch project van een megaregisseur met zotte acteurs.’

Een vervolg op het Amerikaans avontuur valt zeker niet uit te sluiten. Na de laatste draaidag van The Solutrean verkende hij met zijn vader de Amerikaanse westkust. In LA herhaalde de geschiedenis zich. ‘We hadden twee tickets voor een concert van The Who. Vlak voor het concert had ik een supergoed gesprek met agente Meredith Rothman. ’s Anderendaags mailde ze dat ze wilde samenwerken.’

Zijn naam heeft Spencer Bogaert alvast mee: Spencer Tracy en Humphrey Bogart behoren tot de hoogste Hollywoodadel. ‘Misschien moet ik die e uit Bogaert laten schrappen’, lacht hij. Here’s looking at you, kid.

VINCENT

Vanaf 31/8 in de bioscoop.

door Niels Ruëll

‘Wat als Hollywood opnieuw aanklopt? Daar ben ik nog niet uit. Ik ga me nu enorm focussen op mijn studie.’ Spencer Bogaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content