Prijs Jonge Kunstkritiek gekenmerkt door rusteloos optimisme

© Alberto Gori

De winnaars van de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek zijn bekendgemaakt in de Brusselse Beursschouwburg.

In de Brusselse Beursschouwburg zijn de winnaars bekendgemaakt van de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek, waarvan Knack de Vlaamse mediapartner is. De hoofdvogels, in de categorieën essay en recensie, werden telkens afgeschoten door een Nederlander. De Belg Christophe Van Eecke is de enige Vlaming op het palmares, maar hij is wel de enige die zich in beide categorieën deed opmerken.

Aan de prijs, die nog maar voor de tweede keer wordt uitgereikt, is een aardige geldsom verbonden. De beste recensie levert 7.500 euro op, het beste essay zelfs 10.000 euro. Daarnaast werden nog tweemaal twee ‘basisprijzen’ uitgereikt, telkens goed voor 500 euro.

De jury toonde zich, bij monde van voorzitter Maarten Doorman, “opgetogen over een aantal eigengereide stukken, over een rusteloos nieuw utopisme dat geregeld doorschemerde en over de betoonde nieuwsgierigheid in een hybride en soms zo ordeloos lijkende wereld”.

Eigen stem

De beste recensie was die van Lynne van Rhijn, onder meer actief op de recensiesite Tubelight.nl. In ‘Waarom ik voortaan mijn schoenen poets’ bespreekt ze het werk van drie kunstenaars in het Haagse Walden Affairs.

“Uit dit stuk”, aldus de jury, “klinkt een eigen stem, zo belangrijk voor kritiek, iemand die de lezer kijkend en redenerend door een tentoonstelling weet mee te nemen en je met haar mee laat denken en mee laat kijken.”

Een eervolle vermelding, zonder centen, was er hier voor Christophe Van Eecke, die onder meer in rekto:verso publiceert. Zijn ‘Serendipiteit: interventies in een polderlandschap’ liet de galeries en musea voor wat ze zijn en vertrok van een paar schoenen dat hij boven de weg over een elektriciteitsdraad zag hangen en de vraag stelt of dit nu kunst is.

Beste essay

Thijs Lijster, filosoof aan de Rijksuniversiteit Groningen, was dit jaar de beste jonge essayist. Dooorman prees zijn ‘De grote vlucht inwaarts’ als “een prachtig betoog over de verhouding tussen kunst en design, met volgens een van de juryleden de mooiste zin uit alle bijdragen: ‘Maar als de samenleving niet meer maakbaar is, dan misschien de huiskamer nog’.”

Van Eecke deed zich in deze categorie nog meer opmerken, met ‘Stille virtuozen. Vingeroefeningen in Postmoderne Devotie’, over een tendens in de hedendaagse kunst die afscheid neemt van het kapitalisme en opnieuw naar verinnerlijking zoekt, zonder sentimentele spiritualiteit.

Kris Jacobs

Omdat recensies tijdsgebonden zijn – in Walden Affairs hangt ondertussen al weer ander werk – zal Lynne van Rhijn nog een nieuw stuk voor Knack schrijven. Op de speciale website vind je de teksten van alle laureaten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content