Els Van Steenberghe

Theater: Een bittere ballenbruiloft

Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

De Queeste en Toneelgroep Maastricht ensceneren een Bruiloft! die je niemand toewenst maar wel speels, wat onevenwichtig toneel oplevert.

The Play = Bruiloft!

Gezelschap = De Queeste / Toneelgroep Maastricht

In een zin = Een vreemdsoortige voorstelling – met een onevenwicht tussen kolder en ernst – die vooral in de laatste scène een ontwapenend hoogtepunt bereikt.

Hoogtepunt = Het moment waarop de zoon een ode aan het pasgetrouwde paar wil brengen, in een schitterende, groteske outfit en met Rob De Nijs’ Het werd zomer in de karaokemachine. Maar net dan loopt iedereen de straat op om het vuurwerk te zien…

Score = * * *

Quote = ‘Noe gaon v’r alles ins good doorsjpeule!’

De kruidige en wat vettige geur van bitterballen waait je in de neus wanneer je de afgeleefde feestzaal betreedt waar Bruiloft! plaatsvindt. Dit stuk is een bewerking van Bertolt Brechts Die Kleinbürgerhochzeit (1919). Wiel Kusters, Alexander Schreuder en niemand minder dan Stijn Meuris bewerkten het tot een Limburgs gesproken huwelijksklucht met zeer bitter einde.

Brecht kloeg met dit stuk de schijnheilige kermis aan die het huwelijk volgens hem is. Brecht voerde een dartel, jong koppeltje op. De Queeste en Toneelgroep Maastricht voeren een ouder paar op dat al heel wat watertjes doorzwommen heeft en net daarom kiest voor een derde en wellicht laatste huwelijk. ‘Het is misschien zelfs mooier dan een eerste huwelijk tussen twee jonge mensen’, weet de bruid. Om de kosten wat te drukken, timmert de bruidegom alle meubels zelf maar bespaart op de spijkers. Met de nodige (hilarische) gevolgen. Voelt u het billenkletsgehalte al? Dan zit u er (een beetje) naast. Want wat Brecht met deze komedie vooral wilde aantonen, is de lachwekkendheid van de ‘huwelijkshypocrisie’. Het ineenstorten van de meubels staat symbool voor het ineenstorten van het valse ‘huwelijksgeluk’.

Tom Ternest vertolkt in Bruiloft! de zoon van de bruid en de olijke spring in ’t veld wiens vrolijke masker gaandeweg barstjes vertoont. Hetzelfde geldt voor Suzanne Grotenhuis als nichtje en Bram De Win als de ‘zotte/zatte’ nonkel. Elk van hen draagt tragiek en weltschmertz in de oogopslag en de houding. En toch dacht het Nederlandse publiek dat dit een schaterkomedie was. Dacht dit publiek verkeerd? Neen. De regie van Domien Van Der Meiren misleidt hen.

Het zo subtiele evenwicht tussen tragiek en hilariteit slaat te vaak door naar de kolderkant. Gevolg: er zit een vreemd ritme in deze voorstelling. Enerzijds is het een feest – mét guitige dansjes en samenzang – anderzijds wil het de naar ranzig schijngeluk strevende mens portetteren. Dat laatste lukt niet helemaal omdat de regisseur er niet in slaagt om alle acteurs even gezwind te laten balanceren op de dunne lijn tussen humor en tragiek.

Het maakt Bruiloft! tot een eigenaardige, niet onaardige voorstelling die vooral in de laatste scène een ontwapenend hoogtepunt bereikt: het bruidspaar trekt naar het vuurwerk en laat achter wat de mensheid altijd achterlaat en verstopt: zij die ongelukkig zijn en de moed niet meer hebben om hypocriet te doen. Jammer genoeg werd ook die laatste scène weggelachen door het publiek. Tekenend voor onze tijdsgeest misschien, maar ook een bewijs dat de regie ergens de bal missloeg waardoor de toeschouwers denken dat dit bovenal een lolbroekerijstuk is.

Smaakmaker

Els Van Steenberghe

Meer info: www.dequeeste.be of www.toneelgroepmaastricht.nl

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content