‘Minder geld graag voor de comedians, zodat ze wat minder pedant op dat podium gaan rondlopen’

P.B. Gronda, auteur van onder meer Wanderland en Straus Park, ergert zich aan de (mannelijke) comedians van deze tijd: ‘Te veel nadruk is komen te liggen op hoe ver (lees: goor en/of gênant) het kan worden.’

Er is iets met comedians aan de hand. Ze zijn met te veel nu, denk ik. Of te veel bekende. Of te veel niet echt bekende die denken dat ze bekend zijn. Dat komt omdat Netflix comedyspecials uitdeelt aan zo veel mensen dat je je afvraagt waarom Vlaamse tv-iconen Karen Damen, die met zijn hoge stem die altijd van alles moet kotsen, Jani en die zoon van Gert Verhulst die vaak met Kobe Ilsen op de foto staat nog geen deal hebben.

Dan heb je ook een reeksje, ook op Netflix, dat The Standups heet. Daarin wordt mensen zonder grappen gevraagd om grappen te vertellen. Al moet ik bekennen dat het format me niet helemaal duidelijk is. Als het een programma is waarin mensen die als hobby stand-upcomedy doen ook eens mogen spelen voor een groter publiek: prima. Dan is het gewoon geen heel goed tv-idee, maar verder: niks mis mee. Als het professionele comedians zijn die op een grote doorbraak hopen, dan moeten we het toelatingsexamen toch weer wat moeilijker maken.

Maar dat zijn kleine visjes. Ik wil het vooral over de grote namen hebben. Let op: het gaat dan over mensen die op minstens één, en vaak veel meer momenten hebben bewezen zeer grappig te zijn. Te kunnen zijn. Maar die dan een nieuwe show maken en het niet nodig vinden om daar meer mee te doen dan gewoon wat te vertellen over wat er zoal gebeurd is sinds de vorige show.

De ene is gescheiden, de andere getrouwd, de ene kocht een hond, de andere een piano. En dat badineert dan maar wat, meneer.

Ik denk: te veel geld. Ze krijgen gewoon te veel geld. Worden links en rechts eens genie genoemd en dan krijg je dit. Zelfvoldane zever, met op een uur tijd soms echt maar een handvol goeie grappen.

Ricky Gervais maakte een heel luie show. Die leest eigenlijk gewoon zijn oude tweets nog eens voor. Jack Whitehall heb ik gewoon moeten afzetten. Die lult door over hoeveel bekende mensen hij nu kent. En ze moeten ook allemaal een paar keer zeggen hoeveel geld ze wel niet verdienen. Zelfs de allerrijkste van allemaal, de onbetwistbare meester Jerry Seinfeld, deed met die Jerry before Seinfeld ook niet veel meer dan een beetje over zijn jeugd vertellen. Maar dan op de Seinfeld-manier, dus zo technisch dat je ook niet echt iets over hem te weten komt.

Wat, laat dat heel duidelijk zijn, ook totaal niet nodig is. Te veel nadruk is komen te liggen op hoe ver (lees: goor en/of gênant) het kan worden. Want pas dan maak je echte comedy. Denk maar aan Louis CK. En hoe goed dat is afgelopen. Ik hou eigenlijk nog het meest van heel scherpe topical humor, zoals in Jerry Seinfelds best of I’m Telling You for the Last Time. En bij Bill Burr.

Minder geld dus graag voor de comedians, zodat ze wat minder pedant op dat podium gaan rondlopen. Toch zeker de mannen. De paar vrouwen die ik gezien heb met zo’n special, zijn vaak zeer, zeer grappig. Zoals bij wijndruiven hebben zij meer strijd geleverd tegen de elementen, en enkel de hoogste kwaliteit heeft het gehaald. Nu enkel die mannelijke koppijnwijn er weer uit krijgen en hop, er zal weer gelachen kunnen worden.