Kunnen drones dansen? Fabuleus test het uit in ‘Rats’

© Clara Hermans
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Het Leuvense gezelschap Fabuleus heeft een oog voor kersvers en briljant danstalent. Ook in Rats dansen enkele jongeren mee van wie je hoopt dat ze zo gauw mogelijk opgemerkt en getraind worden door meesters als De Keersmaeker, Vandekeybus of Cherkaoui. (De drones moeten nog even oefenen…)

The Play = Rats

Gezelschap = Fabuleus

In een zin = Een stuk als een ‘drone’: hip ogend maar met iets te weinig traceerbare diepgang. Je krijgt wel een – qua stemming en sfeer – perfect gemonteerde avond (haast een ’trip’) cadeau die de dansgoesting in je voeten jaagt.

Hoogtepunt = Een van de eerste scènes waarin een jongen en een meisje opgaan in een ‘kennismakingsduet’ (noem het gerust een liefdesdans). Het knettert. De dans heeft hen attitude, de muziek helpt hen om die attitude zo stomend en cool mogelijk uit te spelen.

Meer info: www.fabuleus.be

Wanneer trek je best met hippe sneakers naar het theater? Als de kans groot is dat je met dansgoesting in de voeten terug huiswaarts keert. Dat is het geval bij Rats. De titel is een knipoog naar de plak-kerels (en dames) – zogeheten ‘dance rats’ – die op de dansvloer te opdringerig rond anderen komen hangen. Cruciaal voor die ‘rats’? Een blik die zich in de ogen van de ander boort.

Met die blik snoeren de dansers – gekleed in sjofele straatkledij met veel jeans en T-shirts – zich bij het begin van de voorstelling aan elkaar vast, op een scène die dankzij de print op de dansvloer oogt als een landingsplaats voor drones. De blikken lossen nauwelijks terwijl de armen, de benen, de heupen en de rompen zich in de meest onmogelijke hoeken draaien. Choreograaf Ugo Dehaes – die bij Fabuleus in 2013 het magisch mooie Girls maakte – staat bekend als een choreograaf van hedendaagse, soms vrij abstract aandoende dans waarbij hij de danswoordenschat opbouwt vanuit het thema waarin hij zich per voorstelling verdiept. Het uitgangspunt van Rats is: zeven urban dancers confronteren met enkele drones en een hedendaagse danseres. Daarvoor liet Dehaes zich bijstaan door enkele co-choreografen die de onderdelen van het fenomeen ‘urban dance’ (een koepel waaronder streetdance, breakdance, hiphop, ragga & co zich thuis voelen) net iets beter onder de onthutsend soepele knie hebben.

Het voordeel is dat je tijdens het beleven van Rats daadwerkelijk het gevoel hebt in een of andere uithoek van ‘The Bronx’ terechtgekomen te zijn waar jongeren al dansend elkaars hart en respect proberen te winnen. Het nadeel is dat er anderhalf uur lang weinig meer gebeurt dan dat. In telkens wisselende constellaties peilen de twee jongens en de vijf meisjes naar elkaars interesse. Daarbij voortgedreven door een beat die soms pittig, dan loom, dan plagerig sensueel uit de boxen knalt.

u003cemu003eRatsu003c/emu003e geeft je daadwerkelijk het gevoel in een of andere uithoek van ‘The Bronx’ terechtgekomen te zijn waar jongeren al dansend elkaars hart en respect proberen te winnen

.

‘Euhm, gaat ze nu niets over die drones schrijven? ’t Was toch dans met drones?’ Ja, dat is het zeker en wel exact dát: het is ‘dans met drones’. De drones openen en sluiten de voorstelling. Hoe? Dat verklappen we niet maar de toestelletjes bezorgen je, opdringerig en uitdagend zoemend boven de speelvloer, wél het gevoel dat je een indringer ben in hun buitenaardse of toch zeker ondergrondse universum. Ze worden verdreven door de feeëriek bewegende hedendaagse danseres (wiens lichaam de bewegingen van haar sierlijk bewegende handpalmen lijkt te volgen). Wie is zij? Wat doet ze daar? Is zij het medium tussen de onder- en de bovenwereld, tussen de drones en de urban dancers? De voorstelling stuurt op geen enkele manier de interpretatie. Dat voelt eerst vrij maar na een tijdje ook wat onbeholpen en stuurloos. Wat wil Dehaes in godsnaam méér tonen dan enkele aanstekelijk enthousiast dansende jongeren? (Onder wie enkele met belachelijk veel talent om het tot professionele danser te schoppen.) Waarom doet hij zo weinig met die drones? Is Rats een eerste onderzoek van wat (on)mogelijk is met drones op de scène? Zijn de eenvoudige luchtfiguren die de toestellen maken momenteel al echt een hoogtechnologische toer voor die dingen?

Een stuk als een ‘drone’: hip ogend maar met iets te weinig traceerbare diepgang. Want je krijgt wel een – qua stemming en sfeer – perfect gemonteerde avond (noem het gerust een ’trip’) die de dansgoesting in je voeten jaagt.

Veel vragen, weinig antwoorden. Da’s jammer. Maar het is geen ramp. Rats doet wat hol aan maar het oogt en klinkt fantastisch. Het is een stuk als een ‘drone’: hip ogend met weinig traceerbare diepgang. Je krijgt wel een – qua stemming en sfeer – perfect gemonteerde avond (noem het gerust een ’trip’) cadeau. Na de voorstelling verlaat je de zaal als een would-berat. Want Rats jaagt dansgoesting in je twee linkervoeten-in-hippe-sneakers.

Smaakmaker:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

RATS TRAILER from fabuleus on Vimeo.

Els Van Steenberghe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content