‘Koningskloote’ van de.Ploeg voelt als Game Of Thrones op lsd

© de.Ploeg
Jorik Leemans
Jorik Leemans Freelancejournalist

God save Debby. Wanneer een labiele koningsdochter plots zelf de scepter in handen krijgt, dreigt het hele land uit elkaar te vallen. Met Koningskloote blaast theatergroep de.Ploeg nieuw leven in de klucht. Onder valse baarden leven immers de grootste emoties.

De vlaggen hangen halfstok. Na het overlijden van de koning erft ‘zijn scheve dochter’ Debby de troon, maar die is daar allerminst mee opgezet. De dood van haar vader valt de nieuwbakken Queen bijzonder zwaar – even zwaar als de gouden kroon op haar scheve hoofd. Haar verdriet is te groot. Het volk koopt zelfs geen brood meer. Dat is een probleem, vooral voor de bakker. Die laatste laat zich dan ook in een slinkse list vangen door hofnar Gérard, die van plan is om te kroon te stelen. Het toeval wil immers dat Queen Debby haar vader weerspiegeld ziet in zijn angstige bakkersogen.

De grimmige sfeer in combinatie met het groteske spel van het jonge acteurstrio maakt van u003cemu003eKoningskloote u003c/emu003eeen soort u003cemu003eGame Of Throneu003c/emu003eu003cemu003esu003c/emu003e op lsd.

Het lijkt op het eerste gezicht uw doordeweekse koningsklucht, de tweede worp van het jonge theatercollectief de.Ploeg. Voor haar rol als Debby kleurde actrice Taeke Nicolaï haar wangen vol exuberante blos en haar voortanden gitzwart, ‘bakker’ Danny Bouman smijt zijn gezicht vol overgave in een slagroomtaart en acteur Vincent Van Sande speelt met knijpende ogen en zijn narrenhart op de mouw de grootste versie van zichzelf. Wars van bescheiden spel, maar met valse baarden en hoge tutu’s oogt Koningskloote een luchtige komedie, ware het niet dat de makers een veel gelaagdere voorstelling in petto hadden.

Het is de onheilspellende voice-over van actrice Sofie Decleir die op het verteerbare koningsspel een donker laagje schildert. Vergezeld door de bijtende muziek van Zino Moons blijkt dat er meer te zien is dan het publiek zelf kan ontdekken. Het schreeuwerige doek dat de hele voorstelling lang de bühne siert, lijkt op deze momenten ook opvallend harder te schreeuwen. De combinatie van de grimmige sfeer die Decleir en Moons oproepen met het groteske spel van het jonge acteurstrio maakt van Koningskloote een soort Game Of Thrones op lsd. En u heeft er zelfs geen drugs voor nodig.

De koningsklucht is niet dood, maar herboren u003cemu003eas fucku003c/emu003e.

De grootste kracht achter de schermen is schrijver Matthias Hellemans. In zijn indrukwekkende tekst speelt hij met woorden, herhalingen en talen tot u finaal buigt voor de kroon en smijt met gulle dotaties. Zijn zinnenspel, dat bij momenten doet denken aan het werk van Jan Decorte, bulkt van de tekstuele vondsten die zich dankbaar nestelden in de kelen van zijn spelers.

Dansend op de rand van het mogelijke blaast theatergroep de.Ploeg nieuw leven in een theatergenre met vele dankbare opties. Onder valse baarden leven immers de grootste emoties. De koningsklucht is niet dood, maar herboren as fuck. Hell yeah, zou een niet nader genoemde scheve koningin daarover roepen.

Love at First Sight

Deze voorstelling werd vertoond tijdens de vierde editie van het festival Love at First Sight. Verspreid over Antwerpen tonen jonge makers er wat ze in hun mars hebben. Het festival, waar het werk van jonge podiumkunstenaars centraal staat, wordt georganiseerd door een tijdelijke alliantie van Arenberg, De Singel, Zuidpool, Toneelhuis, De Studio, Kultuurfactorij Monty, d e t h e a t e r m a k e r, Troubleyn/Jan Fabre, Kavka en Rataplan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content