Wim Opbrouck vervangt ‘Close’ door Claus.
Op 23 maart 2011, zo staat in het jaarprogramma ven het NTGent, zou Close in première gaan. Het zou de tweede coproductie worden van het Gentse gezelschap en les Ballets C de la B. De gemeenschappelijke grond tussen dans en tekst werd echter niet gevonden. Beide partijen beslisten dan maar om nog eens goed na te denken.
Het plotse zwarte gat moest echter kleur krijgen. Die was gauw gevonden. Wim Opbrouck is een grote fan van teksttheater en binnen het Vlaamse veld daarvan steekt Claus er met kop en schouders bovenuit. Close werd dus Claus. Meer bepaald met een van zijn beste werken, Een bruid in de morgen.
Magisch spel
Dit tweede toneelstuk van Hugo Claus ging in première op 1 oktober 1955 en werd gespeeld in een regie van Ton Lutz. Het gezelschap was het Rotterdams Toneel, voorloper van het Ro-theater.
Over dit toneelstuk schreef Herman Teirlinck: ‘… toen hij mij het handschrift van EEN BRUID IN DE MORGEN stuurde, en ik bij de lezing onmiddellijk onder de bekoring kwam van dat magische spel, heb ik mij niet eens meer afgevraagd hoe het gods mogelijk was dat een jongmens van amper drie en twintig zich met ere uit een waaghalzerij zou redden, waaraan zo duchtige perikelen verbonden zijn. … Met de zelfzekerheid die men van oerwouden leert, misprijst Claus de litteraire geschooldheid, maar weet de gemakkelijke bandeloosheid te vermijden. Zijn beelden zijn geen artistiek sieraad, maar een soort van zingend geheugen dat als een mysterie een beetje op afstand hangt. Zulks leent aan de tekst een oorspronkelijkheid, die hem ten overstaan van de oudere meesters volkomen onafhankelijk maakt. Gelukkig de schrijver die gebieden verovert, waar tot op zekere hoogte hij niemands’ hulp behoeft.’
Na Parijs
Naast Chris Thys [Hilda], die met dit stuk haar debuut maakt als vast lid van het gezelschap, staan verder nog op het toneel Els Dottermans [de moeder], Servé Hermans [de vader], An Miller [Andrea] en Matteo Simoni [Thomas].
Het stuk mocht in België niet worden vertoond vanwege de incestscènes, hoe discreet die ook werden vertoond. Een jaar na de creatie in Rotterdam werd het in Parijs opgevoerd. Het bleef ruim een jaar op de affiche staan.
Guido Lauwaert
