Wie vindt dat rock dood is, moet eens naar Bakar luisteren

Bakar: de rockster die schizofrene muziek maakt en geen fan is van Ed Sheeran.

Wie vindt dat rock dood is, dient eens naar Bakar te luisteren. De jonge Londenaar wordt uit gemakzucht vaak gelabeld als rap, maar rocken kan hij als geen ander. Met een stem die doet denken aan Kele Okereke van Bloc Party en een energetische kruisbestuiving van indierock, punk en hiphop wordt hij tot de nieuwe generatie Britse rocksterren gerekend. Zelf omschrijft hij zijn muziek als schizofreen. Want waarom zou je je beperken tot één genre als je alles tegelijk kunt doen? ‘Ik denk dat de doorsneemuziekliefhebber geen fuck meer geeft om genres. De kids die nu de muziekwereld bestormen maken gewoon de muziek die ze willen maken.’

Hoewel hij ook Aaliyah, Blood Orange en James Blake tot zijn inspiratiebronnen rekent, is Bakar opgegroeid op een dieet van vooral Britse indierock. Als tiener wordt hij naar een strenge kostschool gestuurd ‘for just being a cunt’. Daar krijgt hij van de grote broer van zijn kamergenoot gekopieerde compilatie-cd’s van bands als Arctic Monkeys, The Kooks en The Maccabees. Uiteindelijk slaat hij zelf aan het musiceren. Eerst bewerkt hij nummers van Bombay Bicycle Club en King Krule, die hij onder pseudoniem op SoundCloud dropt. Later begint hij zelf nummers te schrijven, wat vorig jaar in de debuut-ep Badkid resulteerde. Deze week verschijnt opvolger Will You Be My Yellow? maar eigenlijk heeft Bakar zich al bewezen. Hij krijgt schouderklopjes van Elton John en Skepta, zijn Big Dreams prijkt op de soundtrack van FIFA 19, hij werd de catwalk opgestuurd door Louis Vuitton en zijn ambities liegen er evenmin om: ‘Ik wil een nummer-éénalbum scoren. I’m bored of all this Ed Sheeran shit.’

Een willekeurige quote: ‘Ik ben een rock-‘n-rollster. Dat is een feit.’