Vindt u de nieuwe plaat van Lorde maar niets? ‘Prima dat mijn muziek polariseert. I love it!’

© NYT/Belga
Jozefien Wouters
Jozefien Wouters Freelancejournaliste

Nu al een van de meest besproken popplaten van het jaar: Solar Power, de langverwachte derde worp van Lorde en een muzikale metamorfose die niet iedereen weet te smaken. Niet dat de popster zich daar al te veel van aantrekt. ‘Als je wilt dat ik eeuwig zoals op mijn vijftiende klink, zegt dat vooral veel over jou.’

Er kan veel veranderen in vier jaar tijd. Vraag dat maar aan Lorde. Na haar bejubelde tweede album Melodrama (2017) trok de Nieuw-Zeelandse popster zich terug in Auckland, waar ze vreedzaam childe, een hond in huis nam, sociale media meed, zich in de wonderen der natuur verdiepte, een onverwachte liefde voor akoestische gitaren ontwikkelde en in alle rust aan haar derde plaat Solar Power werkte.

Daarop klinkt Lorde een pak zelfverzekerder, spiritueler en vrolijker dan de melancholische, eigenzinnige tiener die in 2013 de popwereld bestormde met de monsterhit Royals en haar debuutalbum Pure Heroine. Weg zijn de edgy popbeats, donkere lyrics en gothic esthetiek. In de plaats daarvan brengt Lorde een ode aan de natuur, knipoogt ze naar Robbie Williams, Natasha Bedingfield en The Mamas & the Papas en zingt ze over de zon, haar overleden hond, yoga doen met de moeder van Uma Thurman en stoned naar het nagelsalon gaan.

Niet iedereen weet die nieuwe sound te smaken. Solar Power is zowat de meest besproken én polariserende popplaat van het moment. Recensies gaan van ‘briljant’ (Insider) en ‘bijna een meesterwerk’ (The Atlantic) tot ‘aangename achtergrondmuziek’ (Consequence of Sound) en ‘uit de gratie gevallen’ (The Line of Best Fit). Memes vergelijken Lorde 2.0 met het soort vrouw dat matchathee drinkt, holistische therapie volgt en edelstenen in het maanlicht oplaadt. Terwijl sommige fans juichen om de comeback van hun popkoningin, omschrijven anderen Solar Power als generische pop die niet zou misstaan op een H&M-playlist of hekelen ze dat producer Jack Antonoff, die ook samenwerkt met Taylor Swift en Lana Del Rey, zijn stijl te hard heeft doorgedrukt. (Kritiek die Lorde overigens beledigend en seksistisch noemt.)

Ik ben gelukkig, maar ik pieker nog steeds. Zélfs tijdens een mooie dag in de zon.

Het ding is: op haar vierentwintigste wil Lorde niet langer voldoen aan verwachtingen. ‘Teen millionaire having nightmares from the camera flash / now I’m alone on a windswept island’, zingt ze in openingsnummer The Path. Solar Power is misschien niet de plaat die u verwacht had, maar wel de plaat die Lorde zélf wilde maken. Waar ze op haar zestiende de stem van haar generatie werd gedoopt, lijkt Lorde anno 2021 vooral haar eigen stem te volgen.

Solar Power klinkt heel anders dan we van je gewend zijn. Had je zin om jezelf heruit te vinden?

Lorde: Het is inderdaad een nieuwe sound, maar eigenlijk vind ik dat al mijn platen erg uiteenlopend zijn. Pure Heroine en Melodrama zijn ook heel verschillend, en mijn vierde album zal allicht weer iets helemaal anders worden. Het moet spannend en interessant blijven, zowel voor mezelf als voor de luisteraar. Na elk album denk ik: ‘Zo, dat was fijn. Nu heb ik er mijn buik vol van. Tijd voor iets anders.’ (lacht)

Je klinkt gelukkiger ook.

Lorde: Ik ben dan ook gelukkig! Al zou ik Solar Power niet per se een optimistische plaat noemen. Ik zing ook over verlies. Over mijn ouders die ouder worden. Over mijn toekomstige kinderen, en in wat voor wereld zij zullen opgroeien. Het is een intiem en zacht album, maar ook eentje dat veel vragen stelt. Ik pieker nog steeds. Zélfs tijdens een mooie dag in de zon.

Ben je echt bang dat je kinderen zonnecrème met factor 3000 zullen moeten dragen, zoals je in Leader of a New Regime zingt?

Lorde: Ik vrees dat zulke bekommernissen tegenwoordig onvermijdelijk zijn als je veel tijd in de natuur spendeert. Ik kan heel erg genieten van een mooie zonsondergang, maar tegelijk vraag ik me af of mijn kinderen er nog net zo van zullen kunnen genieten. Dat potentiële verlies zit ook in de plaat. Solar Power is een vreugdevolle ode aan de natuur, met een melancholische schaduw die er nu eenmaal bij hoort. Niet dat het een plaat over klimaatverandering is geworden. Dat is een te droevig en te groots onderwerp, en zo’n goede schrijver ben ik nu ook weer niet. (glimlacht) Bovendien betwijfel ik of het wel zin heeft om daar continu op te hameren. Mensen weten intussen wel wat er gaande is. Ik hoef hen niet met een schuldgevoel op te zadelen.

Solar Power is geen plaat over klimaatverandering geworden. Dat onderwerp is te droevig en te groots. Zo’n goede schrijver ben ik nu ook weer niet.

Fallen Fruit lijkt nochtans een soort protestsong te zijn.

Lorde: (snel) O, nee! Ik geloof niet dat ik een protestsong zou kunnen schrijven. Onderdrukte mensen schrijven protestliederen. Ik ben een geprivilegieerde witte popster. (lacht) Maar ik snap wat je bedoelt. In Fallen Fruit heb ik het wél expliciet over klimaatverandering. Ik was heel kwaad en wilde die woede vastleggen. Eigenlijk richt ik me in die song tot de flower-powergeneratie van mijn ouders: ‘Beseffen jullie wel waar jullie ons mee opgezadeld hebben?’ Er hangt een sad flower child vibe rond dat nummer. Zelf vind ik het heel ontnuchterend om stil te staan bij mijn eigen impact op de planeet. Al is het maar voor mijn eigen mentale gezondheid en gemoedsrust.

Heel wat mensen zijn tijdens de pandemie vaker de natuur in getrokken. Jij ook?

Lorde: Ja en nee. Mijn liefde voor de natuur gaat al enkele jaren mee en ik werkte al langer aan Solar Power. Maar tijdens de pandemie zijn mijn wandelingen me nog kostbaarder geworden. Eigenlijk is het toevallig dat ik uitgerekend nu deze plaat uitbreng, in een periode waarin zo veel mensen de kracht van de natuur hebben ontdekt. Heel wat vrienden vertelden me dat ze voor het eerst écht de seizoenen hebben zien veranderen. Het weer leek plots een grotere rol in ons leven te spelen. Als je maar één uur per dag buiten mag omdat je in lockdown zit, is het plots magisch om de zon op je gezicht te voelen.

Op Solar Power lijk je ook een balans te zoeken tussen je glamoureuze popsterrenbestaan en je teruggetrokken leven in Nieuw-Zeeland. Helpt de natuur daarbij?

Lorde: (knikt) Naarmate ik ouder word, begin ik mijn publiekelijk en privéleven meer en meer te scheiden. Het helpt dat ik in Nieuw-Zeeland relatief afgeschermd ben en niet door paparazzi belaagd word. Maar ik zit bijvoorbeeld ook niet meer op sociale media. Enkele jaren geleden kwam ik tot het besef dat ik verslaafd was aan mijn smartphone, dus heb ik ingegrepen. Ik vergeet soms dat mensen daardoor jarenlang amper foto’s van me te zien hebben gekregen. (lacht) Solar Power komt dus zeker vanuit een meer besloten, low-key stemming. Dat hoor je ook. De plaat klinkt heel los en vrij.

Vindt u de nieuwe plaat van Lorde maar niets? 'Prima dat mijn muziek polariseert. I love it!'
© NYT/Belga

Je voelt blijkbaar ook niet langer de noodzaak om een hit te schrijven. Het commerciële succes van je doorbraakhit Royals evenaren is toch een verloren zaak, die redenering?

Lorde: Mijn doelen zijn veranderd, maar ze zijn er daarom niet makkelijker op geworden. Ik ben nog steeds heel veeleisend. Ik push mezelf om songs te schrijven die alleen ik kan schrijven en die me uitdagen als artiest. Alleen denk ik niet langer na over hoe die nummers in de hitlijsten zullen scoren, maar over hoe dierbaar ze de luisteraars zullen zijn. Liefst voor de rest van hun leven. Geloof me, dat is minstens even moeilijk als een hit schrijven. (lacht)

Solar Power is je derde plaat. Je hebt je intussen al bewezen. Ervaar je effectief minder druk?

Lorde: Mensen kennen me intussen wel, ja. Als je fan bent, ben je fan. Zo niet, is dat ook oke?. Ik maak gewoon wat ik zelf wil maken, en op de een of andere manier weten mijn fans dat vrij goed te accepteren. Ik hoef niet per se in één vakje te passen.

Toen de titelsong net voor de zomer verscheen, verdeelde het internet zich meteen in twee kampen. Had je verwacht dat Solar Power zo zou polariseren?

Lorde: Helemaal niet. Al snap ik het ergens wel. Laat ons zeggen dat akoestische gitaren in het verleden bij mij ook nogal specifieke gevoelens losmaakten. (lacht) Maar plots was ik naar sixties- en seventiesfolk en nilliespop aan het luisteren en begon ik het instrument te appreciëren. In Solar Power probeer ik die connotaties in mijn voordeel te gebruiken. Wees gerust: ik wéét dat het een kitscherige song is. I say all kinds of weird shit. Ik bedoel: ‘Let the bliss begin’? Waar slaat dat in godsnaam op? (grinnikt) Ik snap dus dat die nieuwe sound even wennen is, maar ik hou er nu eenmaal van om mensen te verrassen. Stel je voor dat iedereen zou denken: o, de nieuwe Lorde klinkt precies zoals ik had verwacht. Dát zou pas een nachtmerrie zijn. Nu weet ik tenminste dat ik mijn job goed doe. Je vindt mijn song maar niets? Prima. I love it!

Ik denk niet langer na over hoe mijn nummers in de charts zullen scoren, maar over hoe dierbaar ze de luisteraars zullen zijn. Geloof me, dat is minstens even moeilijk als een hit schrijven.

Vind je het frustrerend dat sommige fans zich nog steeds vastklampen aan de sound die je op je vijftiende hebt gecreëerd?

Lorde: Dat is dan hun probleem, niet het mijne. (lacht) Als je wilt dat ik eeuwig zoals op mijn vijftiende klink, zegt dat vooral veel over jou. We zijn bijna tien jaar verder. Natuurlijk klink ik anders. Bovendien zal ik nooit iets veranderen aan Pure Heroine en Melodrama. Als je de oude Lorde mist, zullen die albums er altijd voor je zijn.

Je lijkt ook te spelen met de verwachtingen van de fans. ‘Now if you’re looking for a saviour, well that’s not me’, zing je in het openingsnummer The Path.

Lorde: Popsterren worden soms behandeld als goden. Een heel gek gevoel, en iets waarvoor ik nooit zelf zou kiezen. Met dat nummer zeg ik: ‘Ik ben ook maar een mens, en ik weet niet of ik de antwoorden heb waarnaar je op zoek bent. Misschien richten we onze aandacht beter op iets anders. De zon, bijvoorbeeld. Wie weet ervaren we dan een collectieve openbaring.’

Het is toch ook mooi dat je muziek zoveel voor je fans betekent?

Lorde: Natuurlijk! Dat is een van de mooiste geschenken in mijn leven, en ik kan het nog steeds niet helemaal vatten. Maar net omdat ik mijn taak zo serieus neem, maak ik zo’n statement. Ik wéét wat mensen van mijn muziek verlangen en ik wil hen doodgraag helpen, maar eigenlijk dek ik me met The Path gewoon wat in. ‘Als ik faal, dan is er altijd nog de zon om je te redden!’ (lacht)

Wees gerust: ik wéét dat Solar Power een kitscherige song is. Ik bedoel: ‘Let the bliss begin’? Waar slaat dat in godsnaam op?

Het helpt misschien ook niet echt dat je jezelf een nummer later, in Solar Power, omschrijft als ‘a prettier Jesus’.

Lorde: (lacht) Ik vond het gewoon geestig om zoiets te zeggen over mezelf. Zeker na de serieuze boodschap van The Path. Mensen lijken niet altijd te beseffen dat ik een gevoel voor humor heb. (serieus) Ik kan ook grappige teksten schrijven, hoor.

Ook héél geestig: Robyns passage als surreële stewardess in Secrets from a Girl (Who’s Seen it All).

Lorde: Heerlijk, toch? Ik wilde graag een praatmomentje op de plaat en ik heb haar gewoon een sms’je gestuurd. Ze heeft het perfect gedaan. Héél Robyn ook. ‘Thank you for flying with Strange Airlines, I will be your tour guide today.’ Geweldig. Robyn heeft me altijd geïnspireerd, zeker tijdens het schrijven van Melodrama. Ze is de koningin van de emotionele pop, van songs waarop je tegelijk wilt dansen en huilen. Ik zal altijd voor haar buigen.

Solar Power is een album geworden met verrassend veel samenwerkingen met anderen. Je dook opnieuw de studio in met producer Jack Antonoff en schakelde Phoebe Bridgers en Clairo in als achtergrondzangeressen.

Lorde: (knikt) Jack en ik kennen elkaar intussen een jaar of zes, en hij heeft Melodrama ook mee geproducet. We voelen elkaar ongelofelijk goed aan en hij kan goed luisteren. Ik had zo’n duidelijke visie van hoe Solar Power moest klinken, hij is moeiteloos meegestapt in dat verhaal. Phoebe en Clairo heb ik helaas enkel via FaceTime gesproken, maar ik vind hen allebei geweldig. Hun stemmen bleken heel erg mooi met de mijne te blenden. Naast Phoebe en Clairo zijn er trouwens ook twee mannelijke Nieuw-Zeelandse zangers te horen op de plaat. Een bewuste keuze: die duo’s staan voor mijn Nieuw-Zeelandse en mijn Amerikaanse kant, mijn introverte privéleven en mijn artiestenbestaan.

De cirkel is bij deze rond.

Lorde: Je hoort het: over elk detail is nagedacht. (lacht) Solar Power is heel gelaagd. Het is misschien geen plaat die je na één luisterbeurt helemaal snapt, maar dat is oke?. Hoe langer je ernaar luistert, hoe meer steek ze houdt.

Solar Power

Uit bij Universal

Lorde

Echte naam Ella Marija Lani Yelich-O’Connor.

Geboren op 7 november 1996 in Auckland, Nieuw-Zeeland.

Tekent op haar twaalfde een contract bij Universal.

Debuteert in 2013, op haar zestiende, met het album Pure Heroine en scoort een gigantische hit met Royals.

Bevestigt haar status van popvernieuwer met Melodrama (2017).

Recenseert in haar vrije tijd uienringen op de Instagramaccount @onionringsworldwide.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content